Banja Luka, iliBanjaluka, administrativni je centarRepublike Srpske i njen najveći grad,[1] te drugi po veličini grad uBosni i Hercegovini. Na popisu stanovništva 2013. u naseljenom mjestu Banja Luka je živjelo 138.963 stanovnika a u opštini Banja Luka 185.042.[2] U današnjoj političko-teritorijalnoj organizaciji Republike Srpske, koja se sastoji od opština i gradova, grad (ranije opština). Banja Luka najveća je političko-teritorijalna jedinica sa 1.239 km² i predstavlja politički, administrativni, finansijski, univerzitetski i kulturni centar Republike Srpske.
Banja Luka je nekada bila snažan privredni centar sa razvijenom mašinskom, tekstilnom, prehrambenom, drvoprerađivačkom i elektroindustrijom. Proteklaratna zbivanja (1992–1995) i poslijeratna društvena tranzicija uzrokovali su propadanje većine industrijskih kapaciteta i tržišta.[3]
U ovom gradu i njegovoj okolini preplitale su se različite kulture, običaji i uticaji. Sve to je ostavilo traga na arhitekturi pojedinih dijelova grada, ali i na velikom broju kulturno-istorijskih spomenika kao svjedoka različitih epoha i ljudskog stvaralaštva.
Zbog mnogobrojnih zelenih površina (parkova ialeja), Banja Luka je poznata kao grad zelenila.
Banja Luka je smještena na obalamaVrbasa, na mjestu gdje ova rijeka gubi osobine planinske rijeke i ulazi u niziju na svom putu ka ušću uSavu. Veći dio područja Banje Luke pripada slivu Vrbasa, a manji dio na zapadu slivu rijekeGomjenice.Vrbas teče sredinom grada i na užem gradskom području prima pritokeSuturliju,Crkvenu iVrbanju.
Središnji dio grada leži na nadmorskoj visini od 163 m i okružen jetercijarnim brežuljcima. Prema različitimgeomorfološkim,geološkim ihidrološkim osobinama koje su značajne za lokaciju postojećih i budućih cjelina grada, područje Banje Luke se može podijeliti na 4 cjeline: ravno dno kotline, aluvijalne terase, brda koja okružuju kotlinu iDinarske planine na jugu. Na jugozapadu područja se uzdiže planinaManjača, a na jugoistoku planinaČemernica.
Grad se, prateći tok Vrbasa, razvijao nizvodno, a stambena naselja koja su se gradila poslije Drugog svjetskog rata i zemljotresa1969. razvijala su se u širinu prema brdima koja okružuju Banju Luku.
Područje ravničarskog dijela zahvata ravnicaBanjalučkog polja i doline pritoka Vrbasa i Sane (Vrbanja,Gomjenica itd.), na nadmorskoj visini oko 150 m. Kvartarne naslage glina, ilovača, silikatni pijeskovi i šljunkovi, su blago zatalasani tereni, koji predstavljaju prelaz iz dolinskog u brdski teren. Područje pobrđa (150–600 m) grade stijene dijabaz-krečnjačke formacije. Taj prostor karakteriše jako naboran reljef, koji je uslov za obrazovanje dominantnih kiselih smeđih zemljišta. Područje planinskih masiva (nadmorske visine 400-1.338 m) na južnom dijelu teritorije grada građeno je od krečnjačkih i dolomitnih formacija.
Dominantna zemljišta banjalučke teritorije (preko 90%) spadaju u red automorfnih zemljišta, među kojima su najprisutnija smeđa (kambična) zemljišta, a zatim i eluvijalno – iluvijalna, ilimerizovana zemljišta. Hidromorfna zemljišta rasprostranjena su na manjoj teritoriji, a među njima su najznačajnija pseudoglejna i aluvijalna zemljišta.
Klima Banje Luke je umjereno kontinentalna uz uticaj klimepanonskog pojasa. Srednja godišnja temperatura je 10,7 °C, srednja januarska 0,8 °C, dok je srednja julska 21,3 °C. Srednja godišnja oblačnost iznosi 62%. Na klimu znatno utiču geografski položaj grada (kotlina), Vrbas sa pritokama te urbanizacija gradskog područja.[3]
Na širim prostorima grada otkrivena su bogata arheološka nalazišta koja govore o prastanovnicima prostora okoVrbasa. Prvi poznati stanovnici bili suIliri iKelti.
