5.1.Περισσότερα για τις Λίστες¶

Ο τύπος δεδομένων λίστας έχει μερικές ακόμη μεθόδους. Ακολουθούν όλες οι μέθοδοι αντικειμένων τύπου λίστας:

list.append(x)

Προσθέτει ένα στοιχείο στο τέλος της λίστας. Παρόμοιο μεa[len(a):]=[x].

list.extend(iterable)

Επεκτείνει τη λίστα προσθέτοντας όλα τα στοιχεία από το iterable. Παρόμοιο μεa[len(a):]=iterable.

list.insert(i,x)

Εισάγει ένα στοιχείο σε μια δεδομένη θέση. Το πρώτο όρισμα είναι το index του στοιχείου πριν από το οποίο θα εισαχθεί, επομένωςa.insert(0,x) εισάγεται στο μπροστινό μέρος της λίστας, και τοa.insert(len(a),x) ισοδυναμεί μεa.append(x).

list.remove(x)

Καταργεί το πρώτο στοιχείο από τη λίστα του οποίου η τιμή είναι ίση μεx. Κάνει raise έναValueError εάν δεν υπάρχει τέτοιο στοιχείο.

list.pop([i])

Καταργεί το στοιχείο στη δεδομένη θέση στη λίστα, και το επιστρέφει. Εάν δεν έχει καθοριστεί ευρετήριο, τοa.pop() αφαιρεί και επιστρέφει το τελευταίο στοιχείο στη λίστα. Κάνει raise έναIndexError εάν η λίστα είναι κενή ή το ευρετήριο βρίσκεται εκτός του εύρους της λίστας.

list.clear()

Αφαιρεί όλα τα στοιχεία από τη λίστα. Παρόμοιο μεdela[:].

list.index(x[,start[,end]])

Επιστρέφει το μηδενικό index στη λίστα του πρώτου στοιχείου του οποίου η τιμή είναι ίση μεx. Κάνει raise έναValueError εάν δεν υπάρχει τέτοιο στοιχείο.

Τα προαιρετικά ορίσματαstart καιend ερμηνεύονται όπως στη σημειογραφία slice και χρησιμοποιούνται για τον περιορισμό της αναζήτησης σε μια συγκεκριμένη υποακολουθία της λίστας. Ο επιστρεφόμενος δείκτης υπολογίζεται σε σχέση με την αρχή της πλήρους ακολουθίας αντί για το όρισμαstart.

list.count(x)

Επιστρέφει τον αριθμό των φορών που εμφανίζεται τοx στη λίστα.

list.sort(*,key=None,reverse=False)

Ταξινομεί τα στοιχεία της λίστας στη θέση τους (τα ορίσματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για προσαρμογή ταξινόμησης, βλ.sorted() για την εξήγησή τους).

list.reverse()

Αντιστρέφει τα στοιχεία της λίστας στη θέση τους.

list.copy()

Επιστρέφει ένα shallow (ρηχό) αντίγραφο της λίστας. Παρόμοιο μεa[:].

Ένα παράδειγμα που χρησιμοποιεί τις περισσότερες από τις μεθόδους της λίστας:

>>>fruits=['orange','apple','pear','banana','kiwi','apple','banana']>>>fruits.count('apple')2>>>fruits.count('tangerine')0>>>fruits.index('banana')3>>>fruits.index('banana',4)# Find next banana starting at position 46>>>fruits.reverse()>>>fruits['banana', 'apple', 'kiwi', 'banana', 'pear', 'apple', 'orange']>>>fruits.append('grape')>>>fruits['banana', 'apple', 'kiwi', 'banana', 'pear', 'apple', 'orange', 'grape']>>>fruits.sort()>>>fruits['apple', 'apple', 'banana', 'banana', 'grape', 'kiwi', 'orange', 'pear']>>>fruits.pop()'pear'

Μπορεί να έχετε παρατηρήσει ότι μέθοδοι όπωςinsert,remove orsort που τροποποιούν μόνο τη λίστα δεν έχουν εκτυπωμένη τιμή επιστροφής – επιστρέφουν το προεπιλεγμένο (default)None.[1] Αυτή είναι μια αρχή σχεδιασμού για όλες τις μεταβλητές δομές δεδομένων στην Python.

