Za ostala značenja, vidiTango (razvrstavanje).
Tango je naziv zalatinoamerički ples i uz njega vezani muzički žanr koji potiče izArgentine iUrugvaja, a odakle se proširio po ostatku sveta.[1]
Po nekim teorijama tango jeafričkog porekla. Takođe se smatra se da je izŠpanije prenet u Argentinu. Većina smatra da je nastao uBuenos Airesu iMontevideu, u bazenu rijeke Rio Plate, odakle je krenuo u osvajanje sveta. Pojavio se na prelasku iz 19. u 20. vek i razvijao se u više smerova.
UBrazilu se plesalahabanera, ples sličan tangu, da bi se zatim razvilamilonga – prethodnik današnjeg tanga. U isto vreme se plesao u getoima Buenos Airesa pod nazivom ’’baila con corte’’.
Ples milonga je bio izrazito erotičan sa karakterističnim pokretima glavom i ramenima i iznenadnim promenama dinamike izvođenja. Kada je početkom 20. veka milonga prenet u salone i teatre visokog društva Brazila, menjaju mu ime u tango jer je milonga bio ples na lošem glasu i to ime previše podsećalo na prigradska naselja.
UEvropi se pojavljuje 1907.godine, najpre na francuskoj obali a potom i u Parizu. U isto vreme nije bio prihvaćen u Londonu zbog previše erotike u svom karakteru. Posle određenih promena biva prihvaćen i počinje da vlada i modom i plesom. Godine 1922. tango u celom svetu proslavljaRudolf Valentino. Nešto kasnijeEnglezi ga preoblikuju, standardizuju i razvijaju mnoge plesne figure koje se i danas plešu.
Tango je jedini standardni ples latino-američkog porekla. Po stilu se veoma razlikuje od ostalih standardnih plesova. U osnovnom kretanju nema podizanja i spuštanja. Njegov ritam je iscepkan i dinamičan. Karakteristični su energični, progresivni pokreti koji se smenjuju sa napetim pauzama. Ples je pun suprotnosti, pored čvrstine takođe je zadržao i ogromnu mekoću i nežnost. Prepun jakih emocija, pored osnovne priče o odnosu između muškarca i žene, u svom najsavršenijem obliku tango govori o životu i smrti. Danas se često karakteriše frazom "tužna misao koja se pleše".
- ↑UNRSCO: Tango - ich.unesco.org - Pristupljeno 18.11.2021.
.jpg)