O boravkuRimljana svjedoče brojni artefakti pronađeni na raznim lokalitetima u blizini današnje Banje Luke. Rimljani su prvi otkrili ljekovita svojstva mineralnih voda na izvorištima u okolini grada –Gornjem šeheru,Slatini iLaktašima.
U to vrijeme Banja Luka se nalazila na važnomrimskom putu koji je povezivaoSplit (latinski:Spalatum) saGradiškom (latinski:Servitium). U današnjem srcu grada, na mjestu gde se sada nalazi kulturno-istorijski spomenik,tvrđava Kastel, bilo je podignuto rimsko vojno utvrđenje Kastra, unutar kojeg se odvijao život rimskog vojnog naselja.
Tokom VI i VII vijeka, poslije propastiRimskog carstva, doseljavala su seslovenska plemena., ali područjem je do IX vijeka uglavnom gospodarilaVizantija. Polovicom IX vijeka teritorij današnje Banja Luke je pod neupitnom kontrolom Trpimirove Hrvatske koja u to doba kratko ratuje na području današnje Bosne s Bugarskom. Politička situacija po pitanju područja Banja Luke se neće mijenjati do 14 vijeka pošto je ono neprekidno u sastavu Hrvatske (od 1102 Kraljevine Hrvatske u uniji s Kraljevinom Ugarskom) do vladavine bosanskom banaStjepana II . O srednjovjekovnom životu u okolini Banje Luke svjedočenekropole stećaka, mnoge povelje i zapisi izdati u gradovima Vrbaške i Zemljaničke župe, kao i značajni ostaciutvrđenih gradova iz perioda od XIII do XV vijeka u kanjonu Vrbasa i na prostoru sjeverno od današnjeg grada, uLijevču iPotkozarju.
Vrbaški grad se prvi put spominje 1224. godine, župa Zemljanik 1287, Kotor (Kotor Varoš) 1323,Zvečaj 1404, aBočac 1446. Krajem XIV vijeka ovim prostorima (tzv. Donjim krajima) je vladao Stjepanov sinkralj Tvrtko, a početkom XV vijeka moćni hrvatski protuban i feudalacHrvoje Vukčić koji vraća Banja Luku u sastav Kraljevine Hrvatske
Grad se pod današnjim imenom prvi put pominje 1494. godine kada hrvatsko-ugarski kraljVladislav II Jagelonac, u povelji upućenoj lokalnim zapovjednicima, navodi ime Juraja Mikulašića kao kaštelana Banje Luke. Vjeruje se da je ovo ime nastalo od riječi „ban“ i „luka“, pri čemu je luka je označavala livadu u blizini vode.
U prvoj polovici 16 vijeka nakon godina velikih osmanskih opsada i hrvatskih protunapadaTurci Osmanlije su osvojile Banju Luku 1528. godine.[4] U periodu od 1579. do 1587. godineFerhat-paša Sokolović je izgradio čaršiju na idealnom prostoru za razvoj naselja, na ušću rijeke Crkvene u Vrbas. Tada je podignuto 216 javnih građevina, od kojih su najpoznatije:Džamija Ferhadija, karavan-saraj, oko 200 zanatskih i trgovačkih dućana, te hambari za žito. Godine 1583. Banja Luka je postala sjedišteBosanskog pašaluka, što je bila sve do 1639. godine.[5]
U svojih 500 godina postojanja Banja Luka je bila poprište mnogih sukoba. U vrijeme austrijsko-turskih ratova bila je više puta pustošena, a njeno stanovništvo pobijeno ili rastjerano. Naročito je značajna bitka koja se vodila oko banjolučke tvrđave 1773. godine u kojoj su obje strane pretrpjele velike gubitke. Banju Luku su pored vojničkih pohoda pustošile i velike epidemije kuge, od kojih je najveća bila ona između 1813. i 1816. kao i česti razorni zemljotresi.
Krajem turske vladavine grad je imao 1.126 kuća od kojih su 103 bile u srpskoj varoši. Ovaj period banjolučke prošlosti obilježio je iVaso Pelagić, upravnik Srpskopravoslavne bogoslovije, prve srednje škole uBosni. Pelagić je za školske potrebe i radi širenja prosvjete u narodu štampao 1867. godine u Beogradu „Rukovođu za srpsko-bosanske, hercegovačke, starosrbijanske i makedonske učitelje“. Primio je čin arhimandrita da bi zaštitio Bogosloviju u Banja Luci od protivnika iz redova sve tri vjere, kojima se nije dopadao njegov slobodouman školski program.