Ένα άλλο πράγμα που μπορεί να παρατηρήσετε είναι ότι δεν μπορούν να ταξινομηθούν ή να συγκριθούν όλα τα δεδομένα. Για παράδειγμα,[None,'hello',10] δεν ταξινομούνται γιατί ακέραιοι αριθμοί δεν μπορούν να συγκριθούν με συμβολοσειρές (strings) και τοNone δεν μπορεί να συγκριθεί με άλλους τύπους. Επίσης, υπάρχουν ορισμένοι τύποι που δεν έχουν καθορισμένη σχέση διάταξης. Για παράδειγμα, το3+4j<5+7j δεν είναι έγκυρη σύγκριση.

>>>stack=[3,4,5]>>>stack.append(6)>>>stack.append(7)>>>stack[3, 4, 5, 6, 7]>>>stack.pop()7>>>stack[3, 4, 5, 6]>>>stack.pop()6>>>stack.pop()5>>>stack[3, 4]

>>>fromcollectionsimportdeque>>>queue=deque(["Eric","John","Michael"])>>>queue.append("Terry")# Terry arrives>>>queue.append("Graham")# Graham arrives>>>queue.popleft()# The first to arrive now leaves'Eric'>>>queue.popleft()# The second to arrive now leaves'John'>>>queue# Remaining queue in order of arrivaldeque(['Michael', 'Terry', 'Graham'])

>>>squares=[]>>>forxinrange(10):...squares.append(x**2)...>>>squares[0, 1, 4, 9, 16, 25, 36, 49, 64, 81]

squares=list(map(lambdax:x**2,range(10)))

squares=[x**2forxinrange(10)]

>>>[(x,y)forxin[1,2,3]foryin[3,1,4]ifx!=y][(1, 3), (1, 4), (2, 3), (2, 1), (2, 4), (3, 1), (3, 4)]

>>>combs=[]>>>forxin[1,2,3]:...foryin[3,1,4]:...ifx!=y:...combs.append((x,y))...>>>combs[(1, 3), (1, 4), (2, 3), (2, 1), (2, 4), (3, 1), (3, 4)]

>>>vec=[-4,-2,0,2,4]>>># create a new list with the values doubled>>>[x*2forxinvec][-8, -4, 0, 4, 8]>>># filter the list to exclude negative numbers>>>[xforxinvecifx>=0][0, 2, 4]>>># apply a function to all the elements>>>[abs(x)forxinvec][4, 2, 0, 2, 4]>>># call a method on each element>>>freshfruit=['  banana','  loganberry ','passion fruit  ']>>>[weapon.strip()forweaponinfreshfruit]['banana', 'loganberry', 'passion fruit']>>># create a list of 2-tuples like (number, square)>>>[(x,x**2)forxinrange(6)][(0, 0), (1, 1), (2, 4), (3, 9), (4, 16), (5, 25)]>>># the tuple must be parenthesized, otherwise an error is raised>>>[x,x**2forxinrange(6)]  File"<stdin>", line1[x,x**2forxinrange(6)]^^^^^^^SyntaxError:did you forget parentheses around the comprehension target?>>># flatten a list using a listcomp with two 'for'>>>vec=[[1,2,3],[4,5,6],[7,8,9]]>>>[numforeleminvecfornuminelem][1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9]

>>>frommathimportpi>>>[str(round(pi,i))foriinrange(1,6)]['3.1', '3.14', '3.142', '3.1416', '3.14159']

>>>matrix=[...[1,2,3,4],...[5,6,7,8],...[9,10,11,12],...]

>>>[[row[i]forrowinmatrix]foriinrange(4)][[1, 5, 9], [2, 6, 10], [3, 7, 11], [4, 8, 12]]

>>>transposed=[]>>>foriinrange(4):...transposed.append([row[i]forrowinmatrix])...>>>transposed[[1, 5, 9], [2, 6, 10], [3, 7, 11], [4, 8, 12]]

>>>transposed=[]>>>foriinrange(4):...# the following 3 lines implement the nested listcomp...transposed_row=[]...forrowinmatrix:...transposed_row.append(row[i])...transposed.append(transposed_row)...>>>transposed[[1, 5, 9], [2, 6, 10], [3, 7, 11], [4, 8, 12]]

>>>list(zip(*matrix))[(1, 5, 9), (2, 6, 10), (3, 7, 11), (4, 8, 12)]

