Bitwise Πράξεις σε Ακέραιους Τύπους¶

Οι πράξεις bitwise έχουν νόημα μόνο για ακέραιους αριθμούς. Το αποτέλεσμα των bitwise πράξεων υπολογίζεται σαν να εκτελείται σε συμπλήρωμα ως προς δύο με άπειρο αριθμό bits πρόσημου.

Οι προτεραιότητες των δυαδικών πράξεων bitwise είναι όλες χαμηλότερες από τις αριθμητικές πράξεις και υψηλότερες από τις συγκρίσεις· η μοναδιαία πράξη~ έχει την ίδια προτεραιότητα με τις άλλες μοναδιαίες αριθμητικές πράξεις (+ και-).

Αυτός ο πίνακας παραθέτει όλες τις bitwise πράξεις ταξινομημένες σε αύξουσα σειρά:

Σημειώσεις:

1. Οι μετρήσεις αρνητικών ολισθήσεων (negative shift) είναι άκυρες και κάνουν raiseValueError.

2. Μια αριστερή ολίσθηση (shift) κατάn bits ισοδυναμεί με πολλαπλασιασμό μεpow(2,n).

3. Μια δεξιά ολίσθηση (shift) κατάn bits ισοδυναμεί με διαίρεση πατώματος μεpow(2,n).

4. Η εκτέλεση αυτών των υπολογισμών με τουλάχιστον ένα επιπλέον bit επέκτασης πρόσημου σε μια αναπαράσταση ενός πεπερασμένου συμπληρώματος ως προς δύο (ένα ωφέλιμο bit-width1+max(x.bit_length(),y.bit_length()) ή περισσότερο) είναι αρκετό για να πάρει το ίδιο αποτέλεσμα σαν να υπήρχε ένας άπειρος αριθμός bits πρόσημου.

Περαιτέρω Μέθοδοι των Ακέραιων Τύπων¶

Ο τύπος int υλοποιεί τηνnumbers.Integralabstract base class. Επιπλέον, παρέχει μερικές ακόμη μεθόδους:

int.bit_length()¶

Επιστρέφει τον αριθμό των bits που είναι απαραίτητος για να αναπαραστήσει έναν ακέραιο σε δυαδικό, αποκλείοντας το πρόσημο και τα αρχικά μηδέν:

>>>n=-37>>>bin(n)'-0b100101'>>>n.bit_length()6

Πιο συγκεκριμένα, εάν τοx είναι μη μηδενικό, τότε τοx.bit_length() είναι μοναδικός θετικός αριθμόςk έτσι ώστε2**(k-1)<=abs(x)<2**k. Ισοδύναμα, όταν τοabs(x) είναι αρκετά μικρό για να έχει ένα σωστά στρογγυλοποιημένο λογάριθμο, τότεk=1+int(log(abs(x),2)). Εάν τοx είναι μηδέν, τότε τοx.bit_length() επιστρέφει0.

Ισοδύναμο με:

defbit_length(self):s=bin(self)# binary representation:  bin(-37) --> '-0b100101's=s.lstrip('-0b')# remove leading zeros and minus signreturnlen(s)# len('100101') --> 6

Added in version 3.1.

int.bit_count()¶

Επιστρέφει τον αριθμό των μονάδων στην δυαδική αναπαράσταση της απόλυτης τιμής του ακεραίου. Αυτό είναι επίσης γνωστό ως το μέτρημα πληθυσμού (population count). Παράδειγμα:

>>>n=19>>>bin(n)'0b10011'>>>n.bit_count()3>>>(-n).bit_count()3

Ισοδύναμο με:

defbit_count(self):returnbin(self).count("1")

Added in version 3.10.

int.to_bytes(length=1,byteorder='big',*,signed=False)¶

Επιστρέφει ένα πίνακα από bytes που αναπαριστούν έναν ακέραιο.

