Zbog složenosti autorske ličnosti, kojom nadmoćno nadvladava složene raspone raznorodnih dramskih struktura, na zapadu je nazvan"Shakespeareom savremenog filma", dok je u domovini dobio nadimak"Imperator". Kurosawa je neosporno jedan od najsnažnijih i najoriginalnijih autora i japanske i svjetske kinematografije. Jedinstvenu temu svoga stvaralaštva Kurosawa određuje pitanjem "zašto ljudi ne mogu živjeti sretnije zajedno?"
Akira Kurosawa je bio jedan od najvažnijih i najutjecajnijih redatelja u historiji filma i tokom svoje karijere, koja je trajala 57 godina, režirao je 30 filmova.
Kurosawa se priključio japanskoj filmskoj industriji 1936. godine, nakon što je kratko vrijeme radio kao slikar. Nakon godina rada na mnogobrojnim filmovima kao pomoćni režiser i scenarist, debitovao je kao režiser 1943., za vrijeme Drugog svjetskog rata, sa popularnim akcijskim filmomSanshiro Sugata. Nakon rata, hvaljeniDrunken Angel (1948), u kojem je Kurosawa glavnu ulogu dao tada nepoznatom glumcuToshiru Mifuneu, učvrstio je režiserovu reputaciju kao jednog od najvažnijih mladih redatelja u Japanu. Toshiro i Kurosawa će surađivati u još 15 filmova. Njegova žena,Yōko Yaguchi, također je nastupila u jednom od njegovih filmova.
Rashomon, koji je premijerno prikazan u Tokiju u augustu 1950. godine, te u kojem je Mifune ponovo glumio, 10. je septembra 1951. postao iznenađujući pobjednikZlatnog lava naVenecijanskom filmskom festivalu i nakon toga je prikazan u Evropi i Sjevernoj Americi. Komercijalni i kritički uspjeh tog filma prvi put je otvorio Zapadna filmska tržišta japanskoj filmskoj industriji, što je pak dovelo do međunarodnog priznanja japanskih redatelja. Tokom 1950-ih i ranih 60-ih, Kurosawa je režirao otprilike jedan film godišnje, uključujući i veliki broj vrlo cijenjenih filmova kao što suIkiru (1952),Seven Samurai (1954) iYojimbo (1961). Nakon sredine 60-ih postao je mnogo manje plodan u pogledu stvaralaštva, ali njegova kasnija djela, uključujući i dva konačna epa,Kagemusha (1980) iRan (1985), nastavila su osvajati nagrade, uključujući iZlatnu palmu zaKagemushu, mada više u inostranstvu nego u Japanu.
1990. je primioOscara zaživotno djelo.[1][2] Umro je u Tokiju 6. septembra 1998. od posljedica moždanog udara. Posthumno je nazvan "Azijcem vijeka" u kategoriji "Umjetnost, literatura i kultura" u časopisuAsianWeek i naCNN-u, te ga se smatra "jednim od [pet] ljudi koji su najviše doprinijeli poboljšanju Azije u posljednjih 100 godina".[3]
