Karlovačka patrijaršija je bilapomjesnaautokefalna crkva od1848. do1920. godine. Nastala je uzdizanjemKarlovačke mitropolije na rang patrijaršije. Postojala je do ujedinjenja uSPC1920. godine.
Ustanovljena je1848. godine kada jeKarlovačka mitropolija uzdignut na rangpatrijaršije. Karlovačka patrijaršija je postojala sve do1920. godine kada se ujedinila sBeogradskom mitropolijom u jedinstvenuSrpsku patrijaršiju. Sjedište Karlovačke patrijaršije je bilo uSremskim Karlovcima.
NaMajskoj skupštini uSremskim Karlovcima (1848), Srbi na prostoruHabzburške monarhije su proglasili stvaranjeSrpske Vojvodine, srpskog autonomnog regiona unutar Monarhije. Mitropolit karlovački,Josif Rajačić, proglašen je zapatrijarha, a samim tim je iKarlovačka mitropolija uzdignuta na rangpatrijaršije.
Posljednji karlovački patrijarh,Lukijan Bogdanović, ubijen je1913. godine. Nakon njegove smrti, patrijaraški tron je ostao prazan zadnjih sedam godina njegovog postojanja.
Godine1920, Karlovačka patrijaršija je spojena u jedinstvenuSrpsku pravoslavnu crkvu. Crkveno-pravni pisac protojerej Jovan Jeremić je branio „autonomiju“ Karlovačke mitropolije nakon ujedinjenja1918.[1]
Sadašnjisrpski patrijarsi se smatraju nasljednicima karlovačkih patrijaraha.
U sastavu Karlovačke patrijaršije je bilo sedam eparhija. Na prostoruUgarske postojala jeVršačka,Temišvarska,Budimska iBačka eparhija, a na prostoruSrema,Slavonije iHrvatske bile su Karlovačka, Pakračka i Plašćanska iliGornjokarlovačka.
Sremsko-karlovačka eparhija je bilaarhiepiskopija, a njenarhiepiskop ujedno je bio imitropolit, odnosno od1848. godine i patrijarh srpski. Od1911, uz njega kaoepiskop postoji i arhidijecezanski vikar.
