Na Galenovo razumevanje anatomije imedicine primarno je uticala tadašnja teorijahumora (poznatog i kao četiri humora – crni žuč, žuti žuč, krv i flegm), kao što su napredovali stari grčki lekari poputHipokrata. NJegove teorije su imale veliki uticaj na zapadnu medicinu više od 1.300 godina. Galenov opisanatomske građe zasnivao se na seciranjumajmuna, a posebnoberberskih makaka i svinja, jer seciranje ljudi nije bilo dopušteno u njegovo doba. Ipak, niko ga nije nadmašilo sve do štampanih opisa i ilustracija ljudske anatomije koje je napravioAndreas Vezalijus u svom deluDe humani corporis fabrica u1543,[9][10] gde je Galenova fiziološka teorija primenjena na ova nova opažanja.[11] Galenova teorija fiziologije cirkulativnog sistema ostala je neosporna do1221. godine, kada je Ibn al-Nafis objavio svoju enciklopediju medicine pod nazivomAs-Shamil fi Tibb, u kojoj je prijavio otkrićeplućne cirkulacije.[12]
Galen je sebe video kao lekara i filozofa, kako je napisao u njegovom delu pod naslovomNajbolji lekar je takođe i filozof.[13][14][15] Galen je bio veoma zainteresovan za debatu izmeđuracionalističkih iempiricističkih medicinskih sekti,[16] i njegova primena neposrednog posmatranja, seciranja i vivisekcije u obuci studenata smatra se kombinacijom različitih pristupa.[17][18][19] Zbog toga se njegovo objašnjenje pojma bolesti nazivasintetička koncepcija bolesti.[20] Mnoga od njegovih dela su sačuvani i / ili prevedena sa originalnog grčkog jezika, mada su mnoga uništena i neka koja mu se pripisuju smatraju se lažnim. Iako postoji debata o datumu njegove smrti, on nije bio mlađi od sedamdeset godina kada je umro.
Usrednjovekovnoj Evropi Galenove spise o anatomiji postale su nosilac univerzitetskog kurikuluma srednjovekovnog lekara, ali zbog propastiZapadnog rimskog carstva oni su veoma pretrpeli zastoj i intelektualnu stagnaciju. Međutim, uIstočnom rimskom carstvu iAbasidskom kalifatu nastavili su da se proučavaju i prate. Neke Galenove zamisli nisu bile su tačne: on nije secirao ljudsko telo.[21] Grčki i rimski tabui značili su da je seciranje obično zabranjeni u starim vremenima, ali se u srednjem veku to promenilo: medicinski nastavnici i učenici uBolonji su počeli da seciraju ljudska tela, a Mondino de Luzi (oko 1275–1326) je napravila prvi poznati udžbenik anatomije zasnovan na ljudskom seciranju.[22][23]
Galenovi originalni grčki tekstovi su u ranom modernom periodu postali obnovljeni. Tokom1530-ihbelgijski anatomist i lekarAndreas Vezalijus preuzeo je projekat da prevede Galenove grčke tekstove nalatinski. Najslavnije delo Vezalijusa,De humani corporis fabrica, bio je pod velikim uticajem Galenskog pisma i oblika.[26]
Galenovo imeΓαληνός,Galēnos potiče od pridevaγαληνός — „mirno”.[27]
Galen opisuje svoj rani život u delu „Na osećanja uma”. Rođen je u septembru 129;[28] njegov otac, Aelius Nikon, bio je imućanplemić,arhitekta i graditelj, sa eklektičnim interesima, uključujući filozofiju, matematiku, logiku, astronomiju,poljoprivredu iknjiževnost. Galen opisuje svog oca kao „vrlo društvenog, pravednog, dobrog i blagonaklonog čoveka”. U to vremePergam (savremena Bergama,Turska) bio je glavni kulturni i intelektualni centar, koji je zabeležen po svojoj biblioteci (druga biblioteka je uAleksandriji),[6][29] koji je privukao filozofeStoika iPlatona, kojima je Galen bio izložen u 14 godini. NJegove studije su prikazale svaki od glavnih filozofskih sistema tog vremena, uključujući Aristotelski iEpikurejski. NJegov otac je planirao tradicionalnu karijeru za Galena u filozofiji ilipolitici i vodio je računa da ga izloži književnim i filozofskim uticajima. Međutim, Galen navodi da je oko 145. godine njegov otac imao san u kome se pojavio bogAsklepije i naredio Nikonu da pošalje svog sina na studije medicine. Nakon njegovog ranijeg liberalnog obrazovanja, u 16 časova počeo je studije u prestižnom lokalnom svetilištu ili Asklepijeumu posvećenom Asklepiju, bogu medicine, kao θεραπευτής (terapeuti ili poslužitelj) tokom četiri godine. Tamo je došao uticajem ljudi nalikEšrion Pergamona, Stratonikusa i Satirusa. Asklepijea je funkcionisala kao banja ili sanitarija na koju bi bolesni došli da traže usluge sveštenstva. Rimljani su često posećivali hram u Pergamu u potrazi za medicinskom pomoću od bolesti i oboljenja. To je bio i progon poznatih osoba kao što je Klaudius Čaraks (istoričar), Aelius Aristida (govornik), Polemon i Kaspius Rafinus Konzul.[4]
↑Claudii Galeni Pergameni (1992). Odysseas Hatzopoulos. ur. "That the best physician is also a philosopher" with a Modern Greek Translation. Athens,Greece: Odysseas Hatzopoulos & Company: Kaktos Editions.
