Makromolekula je po definiciji velika molekula, velikemolekularne mase. U biohemiji se pojam makromolekula odnosi na biopolimere (nukleotide,proteine,ugljikohidrate ilipide), a također i na nepolimerne molekule velike molekularne mase.
Prvu sintetičku smolu je sintetiziraoLeo Baekeland između1905. i1909. godine, fenol-formaldehidnom kondenzacijom i taj proizvod se nazivabakelit. Tada još uvijek nije bila poznata makromolekularna priroda ovog materijala. U periodu 1900. – 1930. ideja okovalentno vezanim molekulama čija je molekulska masa veća od 100000 nije bila prihvaćena. Smatralo se da bi takve strukture bile nestabilne. Umjesto toga bilo je prihvaćeno da su supstance polimernih osobina (elastičnost, nejasnatačka topljenja,viskoznost rastvora) agregati malih molekula vezani sekundarnim valencijama i da je potrebno prisustvo dvostruke veze. Hermann Staudinger je naprotiv dokazao, da hidrogenacijomprirodne gume ona zadržava polimerne osobine.[1]
Makromolekule biološkog porijekla su jako zastupljene u prirodi. Npr. proteinikože su predominantno biopolimerikolagena.Kosa je građena odkeratina. MolekuleDNK iRNK su također makromolekule. Nasuprot njima, sintetičke makromolekule se mogu dobiti u laboratoriju, npr.polistiren.