Godine 1878. Banju Luku je okupiralaAustro-Ugarska. Iako je za vrijeme turske vlasti bila administrativni centar regije, Banja Luka je austrougarsku okupaciju dočekala kao zaostalo orijentalno naselje sa manje od 10.000 stanovnika. Pod novom vlašću grad je značajno napredovao. Dobio je nove saobraćajnice, vodovod, kanalizaciju, električnu rasvjetu, a razvijale su se i privreda i trgovina. Željezničkim putem se izvlačilo drvno bogatstvo, koje se plasiralo dalje u sve krajeve „Dvojne monarhije“.
Za vrijeme austrougarske vladavine otvorena je i gimnazija („Velika realka“), fabrika duvana i drvoprerađivačko preduzeće „Bosna holc“.
Najznačajniji Banjalučanin tog vremena je svakako pisac i narodni tribunPetar Kočić, rođen u obližnjimStričićima na planiniManjači, koji je ostavio veliki i trajni pečat u kulturnom i političkom životu ovog kraja, kao i u srpskoj književnosti uopšte.
Za početakPrvog svjetskog rata vezana je jedna zanimljivost. Naime, po objavljivanju rataSrbiji, Austro-Ugarska je u Banjoj Luci pohapsila sve viđenije Srbe i optužila ih za veleizdaju. Slobodu za njih je uspio da izdejstvujeAlfonso XIII, tadašnji kraljŠpanije, i to preko svoje majke,Marije Kristine, koja je bila porijeklom sa austrijskog dvora. Zahvalna Banja Luka i danas ima ulicu u samom centru grada koja nosi ime ovoga vladara. Austro-Ugarska vlast u Banja Luci okončana je ulaskom srpske vojske u grad 21. novembra 1918. godine.
Nekada crkva Svete trojice, danas Hram Hrista spasitelja
Napredak grada zaustavio jeDrugi svjetski rat i njemačko bombardovanje 9. aprila 1941. sa velikim razaranjima, a potom i savezničko bombardovanje 1944. U Drugom svjetskom ratu Banja Luka je bila u okviruNezavisne Države Hrvatske. Mnoge srpske ijevrejske porodice su protjerane, a neke od njih su završile ukoncentracionom logoru Jasenovac. Nekada brojna jevrejska zajednica (uglavnomSefarda) u Banjoj Luci gotovo sasvim je nestala.
Pripadnici "Poglavnikovog tjelesnog sdruga" (Pavelićeve garde) i VIIIustaške bojne (bataljona), počinili su u zoru 7. februara 1942. u banjolučkim naseljimaDrakulić,Šargovac iMotike, koja su u to vrijeme brojala ukupno oko 2.500 stanovnika većinom katolika, jedan od većih zločina na prostoru tadašnje Nezavisne Države Hrvatske. Umasakru hladnim oružjem je ubijeno više hiljada pravoslavnih stanovnika, većinom staraca, žena i djece. Počinioce ovog pokolja predvodio je natporučnik (kapetan) Josip Mislov u pratnji petrićevačkog župnika, fratra Vjekoslava Filipovića.
Porušen i osiromašen, grad je oslobođen 22. aprila 1945. Godine 1961. na obližnjem Banj brdu podignut jespomenik u znak sjećanja na nekoliko hiljada krajiških boraca koji su poginuli u Drugom svjetskom ratu.
Najteži udarac u poslijeratnom periodu (SFRJ) gradu je zadao katastrofalnizemljotres 1969. godine, nakon kojeg grad konačno dobija svoj prepoznatljivi izgled i značaj. Godina 1969. duboko je urezana u istoriju grada i svijest stanovništva. Najrazorniji udar pogodio je grad 27. oktobra 1969. godine. Počelo je u noći 26. oktobra u 2.55 č. jakim „prethodnim udarom“; podrhtavanje se nastavilo do 8.53 č.kada je grad pogodio zemljotres jačine 8° Merkalijeve skale, odnosno 6° Rihterove skale s epicentrom u samom centru grada (gdje se danas nalazi zgrada robne kuće „Boska“). Zahvaljujući pravovremenim mjerama, broj ljudskih žrtava je sveden na minimum (15 poginulih, a blizu 1.000 ranjenih). Materijalna šteta je bila ogromna. Ukupno je oštećeno 112 privrednih organizacija, 36.267 stanova, 131 školska zgrada, svi objekti kulture, socijalne zaštite, javnih službi. Medicinski centar je do temelja srušen. Privreda je pretrpjela značajne gubitke. Nakon zemljotresa je došlo vrijeme velike obnove grada, kada je izgrađeno mnoštvo novih objekata i stambenih naselja.
