I grundtvigianismen blir det lagt vekt på å søkja den opphavlege kristendommen, slik han er nedfelt i denden apostoliske dåps- eller truvedkjenninga. Grundtvig meinte sjølv at denne stamma direkte fråJesus Kristus. Dette blei ofte kalla «den kyrkjelege oppfatninga».Bibelen såg han på som opplysande «lysord». Det levande ordet er den munnlege forkynninga til kyrkjelyden (meinigheita) av Kristi ord. Særleg viktig erFadervår, dåpsordet, nattverdsorda og truvedkjenninga. Grundtvig meinte at Kristus er til stades i orda som blir sagde når kyrkjelyden er samla omkringdøypefonten ognattverdsorda.

Sakramenta blir det lagt stor vekt på. Grundtvigianismen er ikkjehøgkyrkjeleg. Presteembetet har lite å seia, og det er liten sans forliturgi. Det er også lite snakk om kva som er syndig, og det er ikkje noko krav om ei brå omvending. Derimot legg grundtvigianismen mykje vekt på samanhengen mellom det som er menneskeleg, og det som er kristeleg.

Grundtvigianismen har hatt sterk innverknad på dansk kyrkje- og kulturliv, mellom anna gjennom den kyrkjelege fridomslovgivinga (valkyrkjelydar) ogfolkehøgskulane. Særleg på landet har rørsla stått sterkt. Rørsla står på mange måtar i motsetnad til danskindremisjon.

I Noreg gjorde grundtvigianismen seg gjeldande gjennom folkehøgskulane. Dei mest kjende grundtvigianarane i Noreg varOle Vig,W.A. Wexels,Herman Anker ogOlaus Arvesen. Anker og særleg Arvesen, var personlege disiplar av Vig, som var den som først førte Grundtvigs tankar om opplysning og folkeleg kristendom inn i Noreg gjennom tidsskriftetFolkevennen, som han var redaktør for. Men Vig, som også var påverka avHenrik Wergeland, døydde tidleg i sitt virke, i 1857, berre 33 år gammal. Tanken om den lyse, opplyste kristendom møtte sterk motstand frå det teologiske fakultetet (særleg hos professorGisle Johnson) og dei kyrkjelege styresmaktene var kritiske.Bjørnstjerne Bjørnson var derimot lenge tiltrekt av grundtvigianismen, og stod i 1867 fram offentleg som grundtvigianar. Han hadde møtt Vig så tidleg som i 1855. Vigs tankar blir også vidareførte avChristopher A. Bruun.

Etter 1866 blei grundtvigianismen mindre prega av luthersk vedkjenning, med konsentrasjon om Bibelen, og gjekk meir i retning av frisinna kristendom.

• Nikolai Frederik Severin Grundtvig
• folkehøgskule
• kristendom

• Bye, Arild:Folkevennen Ole Vig, 2014
• Nørgaard, Anders:Grundtvigianismen : et historisk Bidrag, 1935–1938, 3 b.
• Skrondal, Anders:Grundtvig og Noreg : kyrkje og skule812–1872, 1929
• Skrondal, Anders:Grundtvigianismen i Noreg: kyrkje og skule 1872–1890, 1936
• Thodberg, Christian & Anders Pontoppidan Thyssen, red.:Grundtvig og grundtvigianismen i nyt lys, 1983
• Thorkildsen, Dag m.fl.:Grundtvigianisme og nasjonalisme i Norge i det 19. århundre, 1996