>>>(1024).to_bytes(2,byteorder='big')b'\x04\x00'>>>(1024).to_bytes(10,byteorder='big')b'\x00\x00\x00\x00\x00\x00\x00\x00\x04\x00'>>>(-1024).to_bytes(10,byteorder='big',signed=True)b'\xff\xff\xff\xff\xff\xff\xff\xff\xfc\x00'>>>x=1000>>>x.to_bytes((x.bit_length()+7)//8,byteorder='little')b'\xe8\x03'

Ο ακέραιος αναπαρίσταται χρησιμοποιώνταςlength bytes και η προεπιλεγμένη του τιμή (default) είναι 1. ΈναOverflowError γίνεται raise αν ο ακέραιος αριθμός δεν δύναται να αναπαρασταθεί με τον αριθμό bytes που δόθηκε.

Το όρισμαbyteorder καθορίζει τη σειρά των byte που χρησιμοποιούνται για την αναπαράσταση του ακέραιου αριθμού, και έχουν προεπιλεγμένη τιμή (default)"big". Εάν τοbyteorder είναι"big", το πιο σημαντικό byte βρίσκεται στην αρχή του πίνακα των bytes. Εάν τοbyteorder είναι"little", το πιο σημαντικό byte βρίσκεται στο τέλος του πίνακα των bytes.

Το όρισμαsigned καθορίζει εάν το συμπλήρωμα ως προς δύο χρησιμοποιείται για να αντιπροσωπεύσει τον ακέραιο. Εάν τοsigned είναιFalse και έχει δοθεί ένας αρνητικός ακέραιος, γίνεται raise έναOverflowError. Η προεπιλεγμένη τιμή (default) για τοsigned είναιFalse.

Οι προεπιλεγμένες τιμές (defaults) μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να μετατρέψουν βολικά έναν ακέραιο σε ένα μόνο byte αντικείμενο:

>>>(65).to_bytes()b'A'

Ωστόσο, όταν χρησιμοποιείτε προεπιλεγμένα ορίσματα, μην προσπαθήσετε να μετατρέψετε μια τιμή μεγαλύτερη από 255 ή διαφορετικά θα λάβετε έναOverflowError.

Ισοδύναμο με:

defto_bytes(n,length=1,byteorder='big',signed=False):ifbyteorder=='little':order=range(length)elifbyteorder=='big':order=reversed(range(length))else:raiseValueError("byteorder must be either 'little' or 'big'")returnbytes((n>>i*8)&0xffforiinorder)

Added in version 3.2.

Άλλαξε στην έκδοση 3.11:Προστιθέμενες προεπιλεγμένες τιμές (defaults) ορίσματος γιαlength καιbyteorder.

classmethodint.from_bytes(bytes,byteorder='big',*,signed=False)¶

Επιστρέφει έναν ακέραιο που αναπαρίσταται από τον δοσμένο πίνακα των bytes.

>>>int.from_bytes(b'\x00\x10',byteorder='big')16>>>int.from_bytes(b'\x00\x10',byteorder='little')4096>>>int.from_bytes(b'\xfc\x00',byteorder='big',signed=True)-1024>>>int.from_bytes(b'\xfc\x00',byteorder='big',signed=False)64512>>>int.from_bytes([255,0,0],byteorder='big')16711680

Το όρισμαbytes πρέπει είτε να είναι έναbytes-like object είτε ένα iterable που παράγει bytes.

Το όρισμαbyteorder καθορίζει τη σειρά byte που χρησιμοποιείται για την αναπαράσταση του ακέραιου αριθμού, και η προεπιλεγμένη τιμή (default) είναι"big". Εάν τοbyteorder είναι"big", το το πιο σημαντικό byte βρίσκεται στην αρχή του πίνακα των bytes. Εάν τοbyteorder είναι"little", το πιο σημαντικό byte βρίσκεται στο τέλος του πίνακα των bytes. Για να ζητήσετε την εγγενή σειρά των bytes του host συστήματος, χρησιμοποιήστε τοsys.byteorder ως τιμή της σειράς byte.

