Trine Solberg byrja å kasta spyd då ho var tolv år gamal. I friidrettsgruppa i Ski Idrettslag var det eit godt kastmiljø. Vener og gode trenarar var med på å legge grunnlaget for ei varig interesse forspyd hjå den unge Trine. Som 15-åring debuterte ho som spydkastar for det norske friidrettslandslaget med siger i ein landskamp mellom Noreg, Sverige og Frankrike.

I 1983 byrja Trine Solberg for alvor å visa seg fram. Dette året vann ho sølvmedalje i junior-VM og tok sitt fyrste av i alt 15 senior-NM. I perioden 1981–2000 vann ho femkongepokalar og sette tolv norske rekordar i spyd for kvinner, siste gongen i 1993 med 72,12 m. Det vart gjeldande norsk rekord med den gamle spydtypen. Med ny spydtype kasta ho 68,19 m i 1999, som då var verdas beste resultat. I toppåret 2000 forbetra ho verdsrekorden med det nye spydet to gonger, siste gongen ved det årlegeBislett-stemnet, der ho heiv spydet 69,48 m.

Trine Hattestad har vore mykje skada i si lange karriere. Skadane har ikkje berre kome som resultat av spydkastinga. I mange år var ho aktivhandballspelar for Oppegård IL, noko som av og til gjekk hardt ut over armar og bein. Ho har hatt sju olbogeoperasjonar (spydskade), dessutan to kneoperasjonar og brot i begge armane (handballskader). I suksessåret 2000 var ho derimot skadefri, noko som sannsynlegvis var avgjerande for dei gode prestasjonane dette året.

Trine Hattestad har hatt sine nedturar. Etter eit stemne i europacupen iBrussel i august 1989 vart det positivt utslag på eindopingprøve. Ho vart suspendert frå all konkurranseidrett i den perioden saka var til handsaming, men ho vart aldri dømd. Det viste seg snart at det var noko som ikkje stemde med testprosedyrane, og i januar 1990 måttedet internasjonale friidrettsforbundet vedgå at det hadde vorte gjort ein analysefeil og at det aldri hadde vore nokon positiv dopingprøve på henne. Ho vart dermed frifunnen og «reinvaska» og kunne på ny delta i spydkonkurransar.

Ein annan nedtur var då ho var gullfavoritt til OL i Barcelona 1992 og enda som nummer fem. Etter denne meisterskapen var det fleire som avskreiv henne som idrettsutøvar på topplan.

Året etter gav ho skeptikarane svar på tiltale. Ho tok sitt fyrste VM-gull og starta ein epoke med suksess. I tillegg til VM-gullet vann ho i 1993 alle fire «Golden Four»-stemna i spyd og delte premiepotten på 20 kg gull med fire andre utøvarar. I 1994 vart ho europameister, og etter å ha fødd sitt andre barn i 1995, tok ho bronse i OL i 1996 og vart verdsmeister enda ein gong 1997.

Etter brukbare resultat i 1998 (fjerdeplass i EM) og 1999 (bronse i VM) vart det store året 2000 krona med olympisk gullmedalje. Men det stogga ikkje med det. Som vinnar av kvinneklassen samanlagt i Grand Prix 2000 fekk Trine Hattestad ein premiesjekk på 200 000 dollar. I tillegg sette ho ny verdsrekord og fekk prisen som beste europeiske friidrettskvinne. Ho var òg nominert som ei av fem kvinner til verdas beste kvinnelege friidrettsutøvar for år 2000.

• Porsgrunds Porselænsfabriks ærespris for kvinner i 1993
• Aftenpostens gullmedalje
• Sportsjournalistenes statuett
• Fearnleys olympiske ærespris i 2000
• Europas beste friidrettskvinne i 2000

• friidrett
• friidrett – olympiske meistrar
• verdsmeistrar
• norske medaljevinnarar i internasjonale seniormeisterskap
• friidrett – norske rekordar og verdsrekordar

• Frode Fretland:Norsk biografisk leksikon 2
• R. Bryhn og K. A. Tvedt (red.):Kunnskapsforlagets Idrettsleksikon,1990
• H. Slettan:Olympiske sommerleker i navn og tall,Asker 1998