Za vrijemerata u BiH u Banjoj Luci nije bilo direktnih ratnih dejstava, ali je za manje od pola godine svih 16 banjalučkihdžamija zbrisano sa lica zemlje.[6] Takođe je došlo do značajnih promjena u nacionalnoj strukturi stanovništva koje kulminiraju u junu 1995. Iz grada je protjerano više desetaka hiljada uglavnomHrvata, pa iBošnjaka, da bi se u grad i okolicu koji mjesec kasnije mogli naseliti izbjegli Srbi zbog početka operacije "Oluja". Pored toga, ovaj period banjolučke istorije obilježio je još jedan tragičan događaj. Od 22. maja do 19. juna 1992. godine u Klinici za dječije bolesti u Banjoj Luciumrlo je 12 novorođenčadi. Svima jekiseonik za inkubatore bio neophodan. Zbog prekidakoridora krozPosavinu prema Srbiji, uslijed napada hrvatskih i muslimanskih snaga, bila je onemogućena dostava kiseonika za potrebe bolnice, kopnenim putem, kojim je Banja Luka do tada bila snabdijevana, čime je došlo do pomora djece i drugih bolesnika u bolnicama Banjaluke.
OsnivanjemRepublike Srpske, grad Banja Luka je postao njena najveća teritorijalno politička jedinica i de fakto glavni grad u kojem su sjedišta svih republičkih institucija.Područje grada se danas prostire na površini od 1.239 km² koju naseljava oko 250.000 stanovnika od kojih preko 75 % živi u užem gradskom području. Kulturno-obrazovnom konceptu grada i regiona pečat daju Narodni muzej, Narodno pozorište,Narodna i univerzitetska biblioteka Republike Srpske, kuturni centar Banski dvor,Arhiv Republike Srpske,Dječije pozorište Republike Srpske, Umjetnička galerija, trinaest srednjih škola i četrnaest visokoškolskih ustanova.
Skupština grada je predstavničko tijelo građana, i organ odlučivanja i kreiranja politike Grada. Skupština ima 31 odbornika. Odbornici se biraju na neposrednim lokalnim izborima, tajnim glasanjem, na period od četiri godine.
Gradonačelnik zastupa grad i vrši izvršnu funkciju u Gradu Banjoj Luci. On rukovodi Administrativnom službom grada, i odgovoran je za njen rad.
Po posljednjem službenom popisu stanovništva iz 2013. godine, opština Banja Luka je imala 185.042 stanovnika, raspoređenih u 54 naseljena mjesta.[8]Poslije potpisivanjaDejtonskog sporazuma područje grada Banje Luke u cjelini je ušlo u sastav Republike Srpske. Radi neposrednog učešća građana u lokalnoj samoupravi i sa ciljem zadovoljavanja njihovih zajedničkih potreba, na području grada je obrazovano 56 mjesnih zajednica.
Do 1992. godine Banja Luka je bila snažan privredni centar sa 63.000 zaposlenih i razvijenom industrijom. Nacionalni dohodak po glavi stanovnika iznosio je 2.850američkih dolara, a stopa zaposlenosti 32,6 %. Privredni razvoj grada bio je zasnovan na razvoju industrije, uz dominaciju sekundarnog sektora u kojem je bilo angažovano 54 % ukupnog broja zaposlenih.
Nakon četvorogodišnjih ratnih dejstava privreda Banje Luke stagnira. Propuštena je nova tehnološka generacija a oprema, instalirana prije rata, sada je zastarjela. I najzad, pokidane su tradicionalne spoljnotrgovinske veze i izgubljeni značajni kupci i tržišta.
U posljednjih nekoliko godina naglo se razvija finansijski sektor i Banja Luka postaje finansijsko središte. U 2002. godini počinje da radi novoosnovanaBanjalučka berza.[9] Uskoro se i akcije najvećih preduzeća Republike Srpske uvrštavaju na berzansku kotaciju. Među njima se nalaze akcijeTelekoma Srpske, Rafinerije ulja Modriča, Banjalučke pivare, Vitaminke, Fabrika duvana Banja Luka, "Čajavec" Banja Luka, Incel Holding A.D., Tamaris Company d.o.o., Tvornica obuće Bema i mnoge druge. Pojavljuju se investitori izSlovenije,Hrvatske iSrbije, a potom i izEvropske unije,Norveške,SAD,Japana iKine.
