Zidno slikarstvo ilimural (šp. odmuro što znači "zid") je svaka vrstaslikanja na površinizida ili drugoj velikoj trajnoj podlozi. Nekada su zidne slike imale veliku važnost, ne samo kao ukrašavanje vjerskih i stambenih prostorija, nego i kao iskaz bogatstva i pokroviteljstva.
To je najstariji oblik slikarstva koji se javio prije 31.500 godina, u vrijemePaleolitičke umjetnosti, na zidovima špilja u kojima su obitavali prvi ljudi. Slikane su prskanjem boje pljuvanjem ili primitivnim četkama od rascijepljenih grana s prirodnim pigmentima iz okolice, pomiješanima sa životinjskom mašću. Obrisi su tamni, a ponekad je iskorištena i sama forma zida, tj. udubljenja i ispupčenja, za likovno oblikovanje životinja.
UStaroegipatskoj umjetnosti zidovi građevina su se najprije premazivali slojemgipsa, na kojemu su se potom urezivali oblici ihijeroglifi koji su se plošno oslikavali (od linije do linije istom bojom). U starom Egiptu zidne slike su imale veliki vjerski značaj i bile su neodvojiv dio ritualnih obreda. Slične vrijednosti zidne slike imaju i uindijskoj ikineskoj umjetnosti, kao i kod nekih narodapretkolumbovske umjetnosti u Amerikama.
Mozaike za ukrašavanje zidova su najprije koristiliGrci, a potom su ih preuzeli i nadalje razviliRimljani. To je slikarska tehnika koja se izvodi slaganjem raznobojnih, manje ili više pravilnih kockicakamena, obojenogstakla ili glaziranekeramike. Rimljani su također koristili i tehniku freske, ali ienkaustiku na zidu, te primitivnegrafite u oblikukarikatura.
U 16. stoljeću freskoslikarstvo je uglavnom zamijenilo slikanje golemih platanauljenim bojama; takve slike su se mogle postaviti na drvene okvire i prekriti cijele površine zida, a bile su lakše za napraviti i slikalo se u slikarskim atelijerima.
U 17. stoljećubaroknoiluzionističko slikarstvo unutarnjih prostorija postaje jako važna odlika dominantnih građevina,palača icrkava. U 18. stoljeću javlja se i ukrašavanje cijelih površina zidova keramičkim pločicama, obično jednobojne poput španjolskeazulejo keramike, a koje su tvorile komplicirane iluzionističke slike, uglavnom dekorativnog karaktera.
Na zidovima javnih prostora se u drugoj polovici 20. stoljeća javljaju djela anonimnih autora,grafiti, od kojih su neka umjetnički oblik suvremene urbane kulture, a neki ružnivandalizam.
