Agilulf (? –Milano,616), također poznat i kaoAgilulf Tiringijac, bio jelangobardski vojvoda Torina koji je postao langobardskim kraljem591. i na prijestolju ostao sve do smrti.
Kraljem je postao kada je u maju591. došao uMilano na skup langobardskih poglavara koji je sazvala kraljicaTeodelinda nakon smrti svog muža, kraljaAutharija. Langobardski poglavari su podigli Agilulfa na štit, učinivši ga tako kraljem; Teodelinda se smjesta udala za njega. Prije toga se Agilulf, da bi joj postao prihvatljiv,pokrstio, iako ispočetka naarijanstvo. Agilulfovu vladavinu je potom obilježilo nastojanje da se ostvari mir saFrancima, čemu je dosta doprinio građanski rat među zavađenim pripadnicimaMerovinške dinastije; istovremeno je nastojao ostvariti dobre odnose sapapom Grgurom I te je obustavio pustošenje tzv.ducatus Romanusa (rimskog vojvodstva), gdje je vlast imao papa. To je Agilulfu omogućilo da se u potpunosti okrene protivBizantinaca i njihovogRavenskog egzarhata kome je do primirja598. oduzeoSutri iPerugiu. Tada je sklopljeno primirje sa bizantskim caremMavrikijem, koje je potrajalo godinu dana. Tada je ravenski egzarhKalinik oteo langobardsku princezu, što je dovelo do novog rata. Do602. Agilulf je zauzeoPadovu iMantovu. Novi bizantski car Foka ga je605. priznao za kralja i predao muOrvieto.
Godine603. Agilulf se pod uticajem supruge sa arijanstva preobratio nanikejsko "pravovjerno" kršćanstvo (katoličanstvo). On i supruga su potom sagradilikatedralu u Monzi. Posljednje godine vladavine Agilulf je proveo u miru, sa izuzetkom napadaAvara sa istoka koji su provalili uFurlaniju i ubili vojvodu Gisiulfa.
Agilulf je umro 616. i naslijedio ga je sinAdaoald. Njegova kćer Ginisberga je, pak, postala supruga torinskog vojvodeArioalda koji je i sam postao kralj 626.
| Kraljevske titule | ||
|---|---|---|
| Prethodi: Aimone | Vojvoda od Torina 589–590 | Slijedi: Arioald |
| Prethodi: Authari | kralj Langobarda 590–616 | Slijedi: Adaloald |