Osim berze, u ovom gradu su smještene i druge važne finansijske institucije kao što su Komisija za hartije od vrijednosti Republike Srpske, Agencija za bankarstvo Republike Srpske, Investiciono-razvojna banka, Poreska Uprava Republike Srpske i Uprava za indirektno oporezivanje BiH. Sve to Banju Luku čini jednim od najvažnijih finansijskih centara u zemlji i trebalo bi da predstavlja osnovu za privredni razvoj ovog kraja.
Banja Luka je sjedište jedne od dvije visokoškolske ustanove čiji je osnivač Republika Srpska -Univerziteta u Banjoj Luci. U trenutku osnivanja (1975), u sastavu Univerziteta bilo je pet fakulteta: elektrotehnički, tehnološki, mašinski, pravni i ekonomski i tri više škole. Kasnije je osnovan i medicinski fakultet (1978. godine), da bi nakon formiranja Republike Srpske u Banjoj Luci bili osnovani poljoprivredni (1992), šumarski (1993), filozofski (1993), arhitektonsko-građevinski (1995) i prirodno-matematički fakultet (1996), kao i Akademija umjetnosti (1999).
U Banjoj Luci je smješteno trinaest srednjih škola. Najstarija srednjoškolska ustanova jeGimnazija, koja je u1995. godini proslavila sto godina postojanja, a tu su i: Građevinska škola, Ekonomska škola, Elektrotehnička škola „Nikola Tesla“, Medicinska škola, Muzička škola „Vlado Milošević“, Poljoprivredna škola, Tehnička škola, Ugostiteljsko-trgovinsko-turistička škola, Škola učenika u privredi, Tehnološka škola, Centar za obrazovanje vaspitanje i rehabilitaciju sluha i govora, te Centar „Zaštiti me“.
Banja Luka ima 29 osnovnih škola i 16 vrtića u okviru Centra za predškolsko vaspitanje i obrazovanje.
U vrijemeKraljevine Jugoslavije, odnosno upraveBana Milosavljevića, banjolučko stvaralaštvo afirmiše poznate kreatore i animatore u oblasti kulture, koji postavljaju najvrijednija ostvarenja na kulturnu pozornicu grada.
Narodno pozorište i Etnografski muzej osnovani su iste,1930. godine. Prvi upravnik Muzeja bio je čuveni slikarŠpiro Bocarić. U početku osmišljen kao etnografski, muzej s vremenom povećava fond istorijske i arhivske građe. Ime Dušana Mitrovića zauzima počasno mjesto u pozorišnim analima. Bio je upravnik prvog pozorišnog ansambla koji se sastojao od desetak glumaca, među kojima su biliVjekoslav Afrić i Vlado Zeljković.
Nedugo zatim otvorena jeNarodna i univerzitetska biblioteka Republike Srpske, koja sada ima obilježja narodne i univerzitetske biblioteke. Pored fonda od 250.000 knjiga biblioteka raspolaže i sa 3.500 unikatnih primjeraka knjiga velike vrijednosti.
Dječije pozorište je počelo s radom1960. godine, a poslednjih godina i DIS – Pozorište mladih. Tu je i dječiji studio glume "Roda", kao i novoosnovanoGradsko pozorište Jazavac.
Osim u Muzeju savremene umjetnosti Republike Srpske, djela poznatih majstora mogu se vidjeti i u galeriji „Terzić“. Koncerti, izložbe, promocije i drugi kulturni sadržaji uglavnom se održavaju uBanskom dvoru.
Najpoznatije i najuglednije kulturne manifestacije u Banjoj Luci suKočićevi susreti,Svetosavska akademija,Đurđevdanski festival i Festival gradske i narodne muzike, Teatarfest, Sajam knjiga, Demo-fest,Kratkofil (festival kratkog filma), Dani Vlade S. Miloševića, Međunarodni festival folklora "Dukat fest", Neofest (Međunarodni festival urbane kulture),Zaplet Međunarodni festival mladog glumca i dr. Filmska ostvarenja se emituju ubioskopu „Palas“ i multipleksu „Kozara“.
U Banja Luci se svake godine održavaju dvije višednevne manifestacije: „Banjalučke ljetne igre“ i „Ljeto na Vrbasu“.
