Emine bint Vehb (Arabisht: آمِنَة ٱبْنَت وَهْب, romanizuar:ʾĀminahʾ ibnat Wahb,rr. 549–577), ishte nga kaniBanu Zuhrah në fisin eKurejshëve, dhe nëna eprofetit islamMuhamed.[1]
Emine lindi ngaVehb ibn Abdumenaf dheBarra bint Abduluze ibn Uthman ibn Abduldar nëMekë. Fisi i saj, Kurejshët, pretendonte prejardhjen ngaIbrahimi, nëpërmjet djalit të tijIsmailit. Paraardhësi i saj Zuhrah ishte vëllai i madh iKusaj ibn Kilab, i cili ishte paraardhës iAbdullah ibn Abdulmutalib dhe ishte kujdestari i parë kurejshi iQabes. Abdulmutalibi i propozoi Emines martesën e Abdullahut, djalit të tij më të vogël. Disa burime thonë se babai i Emines e pranoi, ndërsa të tjera thonë se ishte xhaxhai i Emines, Vuhejbi, i cili shërbente si kujdestar i saj.[2][3] Të dy u martuan menjëherë pas.[3] Abdullahu e kaloi pjesën më të madhe të shtatzënisë së Emines larg shtëpisë si pjesë e një karvani tregtar dhe vdiq nga sëmundja para lindjes së djalit të tij.[3][4]
Tre muaj pas vdekjes së Abdullahut, në vitet 570-571 të erës sonë, lindi Muhamedi. Siç ishte traditë në të gjitha familjet e mëdha në atë kohë, Emineja dërgoi Muhamedin të jetonte me një nënë qumështore nëshkretëtirë si foshnjë. Besimi ishte se në shkretëtirë, dikush do të mësonte vetëdisiplinën, fisnikërinë dhe lirinë. Gjatë kësaj kohe, Muhamedi u kujdes ngaHalime bint Ebi Dhuajb, një grua e varfërbeduine nga fisiBanu Sa'ad, një degë eHauazin.[5]
Kur Muhamedi ishte gjashtë vjeç, ai u ribashkua me Eminen, e cila e çoi për të vizituar të afërmit e saj në Jethrib (më vonëMedina). Pas kthimit të tyre në Mekë një muaj më vonë, i shoqëruar nga skllaveja e sajUmm Ejman, Emineja u sëmur. Ajo vdiq rreth vitit 577 ose 578,[6] dhe u varros në fshatinel-Abua'. Varri i saj u shkatërrua më 1998.[7][8] Muhamedi i ri u pranua fillimisht nga gjyshi i tij nga babai Abdulmutalibi në vitin 577, dhe më vonë nga xhaxhai i tij nga babai,Ebu Talib ibn Abdulmutalib.[3]