Το όρισμαsigned υποδεικνύει εάν το συμπλήρωμα ως προς δύο χρησιμοποιείται για να αντιπροσωπεύσει τον ακέραιο.

Ισοδύναμο με:

deffrom_bytes(bytes,byteorder='big',signed=False):ifbyteorder=='little':little_ordered=list(bytes)elifbyteorder=='big':little_ordered=list(reversed(bytes))else:raiseValueError("byteorder must be either 'little' or 'big'")n=sum(b<<i*8fori,binenumerate(little_ordered))ifsignedandlittle_orderedand(little_ordered[-1]&0x80):n-=1<<8*len(little_ordered)returnn

Added in version 3.2.

Άλλαξε στην έκδοση 3.11:Προστιθέμενη προεπιλεγμένη τιμή (default) ορίσματος για τοbyteorder.

int.as_integer_ratio()¶

Επιστρέφει ένα ζεύγος ακεραίων των οποίων η αναλογία είναι ίση με τον αρχικό ακέραιο και έχει θετικό παρονομαστή. Ο ακέραιος λόγος ακεραίων (ολόκληρων αριθμών) είναι πάντα ο ακέραιος αριθμός ως αριθμητής και το1 ως παρονομαστής.

Added in version 3.8.

int.is_integer()¶

ΕπιστρέφειTrue. Υπάρχει για συμβατότητα τύπου duck μεfloat.is_integer().

Added in version 3.12.

Περαιτέρω Μέθοδοι για Float¶

Ο τύπος float (κινητής υποδιαστολής) υλοποιεί τηνnumbers.Realabstract base class. Ο float έχει επίσης τις ακόλουθες πρόσθετες μεθόδους.

classmethodfloat.from_number(x)¶

Μέθοδος κλάσης για την επιστροφή ενός αριθμού κινητής υποδιαστολής που κατασκευάζεται από έναν αριθμόx.

Εάν το όρισμα είναι ακέραιος ή αριθμός κινητής υποδιαστολής, επιστρέφεται ένας αριθμός κινητής υποδιαστολής με την ίδια τιμή (εντός της ακρίβειας κινητής υποδιαστολής της Python). Εάν το όρισμα βρίσκεται εκτός του εύρους ενός Python float, θα κάνει raise μιαOverflowError.

Για ένα γενικό αντικείμενο Pythonx,float.from_number(x) ανατίθεται στοx.__float__(). Εάν η__float__() δεν έχει οριστεί, τότε επιστρέφει στη__index__().

Added in version 3.14.

float.as_integer_ratio()¶

Επιστρέφει ένα ζεύγος ακεραίων των οποίων η αναλογία είναι ακριβώς ίση με το αρχικό float. Ο λόγος είναι στο χαμηλότερο επίπεδο και έχει θετικό παρονομαστή. Κάνει raiseOverflowError στα άπειρα και έναValueError για NaNs.

float.is_integer()¶

ΕπιστρέφειTrue εάν το float instance είναι πεπερασμένο με ακέραια τιμή καιFalse διαφορετικά:

>>>(-2.0).is_integer()True>>>(3.2).is_integer()False

Δύο μέθοδοι υποστηρίζουν τη μετατροπή από και προς δεκαεξαδικές συμβολοσειρές (strings). Αφού τα floats της Python αποθηκεύονται εσωτερικά ως δυαδικοί αριθμοί, η μετατροπή ενός float προς ή από μιαδεκαδική συμβολοσειρά συνήθως περιλαμβάνει ένα μικρό σφάλμα στρογγυλοποίησης. Αντιθέτως, οι δεκαεξαδικές συμβολοσειρές επιτρέπουν ακριβή αναπαράσταση και συγκεκριμενοποίηση των αριθμών κινητής υποδιαστολής. Αυτό μπορεί να είναι χρήσιμο κατά το debugging και στην αριθμητική.

float.hex()¶

Επιστρέφει μια αναπαράσταση ενός αριθμού κινητής υποδιαστολής ως δεκαεξαδική συμβολοσειρά (string). Για πεπερασμένους αριθμούς κινητής υποδιαστολής, αυτή η αναπαράσταση θα περιλαμβάνει πάντα ένα προπορευόμενο0x και ένα τελευταίοp και εκθέτη.

classmethodfloat.fromhex(s)¶

Μέθοδος κλάσης για την επιστροφή του float που αντιπροσωπεύεται από μια δεκαεξαδική συμβολοσειρά (string)s. Η συμβολοσειράs μπορεί να έχει κενό διάστημα που στην αρχή ή το τέλος.

Σημειώστε ότι τοfloat.hex() είναι ένα instance method, ενώ τοfloat.fromhex() είναι μια μέθοδος κλάσης.

Μια δεκαεξαδική συμβολοσειρά (string) έχει τη μορφή:

[sign]['0x']integer['.'fraction]['p'exponent]

όπου το προαιρετικόsign μπορεί να είναι είτε+ ή-,integer καιfraction είναι συμβολοσειρές (strings) δεκαεξαδικών ψηφίων και οexponent (εκθέτης) είναι ένας δεκαδικός ακέραιος με προαιρετικό πρόσημο. Τα πεζά ή κεφαλαία δεν είναι σημαντικά και πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον ένα δεκαεξαδικό ψηφίο είτε στον ακέραιο είτε στο κλάσμα. Αυτή η σύνταξη είναι παρόμοια με τη σύνταξη που καθορίζεται στην ενότητα 6.4.4.2 του προτύπου C99, καθώς και στη σύνταξη που χρησιμοποιείται στην Java 1.5 και μετά. Ιδιαίτερα, η έξοδος τουfloat.hex() μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως δεκαεξαδικό Κυριολεκτική κινητής υποδιαστολής σε κώδικα C ή Java, και παράχθηκαν δεκαεξαδικές συμβολοσειρές με τον χαρακτήρα μορφής%a της C ή τοDouble.toHexString της Java είναι αποδεκτά από τοfloat.fromhex().

Σημειώστε ότι ο εκθέτης είναι γραμμένος με δεκαδικό και όχι δεκαεξαδικό και ότι δίνει τη δύναμη του 2 με την οποία πολλαπλασιάζεται ο συντελεστής. Για παράδειγμα, η δεκαεξαδική συμβολοσειρά (string)0x3.a7p10 αντιπροσωπεύει τον αριθμό κινητής υποδιαστολής(3+10./16+7./16**2)*2,0**10, ή3740,0:

>>>float.fromhex('0x3.a7p10')3740.0

Η εφαρμογή της αντίστροφης μετατροπής σε3740.0 δίνει μία διαφορετική δεκαεξαδική συμβολοσειρά (string) που αντιπροσωπεύει τον ίδιο αριθμό:

>>>float.hex(3740.0)'0x1.d380000000000p+11'

Περαιτέρω Μέθοδοι για Μιγαδικούς¶

Ο τύποςcomplex υλοποιεί τηνnumbers.Complexabstract base class. Ηcomplex έχει επίσης τις ακόλουθες πρόσθετε μεθόδους.

classmethodcomplex.from_number(x)¶

Μέθοδος κλάσης για τη μετατροπή ενός αριθμούς σε ένα μιγαδικό αριθμός.

Για ένα γενικό αντικείμενο Pythonx,complex.from_number(x) ανατίθεται στοx.__complex__(). Εάν η__complex__() δεν έχει οριστεί, τότε επιστρέφει__float__(). Εάν η__float__() δεν έχει οριστεί, τότε επιστρέφει στη__index__().

Added in version 3.14.

