PretkolumbijskaMajanska civilizacija je koristilavigezimalninumerički sistem (sa bazom 20).
Brojke/cifre su sastavljene od tri simbola:
Npr. 19 bi bilo predstavljeno sa četiri tačke u horizontalnom redu iznad tri horizontalne crte, jedna iznad druge (vidi sliku).
| 400-tine (202) |  |  | |
| Dvadesetice (201) | | |  |
| Jedinice (200) |  |  |  |
| 33 | 429 | 5125 |
Brojevi iznad 19 su pisani vertikalno nagore u stepenima broja 20. Npr. 33 bi se pisalo: jedna tačka iznad tri tačke, iznad dve crte. Prva tačka vredi 20 (1×20 - druga pozicija), što je dodato na tri tačke i dve crte (1+1+1+5+5= 13×1 - prva pozicija). Tako se sa 20+13 dobija 33. Kada se dođe do 202 tj. 400, postavlja se još jedan red iznad. Broj 429 bi se pisao: tačka iznad tačke, iznad četiri tačke i crte, dakle 1×400 + 1×20 + 9×1 = 429. Stepeni broja dvadeset se suštinski koriste isto kao stepeni broja deset u "arapskim" ciframa.[1]
Osim sa tačkama i crtama, majanski brojevi su se mogli beležiti iglifovima sa licem. Glifovi sa licem predstavljaju božanstvo povezano sa odgovarajućim brojem. Ti glifovi su retko korišćeni, uglavnom se mogu videti na nekim najsloženijim monumentalnim rezbarijama.
Sabiranje i oduzimanje brojeva manjih od 20 bilo je jednostavno.[1]Arhivirano 2009-09-16 naWayback Machine-u
Sabiranje se izvodilo kombinovanjem numeričkih simbola na svakom nivou:
Ako bi se pri kombinovanju javilo pet ili više tačaka, onda bi pet tačaka bilo zamenjeno crtom. Ako bi se javilo četiri ili više crta, četiri crte bi bile uklonjene, tj. zamenjene tačkom u sledećoj poziciji, iznad.
Ekvivalentno tome, kododuzimanja su uklanjani elementi broja kojeg oduzimamo od elemenata broja kojem se oduzima:
Ako u prvom broju nema dovoljno tačaka, jedna crta se zamenjuje sa pet tačaka. Ako nema dovoljno crta, uklanja se tačka od sledećeg najvišeg simbola u koloni i broju od koga se oduzima se dodaju četiri crte.
Majansko/Mezoamerički kalendar Dugog brojanja zahteva upotrebu nule za popunjavanje pozicije unutar vigezimalnog pozicionog numeričkog sistema. Glif školjke –
– korišćen je kao simbol nule u datumima Dugog brojanja; najstariji, na Steli 2 uChiapa de Corzo, uChiapasu je iz36. pne.[2].
Međutim, pošto se osam najstarijih datuma Dugog brojanja javlja van majanske domovine[3], pretpostavlja se da upotreba nule prethodi Majama; možda su je izmisliliOlmeci. Na njihovoj teritoriji su nađeni neki najstariji datumi Dugog brojanja. Ali, olmečka civilizacija je propala u4. veku pne., nekoliko stoleća pre prvih poznatih datuma - to bi sugerisalo da nula ipak nije olmečki pronalazak.
Ugovorima mezoameričkih Indijanaca numerički sistemi su bili vigesimalno-decimalni, tj. brojalo se od 1 do 10, pa od 11 do 20, a zatim od 21 do 40 (na 20 su se dodavali brojevi 1-20), zatim od 41 do 60 (dodavanjem brojeva 1-20 na 40) itd., sa posebnim terminima za stepene broja 20: 400 (20×20), 8000 (20×20×20), 160.000 (204) itd. U većini jezika (mada ne i umajanskom) izrazi za brojeve od 6 do 9 (ponekad od 5 do 9) su složenice 5+1, 5+2, 5+3, 5+4, što podseća na način pisanja tih brojeva[4].
U delumajanskog kalendara koji datira po "Dugom brojanju", vigezimalni sistem nije dosledno sprovođen. Na trećojvrednosnoj poziciji nisu su se nalazili umnošci broja 400 (20×20), već 18×20, tj. jedna tačka iznad dve nule je označavala 360. Pretpostavlja se da je bilo tako jer je 360 približnije broju dana u godini (mada su Maje imale veoma tačnu vrednost dužine godine, v.majanska astronomija). Sve ostale vrednosne pozicije su bile stepen broja 20, kako je gore opisano.
Zapravo, svi poznati primeri velikih brojeva koriste ovaj "modifikovani vigezimalni" sistem, tako da se ponegde čak tvrdi da su majanski brojevi pre svega bili "kalendarske" prirode[5]
(na engleskom:)
(na engleskom:)