5.2.Η δήλωσηdel¶

Υπάρχει ένας τρόπος να αφαιρέσετε ένα στοιχείο από μια λίστα με το ευρετήριο του αντί για την τιμή του: η δήλωσηdel. Αυτό διαφέρει από τη μέθοδοpop() που επιστρέφει μια τιμή. Η δήλωσηdel μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για την αφαίρεση τμημάτων από μια λίστα ή για την εκκαθάριση ολόκληρης της λίστας (κάτι που κάναμε νωρίτερα με την ανάθεση μιας κενής λίστας στο slice). Για παράδειγμα:

>>>a=[-1,1,66.25,333,333,1234.5]>>>dela[0]>>>a[1, 66.25, 333, 333, 1234.5]>>>dela[2:4]>>>a[1, 66.25, 1234.5]>>>dela[:]>>>a[]

Τοdel μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για τη διαγραφή ολόκληρων μεταβλητών:

>>>dela

Η αναφορά στο όνομαa στο εξής είναι ένα σφάλμα (τουλάχιστον μέχρι να του εκχωρηθεί άλλη τιμή). Θα βρούμε άλλες χρήσεις για τοdel αργότερα.

5.3.Πλειάδες (Tuples) και Ακολουθίες¶

Είδαμε ότι οι λίστες και οι συμβολοσειρές (strings) έχουνε πολλές κοινές ιδιότητες, όπως λειτουργίες indexing και slicing. Είναι δύο παραδείγματα τύπων δεδομένωνsequence (δείτεΤύποι Ακολουθίας (Sequence) — list, tuple, range). Δεδομένου ότι η Python είναι μια εξελισσόμενη γλώσσα, άλλοι τύποι δεδομένων ακολουθίας μπορούν να προστεθούν. Υπάρχει επίσης ένας άλλος τυπικός τύπος δεδομένων ακολουθίας type: theπλειάδα (tuple).

Μια πλειάδα (tuple) αποτελείται από έναν αριθμό τιμών που χωρίζονται με κόμματα, για παράδειγμα:

>>>t=12345,54321,'hello!'>>>t[0]12345>>>t(12345, 54321, 'hello!')>>># Tuples may be nested:>>>u=t,(1,2,3,4,5)>>>u((12345, 54321, 'hello!'), (1, 2, 3, 4, 5))>>># Tuples are immutable:>>>t[0]=88888Traceback (most recent call last):  File"<stdin>", line1, in<module>TypeError:'tuple' object does not support item assignment>>># but they can contain mutable objects:>>>v=([1,2,3],[3,2,1])>>>v([1, 2, 3], [3, 2, 1])

Όπως βλέπετε, οι πλειάδες (tuples) στην έξοδο περικλείονται πάντα σε παρενθέσεις, έτσι ώστε οι ένθετε πλειάδες (tuples) να ερμηνεύονται σωστά∙ μπορούν να εισαχθούν με ή χωρίς περιβάλλουσες παρενθέσεις, αν και συχνά οι παρενθέσεις είναι απαραίτητες ούτως ή άλλως (αν η πλειάδα είναι μέρος μιας μεγαλύτερης έκφρασης). Δεν είναι δυνατή η αντιστοίχιση σε μεμονωμένα στοιχεία μιας πλειάδας, ωστόσο είναι δυνατό να δημιουργηθούν πλειάδες (tuples) που περιέχουν μεταβλητά αντικείμενα, όπως λίστες.

Αν και οι πλειάδες (tuples) μπορεί να φαίνονται παρόμοιες με λίστες, χρησιμοποιούνται συχνά σε διαφορετικές καταστάσεις και για διαφορετικούς σκοπούς. Οι πλειάδες (tuples) είναιimmutable, και συνήθως περιέχουν μια ετερογενή ακολουθία στοιχείων στα οποία η πρόσβαση γίνεται μέσω unpacking (δείτε παρακάτω σε αυτήν την ενότητα) ή το indexing (ή ακόμα και κατά χαρακτηριστικό στην περίπτωσηnamedtuples). Οι λίστες είναιmutable, και τα στοιχεία τους είναι συνήθως ομοιογενή και προσπελάζονται με επανάληψη στη λίστα.