Κατακερματισμός των αριθμητικών τύπων¶

Για αριθμούςx καιy, πιθανώς διαφορετικών τύπων, είναι προαπαιτούμενο ότιhash(x)==hash(y) όποτεx==y (δείτε την τεκμηρίωση για την μέθοδο__hash__() για περισσότερες λεπτομέρειες). Για την ευκολότερη εφαρμογή και αποτελεσματικότητα σε ένα εύρος αριθμητικών τύπων (συμπεριλαμβανομένων τωνint,float,decimal.Decimal καιfractions.Fracion) o κατακερματισμός της Python για αριθμητικούς τύπους βασίζεται σε μία μόνο μαθηματική συνάρτηση που ορίζεται για οποιονδήποτε ρητό αριθμό, και ως εκ τούτου ισχύει για όλα τα instancesint καιfractions.Fraction και όλα πεπερασμένα instancesfloat καιdecimal.Decimal. Ουσιαστικά, αυτή η συνάρτηση δίνεται από το modulo μείωσηςP για ένα σταθερό πρώτοP. Η τιμή τουP διατίθεται στην Python ως χαρακτηριστικόmodulus τουsys.hash_info.

Εδώ οι κανόνες λεπτομερώς:

• Αν τοx=m/n είναι ένας μη αρνητικός ρητός αριθμός και τοn δεν διαιρείται απόP, ορίστε τοhash(x) ωςm*invmod(n,P)%P, όπου τοinvmod(n,P) μας δίνει το αντίστροφο του modulonP.

• Αν τοx=m/n είναι ένας μη αρνητικός ρητός αριθμός και τοn διαιρείται με τοP (αλλά τοm όχι) τότε τοn δεν έχει αντίστροφο moduloP και ο κανόνας παραπάνω δεν ισχύει. Σε αυτήν την περίπτωση ορίστε τοhash(x) ως σταθερή τιμήsys.hash_info.inf.

• Ανx=m/n είναι ένας αρνητικός ρητός αριθμός τότε τοhash(x) ορίζεται ως-hash(-x). Αν το hash που προκύπτει είναι-1, αντικαθίσταται με-2.

• Οι συγκεκριμένες τιμές τωνsys.hash_info.inf και-sys.hash_info.inf χρησιμοποιούνται ως τιμές κατακερματισμού για το θετικό άπειρο ή το αρνητικό άπειρο (αντίστοιχα).

• Για ένανcomplex αριθμόz, οι τιμές κατακερματισμού των πραγματικών και φανταστικών μερών συνδυάζονται με τον υπολογισμόhash(z.real)+sys.hash_info.imag*hash(z.imag), μειωμένο modulo2**sys.hash_info.width έτσι ώστε να βρίσκεται στοrange(-2**(sys.hash_info.width-1),2**(sys.hash_info.width-1)). Και πάλι, αν το αποτέλεσμα είναι-1, αντικαθίσταται με-2.

Για να αποσαφηνίσουμε τους παραπάνω κανόνες, εδώ είναι ένα παράδειγμα κώδικα της Python, ισοδύναμο με το built-in hash, για τον υπολογισμό του hash ενός ρητού αριθμού,float, ήcomplex:

importsys,mathdefhash_fraction(m,n):"""Compute the hash of a rational number m / n.    Assumes m and n are integers, with n positive.    Equivalent to hash(fractions.Fraction(m, n)).    """P=sys.hash_info.modulus# Remove common factors of P.  (Unnecessary if m and n already coprime.)whilem%P==n%P==0:m,n=m//P,n//Pifn%P==0:hash_value=sys.hash_info.infelse:# Fermat's Little Theorem: pow(n, P-1, P) is 1, so# pow(n, P-2, P) gives the inverse of n modulo P.hash_value=(abs(m)%P)*pow(n,P-2,P)%Pifm<0:hash_value=-hash_valueifhash_value==-1:hash_value=-2returnhash_valuedefhash_float(x):"""Compute the hash of a float x."""ifmath.isnan(x):returnobject.__hash__(x)elifmath.isinf(x):returnsys.hash_info.infifx>0else-sys.hash_info.infelse:returnhash_fraction(*x.as_integer_ratio())defhash_complex(z):"""Compute the hash of a complex number z."""hash_value=hash_float(z.real)+sys.hash_info.imag*hash_float(z.imag)# do a signed reduction modulo 2**sys.hash_info.widthM=2**(sys.hash_info.width-1)hash_value=(hash_value&(M-1))-(hash_value&M)ifhash_value==-1:hash_value=-2returnhash_value