U oblasti kulturno-umjetničkog amaterizma najaktivnija su sledeća društva i udruženja: „Veselin Masleša“, „Pelagić“, „Čajavec“, srpsko pjevačko društvo „Jedinstvo“, dječji hor „Vrapčići“ i druga.
Kako se grad proteže obalama donjeg tokaVrbasa, na ovim prostorimaribolov je veoma staro zanimanje. Gornji tok Vrbasa i cijeli tokPlive bogati su raznovrsnom ribom (prije svihpastrmkom,mladicom ilipljenom), a kanjoni ovih rijeka su i turističke atrakcije.
Trapiska šuma poznato je lovištefazana izečeva, kojih ima i u rezervatu na područjuPotkozarja.
"Gospodska" ulica
Zahvaljujući blizini termomineralnih izvora (Laktaši,Šeher,Slatina,Kulaši...) Banja Luka ima osnovne uslove za razvojbanjsko-rekreativnog turizma. Radi ljekovitih svojstava izvori su korišćeni i u dobaRimljana, ali do danas nije završena rekonstrukcija i modernizacija banjskih lječilišta sa terenima za rekreaciju i ostalim sadržajima savremene turističke ponude.
Banja Luka je dugo slovila kao grad zelenila sa više od deset hiljada stabala, uređenim parkovima, zelenim površinama i čuvenim alejama. Planovi vezani za razvoj turizma podrazumijevaju sanaciju tvrđave Kastel i uređenje obala Vrbasa i zelenih oaza u blizini grada (Banj brdo, Šibovi, Trapisti i izletišta poredVrbanje).
Pored dobre prirodne osnove za razvoj lova i ribolova, te banjskog, manifestacionog i seoskog turizma, u Banjoj Luci je u posljednje vrijeme sve popularniji i avanturistički turizam. Pod tim se podrazumijevajurafting,kajakaštvo,planinarenje,speleologija,paraglajding i slične aktivnosti, za koje rijeka Vrbas i njenkanjon predstavljaju idealnu lokaciju.
Komisija za očuvanje nacionalnih spomenika Bosne i Hercegovine sa područja opštine Banja Luka proglasila je 37 dobara za nacionalne spomenike kulture. Opširnije:Nacionalni spomenici u Banjoj Luci
Simboli Banje Luke, izgrađeni su u „zlatno doba“ grada u vrijeme formiranjaVrbaske banovine na čelu sa Svetislavom Tisom Milosavljevićem. Radovi naBanskom dvoru počeli su umartu 1931, a svečano otvaranje zdanja je bilo 8.novembra1932. godine. Dispozicije ovih objekata su riješene blokovskim sistemom, sa svjetlarnicima uz naglašeno centralno postavljeno stepenište, smišljeno i kreativno, sa zadovoljenjem svih funkcija. Gabariti obuhvataju uglove ulica, kod kojih se, izlazeći fasadama na tri strane, formiraju zatvoreni blokovi. Ovo arhitektonsko rješenje u sebi sadrži arhitektonski izraz objedinjenog klasicizma i elemenata srednjovjekovnog srpskog graditeljstva, sa izvučenim i naglašenim pilastrima, te sa dekorativno obrađenim kapitelima i arhivoltama koje uokviruju polukružne otvore.
Hram Hrista Spasitelja u Banjoj Luci|Saborna pravoslavna crkva Hrista spasitelja
Crkva je izrađena u srpskovizantijskom stilu, koji se kod nas javlja u arhitektonskoj praksi krajem XIX i početkom XX vijeka. Srušena je u Drugom svjetskom ratu, a obnova je počela tek1992. Crkva je sagrađena od najplemenitijeg kamena saBliskog istokatravertin u bojama (crveni i žuti) koji nastaje vulkanskim erupcijama. Na fasadi hrama nalaze seportali,rozete, stubovi, krstovi,bifore iarhivolte koje su rađene odkararskog bijelog mermera. Stubovi (šest velikih i četiri mala) napravljeni su od granita iz mjesta Đadone,Sardinija. Iako njena unutrašnjost još uvijek nije uređena, danas crkva Hrista spasitelja arhitektonski predstavlja jednu od najljepših i najvećihpravoslavnih građevina naBalkanu.
