Organska jedinjenja sujedinjenja koja sadržeugljenik, a sva druga jedinjenja spadaju u neorganska jedinjenja. Izuzetak predstavljajuugljen monoksid,ugljen dioksid,ugljena kiselina i njene solikarbonati,cijanidi,metalni karbonili (koji spadaju ukoordinacione komplekse) ialotropske modifikacije ugljenika kao što jedijamant igrafit koji se ubrajaju u neorganska jedinjenja. Organska jedinjenja nisu samo jedinjenja koja se nalaze u živom svijetu, nego su mnoga od njih sintetizovana i vještački ulaboratoriji a ne nalaze se u živim organizmima.
Organska hemija se bavi proučavanjem organskih jedinjenja.Organska sinteza se bavi načinom njihovog dobijanja.
Naziv organska jedinjenja je nastao u doba kada se smatralo da se jedinjenja nađena u živoj prirodi (biljnom iživotinjskom svijetu) mogu nastati samo u živim organizmima pod uticajem životne sile (vis vitalis) i ta su jedinjenja nazvana organska a takvo shvatanje se nazivalo doktrina vitalizma. Ostala jedinjenja nađena u mineralnom svijetu tj. neživoj prirodi su nazvana neorganska.
Njemački hemičarFridrih Veler je sasvim slučajno1828. godine kada je isparavanjemvodenograstvoraamonijum-cijanata dobiosupstancu koju je uspješno identifikovao kaoureu. Urea je jedinjenje koje je i tada bilo poznato i izolovano je izmokraće životinja, a danas je poznata kao značajan krajnji produktmetabolizmasisara.Velerovom sintezom srušen je postulat da je nemoguće dobiti organsko jedinjenje iz neorganskih prekursora.
Ovo otkriće predstavljalo je prekretnicu u razvoju organske hemije koje je dovelo do njene velike ekspanzije.Nakon Velerove sinteze slijedili su i drugieksperimenti u kojima su dobijene i druge organske supstance.
I nakon što je osporena vitalistička teorija, zadržana je podjela na organska i neorganska jedinjenja. Iz godine u godinu broj sintetizovanih ugljenikovih jedinjenja se povećavao, neka od njih nisu bila nađena u prirodi a imala su osobine slične ostalim do tada poznatim organskim jedinjenjima. S obzirom na sve veći broj sintetizovanih ugljenikovih jedinjenja, radi lakšeg proučavanja je podjela hemijskih jedinjenja na organska i neorganska je zadržana ali joj je dat novi smisao : organska jedinjenja su jedinjenja ugljenika, a jedinjenja svih ostalih elemenata su neorganska jedinjenja.Mnoga danas poznata organska jedinjenja nemaju veze nemaju puno veze sa jedinjenjima nađenim u živim organizmima.
Organska jedinjenja mogu biti klasifikovana na razne načine. Prema strukturi ugljenikovog niza (skeleta) organska jedinjenja su podijeljena u dvije velike grupe: aciklična jedinjenja (atomi ugljenika grade otvoren niz) i ciklična (atomi ugljenika grade prsten).Ciklična jedinjenja se dijele na karbociklična (prsten je izgrađen samo od C-atoma) iheterociklična (prsten je izgrađen iz C-atoma i jednog ili više heteroatoma, a najčešćeazota,kiseonika ilisumpora).
Karbociklična jedinjenja se dalje mogu podijeliti na aliciklična (po hemijskim osobinama slična acikličnim jedinjenjima) iaromatična jedinjenja (jedinjenja koja pokazuju specifične hemijske osobine, različite od acikličnih jedinjenja).
Dalja podjela se vrši premafunkcionalnoj grupi.
Drugi kriterijum za podjelu može biti na jedinjenja koja su nađena u prirodi ili su dobijena vještački. Takođe se mogu podijeliti po veličini molekula na male molekule ipolimere.
Prirodna jedinjenja se odnose na ona koja su proizvedena u biljkama ili životinjama. Mnoga od njih se i dalje ekstrakuju iz prirodnih izvora zato što bi bilo preskupo da se proizvode vještački. Primjeri ovih jedinjenja su većinašećera, nekialkaloidi iterpenoidi, određeni hranljivi sastojci kao što jevitamin B12, i u opštem slučaju prirodna jedinjenja sa velikim ilistereoizomerno komplikovanimmolekulima koja se nalaze u značajnijim koncentracijama u živim organizmima.
Druga jedinjenja koja su značajna ubiohemiji suantigeni,ugljeni hidrati,enzimi,hormoni,lipidi imasne kiseline,neurotransmiteri,nukleinske kiseline,proteini,peptidi iaminokiseline,lektini,vitamini i jestive masti i ulja.
Sintetička jedinjenja se odnose na jedinjenja koja se dobijaju u laboratoriji reakcijom između drugih jedinjenja. Mogu biti jedinjenja koja su već nađena u biljkama ili životinjama ili ona jedinjenja koja se ne nalaze u prirodi.
Većina polimera (u koje spadaju i razneplastike igume) su organska jedinjenja.