Ένα ειδικό πρόβλημα είναι η κατασκευή πλειάδων (tuples) που περιέχουν 0 ή 1 στοιχεία: η σύνταξη έχει κάποιες επιπλέον ιδιορρυθμίες για να τις προσαρμόσει. Οι κενές πλειάδες κατασκευάζονται από ένα κενό ζευγάρι παρενθέσεων, μια πλειάδα (tuple) με ένα στοιχείο δημιουργείται ακολουθώντας μια τιμή με κόμμα (δεν αρκεί να περικλείεται μια μόνο τιμή σε παρενθέσεις). Άσχημο, αλλά αποτελεσματικό. Για παράδειγμα:

>>>empty=()>>>singleton='hello',# <-- note trailing comma>>>len(empty)0>>>len(singleton)1>>>singleton('hello',)

Η δήλωσηt=12345,54321,'hello!' είναι ένα παράδειγμαtuple packing: οι τιμές12345,54321 και'hello!' είναι συσκευασμένες μαζί σε μια πλειάδα (tuple). Η αντίστροφη λειτουργία είναι επίσης εφικτή:

>>>x,y,z=t

Αυτό ονομάζεται, αρκετά σωστά,sequence unpacking και λειτουργεί για οποιαδήποτε ακολουθία στη δεξιά πλευρά. Το sequence unpacking απαιτεί να υπάρχουν τόσες μεταβλητές στην αριστερή πλευρά του συμβόλου ισότητας όσα στοιχεία υπάρχουν στην ακολουθία. Σημείωση ότι η πολλαπλή ανάθεση είναι στην πραγματικότητα απλώς ένας συνδυασμός tuple packing και sequence unpacking.

5.4.Σύνολα (Sets)¶

Η Python περιλαμβάνει επίσης έναν τύπο δεδομένων γιαsets. Ένα set είναι μια μη ταξινομημένη συλλογή χωρίς διπλότυπα στοιχεία. Οι βασικές χρήσεις περιλαμβάνουν τη δοκιμή ιδιότητας μέλους και την εξάλειψη διπλότυπων εγγραφών. Τα αντικείμενα συνόλου υποστηρίζουν επίσης μαθηματικές πράξεις όπως ένωση, τομή, διαφορά και συμμετρική διαφορά.

Τα άγκιστρα ή η συνάρτησηset() μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία συνόλων. Σημείωση: για να δημιουργήσετε ένα κενό σύνολο πρέπει να χρησιμοποιήσετε τοset(), όχι το{} ∙ το τελευταίο δημιουργεί ένα κενό λεξικό, μια δομή δεδομένων που θα συζητήσουμε στην επόμενη ενότητα.

Ακολουθεί μια σύντομη επίδειξη:

>>>basket={'apple','orange','apple','pear','orange','banana'}>>>print(basket)# show that duplicates have been removed{'orange', 'banana', 'pear', 'apple'}>>>'orange'inbasket# fast membership testingTrue>>>'crabgrass'inbasketFalse>>># Demonstrate set operations on unique letters from two words>>>>>>a=set('abracadabra')>>>b=set('alacazam')>>>a# unique letters in a{'a', 'r', 'b', 'c', 'd'}>>>a-b# letters in a but not in b{'r', 'd', 'b'}>>>a|b# letters in a or b or both{'a', 'c', 'r', 'd', 'b', 'm', 'z', 'l'}>>>a&b# letters in both a and b{'a', 'c'}>>>a^b# letters in a or b but not both{'r', 'd', 'b', 'm', 'z', 'l'}

Ομοίως μεlist comprehensions, υποστηρίζονται επίσης τα comprehensions των συνόλων:

>>>a={xforxin'abracadabra'ifxnotin'abc'}>>>a{'r', 'd'}

5.5.Λεξικά (Dictionaries)¶

Ένα άλλος χρήσιμος τύπος δεδομένων που είναι ενσωματωμένος στην Python είναι τοdictionary (βλ.Τύποι αντιστοίχισης — dict). Τα λεξικά βρίσκονται μερικές φορές σε άλλες γλώσσες ως «συσχετιστικές μνήμες» ή «συσχετιστικοί πίνακες». Σε αντίθεση με τις ακολουθίες, οι οποίες είναι με indexes με ένα εύρος αριθμών, τα λεξικά γίνονται index μεkeys, που μπορεί να είναι οποιοσδήποτε αμετάβλητος τύπος∙ οι συμβολοσειρές και οι αριθμοί μπορούν πάντα να είναι κλειδιά. Οι πλειάδες (tuples) μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως κλειδιά εάν περιέχουν μόνο συμβολοσειρές, αριθμούς ή πλειάδες (tuples)∙ εάν μια πλειάδα περιέχει οποιοδήποτε μεταβλητό αντικείμενο είτε άμεσα είτε έμμεσα, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως κλειδί. Δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε λίστες ως κλειδιά, καθώς οι λίστες μπορούν να τροποποιηθούν επιτόπου χρησιμοποιώντας αναθέσεις index, αναθέσεις slice, ή μεθόδους όπωςappend() και.extend().

Είναι καλύτερο να σκεφτείτε ένα λεξικό ως ένα σύνολο ζευγώνkey: value, με την προϋπόθεση ότι τα κλειδιά είναι μοναδικά (σε ένα λεξικό). Ένα ζεύγος αγκύλων δημιουργεί ένα κενό λεξικό:{}. Η τοποθέτηση μιας λίστας ζευγών key:value στο λεξικό, αυτός είναι επίσης ο τρόπος με τον οποίο γράφονται τα λεξικά στην έξοδο.

Οι κύριες λειτουργίες σε ένα λεξικό είναι η αποθήκευση μιας τιμής με κάποιο κλειδί και η εξαγωγή της τιμής που δίνεται στο κλειδί. Είναι επίσης δυνατή η διαγραφή ενός ζεύγους key:value μεdel. Εάν αποθηκεύετε χρησιμοποιώντας ένα κλειδί που βρίσκεται ήδη σε χρήση, η παλιά τιμή που σχετίζεται με αυτό το κλειδί έχει ξεχαστεί. Είναι σφάλμα να εξαγάγετε μια τιμή χρησιμοποιώντας ένα ανύπαρκτο κλειδί.

Η εκτέλεση τουlist(d) σε ένα λεξικό επιστρέφει μια λίστα με όλα τα κλειδιά που χρησιμοποιούνται στο λεξικό, με σειρά εισαγωγής (αν θέλετε να ταξινομηθεί, απλώς χρησιμοποιήστε τοsorted(d)). Για να ελέγξετε εάν υπάρχει ένα μεμονωμένο κλειδί στο λεξικό, χρησιμοποιήστε τη λέξη-κλειδίin.

Ακολουθεί ένα μικρό παράδειγμα χρησιμοποιώντας ένα λεξικό:

>>>tel={'jack':4098,'sape':4139}>>>tel['guido']=4127>>>tel{'jack': 4098, 'sape': 4139, 'guido': 4127}>>>tel['jack']4098>>>deltel['sape']>>>tel['irv']=4127>>>tel{'jack': 4098, 'guido': 4127, 'irv': 4127}>>>list(tel)['jack', 'guido', 'irv']>>>sorted(tel)['guido', 'irv', 'jack']>>>'guido'intelTrue>>>'jack'notintelFalse

Ο constructordict() δημιουργεί λεξικά απευθείας από ακολουθίες ζευγών key-value:

>>>dict([('sape',4139),('guido',4127),('jack',4098)]){'sape': 4139, 'guido': 4127, 'jack': 4098}

Επιπλέον, τα comprehensions λεξικών μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία λεξικών από αυθαίρετες εκφράσεις κλειδιού και τιμών:

>>>{x:x**2forxin(2,4,6)}{2: 4, 4: 16, 6: 36}

Όταν τα κλειδιά είναι απλές συμβολοσειρές, μερικές φορές είναι πιο εύκολο να ορίσετε ζεύγη χρησιμοποιώντας ορίσματα λέξεων-κλειδιών:

>>>dict(sape=4139,guido=4127,jack=4098){'sape': 4139, 'guido': 4127, 'jack': 4098}

5.6.Τεχνικές Looping¶

Κατά το looping μέσω λεξικών, το κλειδί και η αντίστοιχη τιμή μπορούν να ανακτηθούν ταυτόχρονα χρησιμοποιώντας τη μέθοδοitems().

>>>knights={'gallahad':'the pure','robin':'the brave'}>>>fork,vinknights.items():...print(k,v)...gallahad the purerobin the brave

Κατά το looping μέσω ακολουθίας, ο δείκτης θέσης και η αντίστοιχη τιμή μπορούν να ανακτηθούν ταυτόχρονα χρησιμοποιώντας τη συνάρτησηenumerate().

>>>fori,vinenumerate(['tic','tac','toe']):...print(i,v)...0 tic1 tac2 toe

Για να κάνετε loop σε δύο ή περισσότερες ακολουθίες ταυτόχρονα, οι καταχωρίσεις μπορούν να αντιστοιχιστούν με τη συνάρτησηzip().

>>>questions=['name','quest','favorite color']>>>answers=['lancelot','the holy grail','blue']>>>forq,ainzip(questions,answers):...print('What is your{0}?  It is{1}.'.format(q,a))...What is your name?  It is lancelot.What is your quest?  It is the holy grail.What is your favorite color?  It is blue.

Για να κάνετε loop σε μια ακολουθία αντίστροφα, καθορίστε πρώτα την ακολουθία προς τα εμπρός και μετά καλέστε τη συνάρτησηreversed().

>>>foriinreversed(range(1,10,2)):...print(i)...97531

Για να κάνετε loop σε μια ακολουθία με ταξινομημένη σειρά, χρησιμοποιήστε τη συνάρτησηsorted(), η οποία επιστρέφει μια νέα ταξινομημένη λίστα αφήνοντας την πηγή αναλλοίωτη.

>>>basket=['apple','orange','apple','pear','orange','banana']>>>foriinsorted(basket):...print(i)...appleapplebananaorangeorangepear

Η χρήση τουset() σε μια ακολουθία εξαλείφει τα διπλά στοιχεία. Η χρήση τουsorted() σε συνδυασμό με τοset() σε μια ακολουθία είναι ένας ιδιωματικός τρόπος για να κάνετε loop πάνω από μοναδικά στοιχεία της ακολουθίας σε ταξινομημένη σειρά.

>>>basket=['apple','orange','apple','pear','orange','banana']>>>forfinsorted(set(basket)):...print(f)...applebananaorangepear

Μερικές φορές είναι δελεαστικό να αλλάζετε μια λίστα ενώ την περιηγείστε∙ ωστόσο, είναι συχνά πιο απλό και ασφαλές να δημιουργήσετε μια νέα λίστα.

>>>importmath>>>raw_data=[56.2,float('NaN'),51.7,55.3,52.5,float('NaN'),47.8]>>>filtered_data=[]>>>forvalueinraw_data:...ifnotmath.isnan(value):...filtered_data.append(value)...>>>filtered_data[56.2, 51.7, 55.3, 52.5, 47.8]

5.7.Περισσότερα για τις συνθήκες¶

Οι συνθήκες που χρησιμοποιούνται στις δηλώσειςwhile καιif μπορούν να περιέχουν οποιουσδήποτε τελεστές, όχι μόνο συγκρίσεις.

Οι τελεστές σύγκρισηςin καιnotin είναι δοκιμές ιδιότητας μέλους που καθορίζουν εάν μια τιμή βρίσκεται (ή όχι σε) ένα container. Οι τελεστέςis καιisnot συγκρίνουν εάν δύο αντικείμενα είναι πραγματικά το ίδιο αντικείμενο. Όλοι οι τελεστές σύγκρισης έχουν την ίδια προτεραιότητα, η οποία είναι χαμηλότερη από αυτή όλων των αριθμητικών τελεστών.

Οι συγκρίσεις μπορούν να είναι αλυσιδωτές. Για παράδειγμα,a<b==c ελέγχει εάν τοa είναι μικρότερο απόb και επιπλέον τοb ισούται μεc.

Οι συγκρίσεις μπορούν να συνδυαστούν χρησιμοποιώντας τους λογικούς τελεστέςand καιor, και το αποτέλεσμα μιας σύγκρισης (ή οποιασδήποτε άλλης λογικής έκφρασης) μπορεί να ακυρωθεί μεnot. Αυτοί έχουν χαμηλότερες προτεραιότητες μεταξύ των τελεστών σύγκρισης, τοnot έχει την υψηλότερη προτεραιότητα και τοor τη χαμηλότερη, έτσι ώστε τοAandnotBorC ισοδυναμεί με(Aand(notB))orC. Όπως πάντα, οι παρενθέσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να εκφράσουν την επιθυμητή σύνθεση.