↑Brian, P (1977).Galen on the ideal of the physician, South Africa Medical Journal, 52: 936–938pdfArhivirano 2021-02-24 naWayback Machine-u
↑Frede, M; Walzer, R. (1985).Three Treatises on the Nature of Science, Indianapolis: Hacket.
↑De Lacy P (1972). „Galen's Platonism”. American Journal of Philosophy1972: 27–39. DOI:10.2307/292898.
↑Cosans C (1997). „Galen's Critique of Rationalist and Empiricist Anatomy”. Journal of the History of Biology30: 35–54. DOI:10.1023/a:1004266427468. PMID11618979.
↑Furley, D, i J. Wilkie, 1984,Galen On Respiration and the Arteries, Princeton University Press, te Bylebyl, J (ur.), 1979,William Harvey and His Age, Baltimore: Johns Hopkins University Press
↑Frampton, M (2008).Embodiments of Will: Anatomical and Physiological Theories of Voluntary Animal Motionfrom Greek Antiquity to the Latin Middle Ages, 400 B.C.–A.D. 1300, Saarbrücken: VDM Verlag. str. 180—323
↑Peter Dear,Revolutionizing the Sciences: European Knowledge and Its Ambitions, 1500–1700. (2001), 37–39.
Kotrc RF, Walters KR. "A bibliography of the Galenic Corpus. A newly researched list and arrangement of the titles of the treatises extant in Greek, Latin, and Arabic". Trans Stud Coll Physicians Phila. 1979 December;1(4):256–304
Nutton V. "Roman Medicine, 250 BC to AD 200, and Medicine in Late Antiquity and the Early Middle Ages", in Lawrence C.(ed.)The Western Medical Tradition: 800–1800 A.D. 1995
Peterson DW. "Observations on the chronology of the Galenic Corpus". Bull Hist Med 51(3): 484, 1977
Siegel RE.Galen's System of Physiology and Medicine, Basel 1968 (this text is not regarded highly by most Galen scholars)
Siegel RE.Galen on Sense Perception, His Doctrines, Observations and Experiments on Vision, Hearing, Smell, Taste, Touch and Pain, and Their Historical Sources. Karger, Basel 1970 (this text is not regarded highly by most Galen scholars)
Siegel RE.Galen on Psychology, Psychopathology, and Function and Diseases of the Nervous System 1973 (this text is not regarded highly by most Galen scholars)
Garcia Ballester, Luis. 2002. Galen and Galenism. Theory and Medical Practice from Antiquity to the European Renaissance. Collected Studies Series 710. Aldershot, UK: Ashgate Variorum.
Gilbert, N. Ward. 1960.Renaissance Concepts of Method. New York: Columbia University Press.
Gill, Christopher, Tim Whitmarsh, and John Wilkins, eds. 2012.Galen and the World of Knowledge. Cambridge, UK: Cambridge Univ. Press.
Kudlien, Fridolf, and Richard J Durling. 1991.Galen's Method of Healing: Proceedings of the 1982 Galen Symposium. Leiden: E.J. Brill.
Lloyd, G. E. R. 1991.Methods and Problems in Greek Science. Cambridge: Cambridge University Press.
Mattern, Susan P. 2013.The Prince of Medicine: Galen In the Roman Empire. New York: Oxford University Press.
Nutton, Vivian. 2004.Ancient Medicine. London and New York: Routledge.
Rocca, Julius. 2003.Galen on the Brain: Anatomical Knowledge and Physiological Speculation in the Second Century A.D. Studies in Ancient Medicine 26. Leiden, The Netherlands, and Boston: Brill.
Rosen, Ralph M. 2013. “Galen on Poetic Testimony” InWriting Science: Medical and Mathematical Authorship in Ancient Greece. Edited by M. Asper, 177-189. Berlin: De Gruyter.
Rosen, Ralph M. 2013. “Galen, Plato, and the Physiology of Eros." InEros Edited by E. Sanders, C. Carey and N. Lowe, 111-27. Cambridge: Cambridge University Press.
Sarton, George. 1954.Galen of Pergamon. Lawrence: University of Kansas Press.
Walzer, Richard. 1949.Galen On Jews and Christians. London: Oxford University Press.
