Aulo Gabinije (Aulus Gabinius, ? - 48/47. pne.) bio jerimski vojskovođa i državnik iz vremena kasne Republike, poznat kao jedan odPompejevih pristaša i suradnika.
Godine 67. pne. je služio kao plebejski tribun i na tom je mjestu dao prijedlog zaLex Gabinia, znameniti po njemu nazvani zakon kojim je Pompej dobio neočekivano široke ovlasti da vodi i okončatreći mitridatski rat. Gabinije je godine 61. pne. služio kaopretor, a godine 58. pne. je izabran zakonzula, iako su suvremenici tvrdili da je to uspio uz pomoć podmićivanja. Za vrijeme mandata je uz pomoćPublije Klodija isposlovaoCiceronov egzil.
Nakon mandata je Gabinije poslan kao guverner uSiriju. Na toj je dužnosti, između ostalog, suzbio ustanke i doveo do nekih reformi u upraviJudeje]. Godine 55. pne. je po naredbi Pompeja, a bez ovlaštenjaSenata, otišao u Egipat kako bi vratio svrgnutog kraljaPtolemeja XII] na prijestolje. Kampanja, u kojoj je kao jedan od njegovih oficira sudjelovao mladiMarko Antonije], završila je s uspjehom. Gabinije je potom ostavio dio svoje vojske kao trajni garnizon u Egiptu, s ciljem da čuva Ptolemeja. Te trupe, koje su po njemu dobile imeGabiniani, kasnije su se odmetnule od Rima i prešle na stranu anti-rimski raspoloženih Egipćana.
Nakon što se vratio u Siriju, ugušio je novopodignute ustanke, a potom predao vlast novom guverneruMarku Liciniju Krasu. Pri povratku u Rim ga je čekalo suđenje zbog protuzakonito poduzete vojne akcije u Egiptu; iako ga je branio Ciceron, osuđen je za primanje mita od Ptolemeja te je otišao u egzil.
Po izbijanjugrađanskog rata je prešao uCezarovu službu, iako nije aktivno sudjelovao u borbama protiv svog pokrovitelja. Nakon Pompejevog porazakod Farsala, poslan je u Ilirik, gdje je bio napadan odDalmata, a potom uSaloni opsjedan od pompejskog komandanta Marka Oktavija. Za vrijeme opsade je umro.