Οι λογικοί τελεστέςand καιor είναι οι λεγόμενοι τελεστέςshort-circuit: τα ορίσματα τους αξιολογούνται από αριστερά προς τα δεξιά και η αξιολόγηση σταματά μόλις καθοριστεί το αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, εάν τοA andC είναι αληθές, αλλά τοB είναι ψευδές, τοAandBandC δεν αξιολογεί την έκφρασηC. Όταν χρησιμοποιείται ως γενική τιμή και όχι ως λογική, η τιμή επιστροφής ενός short-circuit τελεστή είναι το τελευταίο αξιολογημένο όρισμα.

Είναι δυνατό να αντιστοιχίσετε το αποτέλεσμα μιας σύγκρισης ή άλλη δυαδική έκφρασης σε μια μεταβλητή. Για παράδειγμα,

>>>string1,string2,string3='','Trondheim','Hammer Dance'>>>non_null=string1orstring2orstring3>>>non_null'Trondheim'

Σημειώστε ότι στην Python, σε αντίθεση με την C, η ανάθεση εντός των εκφράσεων πρέπει να γίνεται ρητά με τον τελεστήwalrus operator:=. Αυτό αποφεύγει μια κοινή κατηγορία προβλημάτων που συναντώνται στα προγράμματα C: πληκτρολογώντας= σε μια έκφραση όταν προοριζόταν το==.

5.8.Σύγκριση ακολουθιών και άλλων τύπων¶

Τα αντικείμενα ακολουθίας μπορούν συνήθως να συγκριθούν με άλλα αντικείμενα με τον ίδιο τύπο ακολουθίας. Η σύγκριση χρησιμοποιείlexicographical σειρά: πρώτα συγκρίνονται τα δύο πρώτα στοιχεία και αν διαφέρουν αυτό καθορίζει το αποτέλεσμα της σύγκρισης∙ εάν είναι ίσα, τα επόμενα δύο στοιχεία συγκρίνονται και ούτω καθεξής, έως ότου εξαντληθεί η μία από τις δύο ακολουθίες. Εάν δύο στοιχεία προς σύγκριση είναι τα ίδια ακολουθίες του ίδιου τύπου, η λεξικογραφική σύγκριση πραγματοποιείται αναδρομικά. Εάν όλα τα στοιχεία δύο ακολουθιών συγκρίνονται ίσα, οι ακολουθίες θεωρούνται ίσες. Εάν η μια ακολουθία είναι αρχική υποακολουθία της άλλης, η μικρότερη ακολουθία είναι η μικρότερη (ελάχιστη). Η λεξικογραφική ταξινόμηση συμβολοσειρών χρησιμοποιεί τον αριθμό κωδικού σημείου Unicode για να ταξινομήσει μεμονωμένους χαρακτήρες. Μερικά παραδείγματα συγκρίσεων μεταξύ ακολουθιών του ίδιου τύπου:

(1,2,3)<(1,2,4)[1,2,3]<[1,2,4]'ABC'<'C'<'Pascal'<'Python'(1,2,3,4)<(1,2,4)(1,2)<(1,2,-1)(1,2,3)==(1.0,2.0,3.0)(1,2,('aa','ab'))<(1,2,('abc','a'),4)

Λάβετε υπόψη ότι η σύγκριση αντικειμένων διαφορετικών τύπων με< ή> είναι νόμιμη υπό τον όρο ότι τα αντικείμενα διαθέτουν κατάλληλες μεθόδους σύγκρισης. Για παράδειγμα, οι μικτές αριθμητικοί τύποι συγκρίνονται σύμφωνα με την αριθμητική τους τιμή, οπότε το 0 ισούται με 0.0, κλπ. Διαφορετικά, αντί να παρέχει μια αυθαίρετη παραγγελία, ο διερμηνέας θα κάνει raise μια εξαίρεσηTypeError.

Υποσημειώσεις

Άλλες γλώσσες ενδέχεται να επιστρέψουν το μεταλλαγμένο αντικείμενο, το οποίο επιτρέπει την αλυσιδωτή εκτέλεση μεθόδων, όπωςd->insert("a")->remove("b")->sort();.