Keramičke pločice su tanke ravneploče koje se koriste ugrađevinarstvu , ponajviše za uređenjeenterijera , a nešto rijeđe i za izradufasada .[ 1]
Koriste se posvuda ucrkvama ,džamijama ,restoranima ,trgovinama ,bolnicama istanovima . Njima se oblažuzidovi ipodovi , ali inamještaj ipeći .[ 2]
Tradicionalno se rade odglazirane ili neglaziranegline , ali se današnjim suvremenim dodaju i kojekakvi drugimaterijali (staklo ,asfalt ,cement ) ponajviše zbogestetskih , ali i zbog funkcionalnih razloga.[ 1] termičke obrade natemperaturama višim od od 900°C -mašinski prešaju .
Postoje dvije vrste keramičkih pločica;zidne ipodne .
Zidne pločice su prvi put izrađene u drevnojSiriji ,dolini Tigris -Eufrata iPerziji . U13. vijeku uPerziji su se već naveliko pravile zidne pločice, kako zaenterijere , tako i zafasade .
Podne pločice su se ranije najčešće proizvodile u manjim dimenzijama (zbog čvrstoće) u vrlo različitimgeometrijskim formama (kvadrat ,pravokutnik ,trokut ,romb ...). Pojedim pločicama dodaje sesilicij - karbid da se spriječi klizanje, čak i kad je pločica mokra.[ 1]
Najstariji poznati primjerci su izAntičkog Egipta datirani u4. milenij pne. . Kasnije su ih pravili i koristiliAsirci ,Babilonci i prviIslamski kalifati .Vrlo stari primjerci pronađeni su uTunisu (9. vijek ),iranskom Kašanu (11. vijek ), a nakon12. vijeka brojnebliskoistočne džamije koriste jarko obojene keramičke pločice sareljefima za prikazajeta izKur'ana .[ 2]
Tokom13 i14. vijeka i pojedineevropske crkve počinju sedekorirati keramičkim pločicama, iako suglazirane bile skupe, pa su to mogle kupiti samo one bogatije.Mauri su naIberijski poluotok početkom14. vijeka prenjeli saOrijenta vještinu izrade keramičkih pločica, koju uPortugalu iŠpaniji zovuazulejos (ažuležu) (odšpanskog - azul:plavi ).[ 3] ornamente u skladu samaurskom umjetnošću , a od15. vijeka u okvirustila Mudéjar pojavljuju se na njima irenesansni motivi, a odbaroka nadalje i scene izmitologije ireligije . Najveći centri proizvodnje bili suSevilla iValencia .[ 3]
Ponjemačkim zemljama se u14. vijeku razvila proizvodnja keramičkih pločica koje su se uglavnom koristile za oblaganjepeći . Poredreljefa kaodekoracije , bile su i obojenezelenom ,žutom ilismeđom bojom .[ 1]
Podne pločice izVelike džamije u Cordobi Od16. vijeka nadalje -maurske pločice polako su se širile premasjeveru prekoŠpanije . Najljepši primjeri iz tog perioda izvedeni su uAlhambri uGranadi iVelikoj džamiji uCordobi . Nakon14. vijeka izrada keramičkih pločica proširila se izNizozemske uEnglesku .[ 2] 17 -18. vijek - bila jeNizozemska , a u19. vijeku Velika Britanija je bila lider u masovnoj proizvodnji pločica.[ 2]
Prvegrnčarske manufakture unizozemskom Delftu počele su sa radom1584 . U nešto više od pedeset godina,delftski grnčari stekli su ugled vrhunskih majstora, a Delft se pročuo po karakterističnojplavo -bijeloj keramici . Posao je jedno vrijeme odlično išao, ali kad se pojavila konkurencija -1725 . krenuo je nizbrdo, pa su brojne manufakture počele propadati, tako da je krajem19. vijeka preživjela samo jedna.[ 2]
UEvropi su poredDelfta bile popularne imajolika pločice izItalije iŠpanije zbog svojeglazure , jarkihboja igeometrijskih ornamenata , naročito su se koristile za pokrivanjepodova .[ 2]
Na prijelazu iz19 u20. vijek izhigijenskih razloga razvio se trend korištenja keramičkih pločica pokuhinjama ikupatilima .[ 2]
↑1,0 1,1 1,2 1,3 „Tile ” (engleski). Encyclopaedia Britannica. Pristupljeno 7.2. 2020 . ↑2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 „A History of Ceramic Tiles ” (engleski). The Wise Collector. Pristupljeno 7.2. 2020 . ↑3,0 3,1 „azulejos ” (hrvatski). Leksikografski zavod Miroslav Krleža. Pristupljeno 7. 2. 2020 . 
.jpg)
.jpg)
