Gnej Nevije (lat.Gnaeus Naevius, rođen oko 270. st. e., umro oko 201. st. e.), bio jerimskidramski iepski pesnik izKampanije, učesnikPrvog punskog rata (264―241. st. e.), koji se kasnije preselio uRim.
Oko 235. st. e. počeo je da piše drame. Pored tragedija s temama iz grčke mitologije, npr.Trojanski konj (Equos Troianus) iHektor na putu (Hector proficiens), Nevije je bio prvi rimski književnik koji je pisao i tragedije koje su obrađivale tematiku iz rimske istorije i koje su nazvanefabulae praetextae, jer su u njima igrali glumci obučeni u odeću rimskih magistrata (toga praetexta »toga s grimiznim obrubom«). Od svih njegovih preteksta sačuvani su nam samo neznatni fragmenti i nekoliko naslova, pa se o njihovoj umetničkoj vrednosti ne može suditi.Klastidij (Clastidium, grad uCisalpijskoj Galiji) je izgleda imao rodoljubivu tematiku i bio napisan u slavu konzula Marka Marcela koji je 222. st. e. kod Klastidija u dvoboju ubio jednog vođu plemenaInsubra. PretekstaVuk (Lupus) verovatno je predstavljala dramatizaciju legende o osnivanju Rima od straneRomula iRema.
Izgleda da je Nevije bio još bolji kao pisac komedija, koje je uglavnom modelovao po uzoru nanovu atičku komediju, npr.Devojka iz Tarenta (Tarentilla), i koje su onda nazivanefabulae palliatae jer su glumci nosili grčku odeću (pallium »grčka kabanica«), ali je vrlo verovatno da je pisao i komedije koje su bile smeštene u italsko okruženje i imale rimsku tematiku, nazvanefabulae togatae. Tom tipu komedije možda je pripadala njegova dramaGatar (Ariolus).
Najvažnije svoje delo napisao je Nevije u starosti ― epsku pesmuPunski rat (Bellum Punicum). Ep je bio napisan usaturnijskom stihu i kasnije podeljen na sedam knjiga. Od svega je sačuvano samo oko 60 stihova, ali se zna da je ep sadržavao dosta mitoloških ekskursa, uključujući propastTroje, bekstvoEneje iz porušenog grada, osnivanje Rima, a možda i osnivanjeKartagine. Izgleda da se u ovome epu prvi put pominjao sukob Eneje iDidone kao uzrok kasnijeg neprijateljstva između Rima i Kartagine, što će majstorski obraditiVergilije. Uopšte,Punski rat je izvršio ne mali uticaj na Vergilija i njegovuEneidu, jer u oba epa nalazimo neke iste motive, npr. buru koju je podiglaJunona. Nevijev junački ep je pun nacionalnog ponosa i uopšte sadržajno i stilski predstavlja nešto novo u rimskoj književnosti, ali ipak se ne može svrstati među vrhunska dela.
Nevijev slobodni govor uvredio je moćnu aristokratsku porodicuMetela: jedan stih postao je naročito poznat. On je napisan ujambima, koji su se koristili u dijaloškim delovima drama, pa je verovatno i on bio izgovoren u nekoj drami. Stih je glasio: »Sudbina Metele čini konzulima u Rimu« (Fato Metelli Romae fiunt consules), čime se implicira nedostatak zasluga i sposobnosti kod Metela. Meteli su, navodno, Neviju odgovorili stihom: »Zlo će Meteli učiniti pesniku Neviju« (Malum dabunt Metelli Naevio poetae), te su ga dali strpati u zatvor. Kasnije se Nevije navodno iskupio nekom drugom pesmom, ali je zbog stalnih sukoba snobilitetom pred kraj života bio prognan u gradUtiku usevernoj Africi, gde je i umro.
Rimski pisac Aul Gelije iz 2. veka n. e. kaže u svom deluAtičke noći (Noctes Atticae, I, 21, 2) da je Nevije sam sastavio svojepitaf, koji najverovatnije nije autentičan, a koji je glasio:
