| Borsalino | |||
|---|---|---|---|
 francuski poster | |||
| Režija | Jacques Deray | ||
| Producent | Alain Delon Henri Michaud | ||
| Scenario | Jean-Claude Carrière Jean Cau Jacques Deray Claude Sautete | ||
| Predložak | Bandits à Marseille; autor: Eugène Saccomano | ||
| Uloge | Jean-Paul Belmondo Alain Delon | ||
| Muzika | Claude Bolling | ||
| Fotografija | Jean-Jacques Tarbès | ||
| Montaža | Paul Cayatte | ||
| Studio | Adel Productions Marianne Productions Mars Film Produzione | ||
| Distribucija | Paramount | ||
| Datum(i) premijere | 20. 5. 1970 (1970-05-20) | ||
| Trajanje | 125 min. | ||
| Zemlja |  Francuska Italija | ||
| Jezik | francuski italijanski | ||
| Bruto prihod | 3,5 mil. $ (Italija)[1] 4,710.381 prodanih kino-ulaznica (Francuska)[2] | ||
| Kronologija | |||
| |||
| |||
Borsalino jefrancusko-italijanskigangsterski film snimljen 1970. godine u režijiJacquesa Deraya, poznat kao jedno od najuspješnijih ostvarenja tog žanra u historijifrancuske kinematografije.
Temelji se na knjiziBandits à MarseilleEugènea Saccomana koja se, između ostaloga, bavila životima i karijeramaPaula Carbonea iFrançoisa Spirita, dvojice gangstera koji su zagospodarilimarsejskim podzemljem umeđuratnom periodu. Scenario filma je, pak, dvojicu glavnih junaka, koje tumačeJean-Paul Belmondo iAlain Delon, učinio fiktivnim ličnostima. Radnja filma započinje 1930. godine i prikazuje kako kriminalac po imenu Roch Siffredi (Delon) po izlasku iz zatvora svoju djevojku Lolu (koju tumačiCatherine Rouvel) pronalazi u naručju gangstera Françoisa Capelle (Belmondo); suparnici se nakon kraćeg sukoba na krjau sprijatelje i odluče udružiti snage kako bi preuzeli kontrolu nad gradskim ribarnicama od već etabliranih bandi.
Glavni pokretač snimanja i producent je bio Delon, potaknut velikim uspjehom hollywoodskog filmaBonnie i Clyde, koji je pokazao da postoji publika za filmove o znamenitim gangsterima iz prošlosti. Delon je također nastojao djelomično iskoristiti i negativni publicitet izazvan vlastitom upetljanošću uMarkovićevu aferu. Kao tema su odabrani upravo Carbone i Spirito, koji je držao da predstavljaju francuski ekvivalent velikih američkih gangstera kao što jeAl Capone; sa druge strane, zbog strana od tužbi njihovih potomaka je odlučio učiniti ih fiktivnim ličnošću, a to je također omogućilo da se elegantno ignorira njihova suradnja safašistima injemačkimokupatorima uDrugom svjetskom ratu. Delon je za svog partnera namjerno izabrao Belmonda, s obzirom da ga je smatrao jedinom zvijezdom svog kalibra; njihov odnos na snimanju je bio dobar i profesionalan, ali je poslije došlo do svađe i dugogodišnje parnice koja će godinama priječiti video-distribuciju.
Međutim, nakon same premijere jeBorsalino postigao izuzetan komercijalni uspjeh, došavši na vrh liste gledanosti u Francuskoj, ali i u nizu drugih evropskih zemalja. Uspjeh je bio takav da je i šešir zvan "borsalino", koji se bio nosio 1930-ih (i po kome je film dobio ime), nakratko došao u modu. Godine 1974. je pak snimljen i nastavak pod naslovomBorsalino & Co..
Mnogo godina kasnije je mladi italijanskiporno glumacRocco Tani na početku karijere odao počast filmu odabravši prezime protagonista kao svoj umjetnički pseudonim.Borsalino je, pak, uBritaniji poznat i po tome što je 1997. godineBBC One nekoliko puta prekinuo njegovo emitiranje kako bi javljao o prometnoj nesreći koja će na kraju izazvati smrtprinceze Diane.