Prema legendi poticao je iz okolineRima. Po zapisimaEuzebija iz Cezareje navodno je pošao uRim da prisustvuje izboru novogepiskopa, ali dok je skup sprovodio proceduru izbora na rame mu je sletelagolubica što je okupljenima bio znak da je ubožja volja te jeFabijan odmah izabran za episkopa. Posvećen je10. januara236. godine. Odmah se pokazao kao dobar organizator i administrator. Podelio jeRim na sedamkvartova iliđakonata i ovlastio je svakog odđakona da obavezno štiti i vodi administraciju u svojojbolnici, održavakapele i gradi nove sakralne objekte uz obavezu da mu u dogovorene dane šalju izveštaje o stanju u kvartu. Utvrdio je definitivna zvanja ucrkvi. Prvi imenovaniklerici zvali su seinkardinati od čega će kasnije nastati nazivkardinali. Njih sedmorica činili su prvi savet episkopata –Sacro Collegio. Ovaj organ će vremenom prerasti uKardinalski kolegij.
Svojpontifikat Fabijan je obavio za vrijeme vladavine caraFilipa Arabljanina (244.-249.) čiju je vladavinu nakonvijeka i po -Sveti Jeronim ocjenio dobronamjernom i sklonukršćanima. Naredni carDecije smatrao je da je svaki kršćanin opasan za njegovo carstvo i naredio je represije prema kršćanima. Izdao jeedikt prema kome su se svi građani morali javiti petočlanim komisijama koje su se nalazile u svakom mjestu. Pri pojavljivanju svi su bili obavezni da iskažu pokornost prema paganskim bogovima. Mnogi kršćani odrekli su se svoje vjere a takve su nazivalilapsi ilicaduti što znači posrnuli. Ipak veći deo kršćana ostao je vjeran svojoj vjeri čak i po cenu mučeništva.Kler iepiskopi držali su se hrabro i dostojanstveno što je bilo veoma važno jer je cilj vlasti bio da obezglavikršćanstvo. Žrtve ovoga talasa bili su episkopiJeruzalema iAleksandrije, kao ipatrijarhAntiohijeBabila.
Sam episkop Fabijan stradao je po smrtnoj presudi20. januara250. godine i sahranjen je ukripti za rimske episkope kalistovog groblja.