Tvrđava Kastel je najstariji istorijski spomenik u Banjoj Luci. Nalazi se u središnjem dijelu grada i dominira lijevom obalom Vrbasa. U prošlosti je Kastel bio jako vojničko utvrđenje sa namjenom da brani kotlinu Vrbasa od neprijateljskih naleta. Tvrđava je sa svih strana opasana debelim kamenim zidovima, a u njenoj unutrašnjosti, pored ljetne pozornice, igrališta za djecu i nacionalnog restorana nalazi se Zavod za zaštitu kulturnog i prirodnog nasljeđa RS, koji radi od1976. godine.
Muzej Republike Srpske se nalazi u centru Banje Luke u ulici Đure Daničića. Nalazi se u nekadašnjoj zgradi muzeja Vrbaske banovine a osnovan je 1930. godine ukazomKralja Aleksandra I Karađorđevića. Jedna od najaktuelnijih postavki u muzeju je zbirkaJasenovac.
Zgrada stare željezničke stanice iz 1891-1892. godine (danas Muzej savremene umjetnosti RS) izvedena je kao monumentalno zdanje, sa istaknutim središnjim ulazom i bočnim krilima na kojima su takođe reprezentativni portali, sa lučnim otvorima bogato ukrašenih arhivolti u prizemlju, naglašenim profilisanim vijencima i skladnim ritmom pravougaonih prozora na spratu, dok je peronska strana prvobitno imala trijem na čeličnim stubovima sa ukrasnim kapitelima. Građena je uneorenesansnom maniru, a pozicijom je omogućila formiranje prvog gradskog trga vezanog za Carski drum.
Narodno pozorište Republike Srpske u Banjoj Luci osnovano je1930. godine kao "Narodno pozorište Vrbaske banovine" i od tada je važan nosilac razvoja dramske umjetnosti u gradu, a i cijeloj regiji. Kao i mnoge druge znamenitosti u gradu, zgrada Narodnog pozorišta izgrađena je u vrijemebana Milosavljevića.
Monumentalni objekat Hipotekarne banke izgrađen je1936. godine, a u njemu su, pored elemenataBauhausa, naglašeni ineoklasicistički elementi. Dvije bronzane figure krajiških seljaka, koje flankiraju reprezentativni portal, izradio je Volodemer Zahorodnjuk. Od kraja 2008. godine je palata Republike Srpske.
Krajem XIX vijeka u Gospodskoj ulici (ulica Veselina Masleše) podignut je niz jednospratnih neorenesansnih zgrada, a docnije i zgrada sa stilskim elementimasecesije, namijenjenih trgovini i stanovanju. Veći broj ovih objekata sačuvao se do danas i svojim bogatim ukrasima na vijencima oko prozora i balkona i sa dekorativnim tornjićima na uglovima čini reprezentativnu pješačku zonu u središtu grada. Danas se u ovim objektima duž Gospodske ulice nalaze mnoge trgovačke radnje koje nude robu domaćih i svjetskih proizvođača.
Spomenik književniku i narodnom tribunu Petru Kočiću (1877–1916) nalazi se u centralnom Gradskom parku. Autori spomenika suAntun Augustinčić iVanja Radauš. Spomenik je završen1929., a postavljen je i svečano otkriven 6. novembra 1932. godine.
Izgrađena je1926. godine. Starohrišćanski iromanički elementi oblikuju ogroman prostor trobrodnebazilike na tačno promišljen, originalan način, s obzirom na to da je središnja lađa dugačka šezdeset, a široka 10 metara. Unutrašnjost samostana odlikuje se smislom za uređenje prostora, nježnim koloritom i neobično umjetničkim uobličenjem.
Banj brdo (nekada Šehitluci) je poznato banjolučko izletište, sa kojeg se može vidjeti gotovo cijeli grad. Na vrhu ovog brda (431 m nadmorske visine) nalazi seSpomenik palim Krajišnicima uNarodnooslobodilačkoj borbi (1941—1945). Spomenik je mauzolejskog tipa (visine 13 m i dužine 24 m) i rad je jednog od najvećih jugoslovenskih kipara i majstora memorijalne plastike,Antuna Augustinčića. Banj brdo dominira banjolučkom kotlinom, a njegov vrh je udaljen 5 km od centra grada.
Od banjalučkih sportista najpoznatiji surukometaši koji su svom gradu donijeli tituluevropskog prvaka u rukometu.
