Arsimi në Spanjë është i detyrueshëm dhe falas për të gjithë fëmijët e moshës 6 deri në 16 vjeç dhe mbështetet nga qeveria kombëtare së bashku me qeveritë e secilës prej 17komuniteteve autonome të vendit.
NëSpanjë, shkolla fillore dhe shkolla e mesme konsiderohen arsim bazë (i detyrueshëm). Këto janëPrimaria (6–12 vjeç) dheSecundaria (12–16 vjeç).
Që nga viti shkollor 2020–21, Spanja ka 9,909,886 studentë. Grupi më i madh korrespondon me arsimin fillor, me 4,654,727 nxënës, i ndjekur nga arsimi i mesëm me 2,730,036 dhe studentët e universitetit me 1,633,358. Grupi më i vogël janë ata në arsimin profesional, me 887,710 studentë.[1]
Sistemi arsimor spanjoll rregullohet ngaLey Orgánica 8/2013, de 9 de diciembre, para la mejora de la calidad educativa (LOMCE, Ligji Organik për përmirësimin e cilësisë arsimore) që zgjerohet në nenin 27 të Kushtetutës spanjolle të vitit 1978 .[2]
Spanja po punon drejt reformimit tëarsimit profesional dhe modernizimit të arsimit për të ndaluar dhe përmbysur rritjen e shkallës së papunësisë.[3][4]
Një element i rëndësishëm i sistemit arsimor spanjoll është edhe arsimi parashkollor (edukimi infantil), i cili nuk është i detyrueshëm, por është shumë i përhapur dhe i mbështetur nga shteti. Ai përfshin dy cikle: cikli i parë nga 0 deri në 3 vjeç dhe cikli i dytë nga 3 deri në 6 vjeç. Ky fazë përgatitore luan një rol të rëndësishëm në zhvillimin social, emocional dhe gjuhësor të fëmijëve dhe është falas në shumicën e shkollave publike për ciklin e dytë.
Gjithashtu, arsimi i lartë në Spanjë përbëhet nga universitete publike dhe private, të cilat ofrojnë diploma bachelor, master dhe doktoraturë. Shumë universitete publike financohen pjesërisht nga qeveria dhe ofrojnë tarifa të reduktuara për studentët nga familje me të ardhura të ulëta. Në vitet e fundit, është rritur edhe pjesëmarrja e studentëve ndërkombëtarë, veçanërisht në programet e shkëmbimit si Erasmus+, duke e kthyer Spanjën në një qendër të rëndësishme akademike në nivel evropian.
Kushtetuta spanjolle e vitit 1978 përcakton se qeveria kombëtare, si dhe komunitetet autonome, kanë kompetenca në arsim. Artikujt që flasin për këtë fakt janë i 148-ti dhe i 149-ti.[5] Qeveria kombëtare ka fuqinë të vendosë për certifikatat akademike dhe profesionale dhe kërkesat për marrjen e tyre. Gjithashtu përcakton lëndët që mësohen, kriteret e vlerësimit dhe shprehjen e tyre.[6][7]
{{cite web}}:Mungon ose është bosh parametri|language= (Ndihmë!){{cite web}}:Mungon ose është bosh parametri|language= (Ndihmë!){{cite web}}:Mungon ose është bosh parametri|language= (Ndihmë!){{cite web}}:Mungon ose është bosh parametri|language= (Ndihmë!)