Arapska poezija (arapski,الشِعْر العَرَبيash-shi`r(u) 'l-`arabiyu(u)) je najstariji oblikarapske književnosti. Najstarija sačuvana djela arapske poezije datiraju iz 6. vijeka, ali se vjeruje da je prije toga postojala daleko duža i starija tradicija poezije prenošeneusmenom predajom. Arapska poezija se tradicionalno dijeli u dva osnovna tipa - u rimi i u prozi.
Poezija u rimi se dijeli u petnaest osnovnihmetara koje je sakupio i objasnioAl-Farahidi u djelu “علم العروض” (NaukaAruza). Al-Akhfash, njegov učenik, je kasnije dodao i šesanesti metar. Metri koje koriste arapski pjesnici su poznati kao “بحور” ili "Mora". Osnovna mjerna jedinica “mora” je “تفعيلة” (taf’ila) pri čemu svako "more" sadrži određeni broj taf’ila koje pjesnik mora pratiti u svakom stihu (bayt) pjesme. Brojanje metara u pjesama je vrlo rigorozno, pa uklanjanje vokala ili konsonanta može transformiratibayt. U poeziji u rimibayt mora završiti sa istom rimom (qafiya) u pjesmi.
Nakon ekspanzije islama uPerziju, arapski jezik su obogatiligramatičari i pisci perzijskog porijekla, ali i pjesnici. U 20. vijeku se bilježi preporod arapske poezije, posebno uAlžiru,Egiptu, SjevernomSudanu,Iraku,Siriji,Jordanu,Libanonu iPalestini.