Uspjehe su postizali i banjalučkibokseri,strijelci,šahisti,padobranci,fudbaleri,biciklisti,kajakaši,košarkaši. .. sa 12olimpijskihmedalja (8 zlatnih), 15 medalja sa svjetskih prvenstava, 6 medalja sa evropskih prvenstava, 4 sauniverzijada, 11 samediteranskih igara i 39 sabalkanskih prvenstava. Banja Luka ima jednog klupskog prvaka Evrope (Rukometni klub „Borac“[10]), pobjednikaMitropa kupa (Fudbalski klub „Borac“) te veliki broj ekipnih i pojedinačnih šampionskih titula u prvenstvimaJugoslavije.Banja Luka ima Bokserski Klub Slavija koji je stvorio mnoge šampione takođe postoje još Atletski Klub Borac Banja Luka, Atletski Klub Banja Luka, Ženski Košarkaški Klub Mladi Krajišnik, Plivački Klub Olimp, Škola Rukometa Golić-Šarić, Ženski Rukometni Klub Borac, Rukometni Klub Mladost Banja Luka, Ženski Fudbalski Klub Banja Luka, Klub Malog Fudbala Sokrates, Atletski Klub Invalida Vrbas, Kik Boks Klub Sektor Banja Luka, Kik Boks Klub "Draženko Ninić" Banja Luka i Kik Boks Klub "Borac" Banja Luka, Klub Malog Fudbala Banja Luka, Bokserski KlubFENIX BIN", ŽOKBL Volley", Odbojkaški Klub Borac, Kajak-Kanu Klub Vrbas, Šahovski Klub Banja Luka, Košarkaški Klub Invalida Vrbas i Speleološko Društvo "Ponir".
Danas je u Banjoj Luci organizovano i aktivno radi više od 100 sportskih organizacija, saveza, sportsko-rekreativnih društava i udruženja u 22 sporta.
Na području grada postoji 69 sportskih objekata. Najpoznatiji među njima su: „Gradski stadion FK Borac“, tesportske dvorane „Borik“ i „Obilićevo“ koje su zajedno sa kuglanom „Borik“ u sastavu javne ustanove „Sportski centar Borik“.
Zapadni tranzit, jedna od najfrekventnijih saobraćajnica u gradu
Na području Banje Luke najrazvijeniji vidsaobraćaja je drumski, a pored njega, u upotebi je i željeznički, dok je vazdušni saobraćaj slabije razvijen.Kroz grad prolaze magistralni putevi M4 (Novi Grad – Doboj) i M16 (Gradiška –Crna Rijeka (Jajce)),[11] te neki manje značajni regionalni i lokalniputevi.
Nakon perioda stagnacije u razvoju saobraćajne infrastrukture na području grada i cijele Republike Srpske, u zadnjih nekoliko godina radi se na modernizaciji i rekonstrukciji puteva. U toku je izgradnjaautoputa Banja Luka – Gradiška (E-661) koji veže Banju Luku saautoputem E-70 (Beograd – Zagreb).[11] Planirana je i izgradnja mreže autoputeva, koju bi pored navedenog činili i pravci Novi Grad – Banja Luka, Banja Luka – Doboj, Šamac – Doboj, Šamac –Bijeljina i Banja Luka – Kupres.[12]
Pored brojnih privatnih prevoznika i špeditera, drumski putnički i teretni saobraćaj organizuju preduzeća „Autoprevoz“, „Banjalukatrans“ i „Rotas“. Banjolučka privredna preduzeća karakteriše usitnjenost kapaciteta režijskog saobraćaja.
Željeznički saobraćaj se odvija na domaćoj liniji Doboj – Banja Luka – Prijedor – Novi Grad –Dobrljin i međunarodnim linijama Zagreb – Banja Luka –Sarajevo –Ploče i Banja Luka – Šamac –Vinkovci – Beograd.[13]
Aerodrom Banja Luka (u mjestuMahovljani, sjeverno od grada) izgrađen je 1985. godine, ali je za civilni saobraćaj otvoren tek krajem 1997. Prva redovna putnička linija Beograd – Banja Luka – Beograd otvorena je promotivnim letomJugoslovenskog aerotransporta2. marta1998. godine.[14] S obzirom na neizgrađeno kargo skladište u okviru aerodroma teretni saobraćaj još nije uspostavljen.
Knjiga: "Nacionalni sastav stanovništva - Rezultati za Republiku po opštinama i naseljenim mjestima 1991.", statistički bilten br. 234, Izdanje Državnog zavoda za statistiku Republike Bosne i Hercegovine, Sarajevo.
.jpg)
