Verzal ilimajuskulatipografski je naziv za velikoslovo, kao na primjer А, Б, В, Г, Д itd. ućirilici i A, B, C, Č, Ć, D itd. ulatinici.
Verzalna slova razlikuju samolatinično,ćirilično,grčko ijermenskopismo. Većina ostalih pisama (kao što sugruzijsko,glagoljičko,arapsko,hebrejsko idevangari) ne razlikuju mala i velika slova (a nekilogografski sistemi, kao što jekineski, uopšte nemaju slova). Štaviše, čak nievropski jezici nisu pravili razliku u veličini slova prije14. vijeka; postojao je i verzal ikurent, ali jedan tekst bi koristio samo jedno pismo, a drugi samo drugo.
Istorijski, velika slova su nastala prije malih. Mala slova su nastala prilagođavanjem velikih za brže rukopisno pisanje.
U pismima koja razlikuju velika i mala slova, velika slova se koriste zakapitalizaciju, pisanjeakronima, zbog navodne bolje čitljivosti i za naglašavanje teksta.
Velika slova su se pri upotrebimehaničkihpisaćih mašina koristila za tipografsko naglašavanje u tekstu. Međutim, duži niz velikih slova teže je čitljiv. S napredovanjem modernogkompjuterskog uređivanja teksta i razvojeminterneta, naglašavanje se izvodi ispisivanjem samo jedne riječi velikim slovima, ili upotrebomkurziva, ili podebljanih slova, što je već duža praksa i uštamparstvu. Uslovoslaganju, kada je neophodno upotrijebiti niz velikih slova, često se koriste umanjena velika slova kako bi se izbjeglo prenaglašavanje riječi u tekstu koji je ispisan uglavnom kurentom.
U elektronskoj komunikaciji upotreba isključivo velikih slova smatra se elektronskomnepismenošću, a upotreba nekih riječi ispisanih svim velikim slovima u tekstu koji se sastoji od malih slova tumači se kao vikanje.