Τύποι Generator¶

Οιgenerators της Python παρέχουν έναν βολικό τρόπο για να υλοποιήσετε το iterator πρωτόκολλο. Εάν η μέθοδος__iter__() ενός container αντικειμένου είναι υλοποιημένη ως generator, θα επιστρέψει αυτόματα ένα αντικείμενο iterator (τεχνικά, ένα αντικείμενο generator) που παρέχει τις__iter__() και__next__() μεθόδους. Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τους generators μπορείτε να βρείτε στηνthe documentation for the yield expression.

Κοινές Λειτουργίες Ακολουθιών (Sequences)¶

Οι λειτουργίες του παρακάτω πίνακα υποστηρίζονται από τους περισσότερους τύπους ακολουθιών, τόσο μεταβλητών (mutable) όσο και αμετάβλητων (immutable). Ηcollections.abc.Sequence ABC παρέχεται για να διευκολύνει τη σωστή υλοποίηση αυτών των πράξεων σε προσαρμοσμένους τύπους ακολουθίας.

Αυτός ο πίνακας απαριθμεί τις λειτουργίες ακολουθίας ταξινομημένες κατά αύξουσα προτεραιότητα. Στον πίνακα, ταs καιt είναι ακολουθίες του ίδιου τύπου, ταn,i,j καιk είναι ακέραιοι αριθμοί και τοx είναι ένα αυθαίρετο αντικείμενο που πληροί οποιονδήποτε τύπο και περιορισμούς τιμής που επιβάλλονται από τοs.

Οι πράξειςin καιnotin έχουν τις ίδιες προτεραιότητες με τις πράξεις σύγκρισης. Οι πράξεις+ (συνένωση) και* (επανάληψη) έχουν την ίδια προτεραιότητα με τις αντίστοιχες αριθμητικές πράξεις.[3]

Οι ακολουθίες (sequences) του ίδιου τύπου υποστηρίζουν επίσης συγκρίσεις. Ειδικότερα, τα tuples (πλειάδες) και οι λίστες συγκρίνονται λεξικογραφικά συγκρίνοντας τα αντίστοιχα στοιχεία. Αυτό σημαίνει ότι για να συγκρίνουμε ίσα, κάθε στοιχείο πρέπει να συγκρίνεται ως ίσο με το αντίστοιχό του, οι δύο ακολουθίες πρέπει να είναι του ίδιου τύπου και να έχουν το ίδιο μήκος. (Για πλήρεις λεπτομέρειες δείτε την αναφοράComparisons.)

Εμπρόσθιοι και αντίστροφοι iterators πάνω σε μεταβλητές ακολουθίες έχουν πρόσβαση σε τιμές χρησιμοποιώντας ένα δείκτη. Αυτός ο δείκτης θα συνεχίσει να βαδίζει προς τα εμπρός (ή προς τα πίσω) ακόμα και αν η υποκείμενη ακολουθία μεταλλάσσεται. Ο iterator τερματίζει μόνο όταν έναIndexError ή έναStopIteration γίνει raise (ή όταν ο δείκτης πέσει κάτω από το μηδέν).

Σημειώσεις:

1. Ενώ οι πράξειςin καιnotin χρησιμοποιούνται γενικά μόνο για απλό έλεγχο containment (αν στοιχείο περιέχεται σε μια δομή), ορισμένες εξειδικευμένες ακολουθίες (όπως όπως οιstr,bytes καιbytearray) τις χρησιμοποιούν επίσης για subsequence testing (έλεγχο υποακολουθίας):

   >>>"gg"in"eggs"True

2. Τιμές τουn μικρότερες από το0 αντιμετωπίζονται ως0 (που δίνει μια κενή ακολουθία του ίδιου τύπου μεs). Σημειώστε ότι τα στοιχεία της ακολουθίαςs δεν αντιγράφονται· αναφέρονται πολλές φορές. Αυτό συχνά στοιχειώνει τα άτομα που ξεκινούν με Python- σκεφτείτε:

   >>>lists=[[]]*3>>>lists[[], [], []]>>>lists[0].append(3)>>>lists[[3], [3], [3]]

   Αυτό που συνέβη είναι ότι το[[]] είναι μια λίστα ενός στοιχείου που περιέχει μία κενή λίστα, οπότε και τα τρία στοιχεία της[[]]*3 είναι αναφορές σε αυτή τη μία κενή λίστα. Η τροποποίηση οποιουδήποτε από τα στοιχεία τηςlists τροποποιεί αυτή τη μοναδική λίστα. Μπορείτε να δημιουργήσετε μια λίστα από διαφορετικές λίστες με αυτόν τον τρόπο:

   >>>lists=[[]foriinrange(3)]>>>lists[0].append(3)>>>lists[1].append(5)>>>lists[2].append(7)>>>lists[[3], [5], [7]]

   Περαιτέρω επεξήγηση είναι διαθέσιμη στο λήμμα FAQΠως φτιάχνω μια πολυδιάστατη λίστα;.

3. Εάν τοi ή τοj είναι αρνητικό, ο δείκτης είναι σχετικός με το τέλος της ακολουθίαςs: τοlen(s)+i ή τοlen(s)+j αντικαθίσταται. Σημειώστε όμως ότι το-0 εξακολουθεί να είναι0.

4. Το υποσύνολο (slice) τουs από τοi έως τοj ορίζεται ως η ακολουθία στοιχείων με δείκτηk τέτοια ώστεi<=k<j`. Εάν τοi ή τοj είναι μεγαλύτερο από τοlen(s), χρησιμοποιήστε τοlen(s). Αν τοi παραλείπεται ή είναιNone, χρησιμοποιήστε0. Αν τοj παραλείπεται ή είναιμηδέν, χρησιμοποιήστε τοlen(s). Εάν τοi είναι μεγαλύτερο από ή ίσο με τοj, το υποσύνολο (slice) είναι κενό.

5. Το υποσύνολο (slice) τουs απόi έωςj με βήμαk ορίζεται ως η ακολουθία των στοιχείων με δείκτηx=i+n*k τέτοια ώστε0<=n<(j-i)/k. Με άλλα λόγια, οι δείκτες είναιi,i+k,i+2*k,i+3*k και ούτω καθεξής, σταματώντας όταν φτάσουμε στοj (αλλά ποτέ δεν περιλαμβάνει τοj). Όταν τοk είναι θετικό, ταi καιj μειώνονται σεlen(s) αν είναι μεγαλύτερα. Όταν τοk είναι αρνητικό, ταi καιj μειώνονται σεlen(s)-1 αν είναι μεγαλύτερα. Εάν ταi ήj παραλείπονται ή είναιNone, γίνονται τιμές «end» (το τέλος εξαρτάται από το πρόσημο τουk). Σημειώστε ότι τοk δεν μπορεί να είναι μηδέν. Εάν τοk είναιNone, αντιμετωπίζεται όπως το1.

6. Η συνένωση αμετάβλητων ακολουθιών (immutable sequences) οδηγεί πάντα σε ένα νέο αντικείμενο. Αυτό σημαίνει ότι η δημιουργία μιας ακολουθίας με επαναλαμβανόμενη συνένωση θα έχει τετραγωνικό κόστος χρόνου εκτέλεσης (runtime cost) στο συνολικό μήκος της ακολουθίας. Για να πάρετε ένα γραμμικό κόστος χρόνου εκτέλεσης (runtime cost), πρέπει να μεταβείτε σε μία από τις παρακάτω εναλλακτικές λύσεις:

   • αν συνενώνεται αντικείμεναstr, μπορείτε να δημιουργήσετε μια λίστα και να χρησιμοποιήσετε τηνstr.join() στο τέλος ή αλλιώς να γράψετε σε έναio.StringIO instance και ανακτήσετε την τιμή της όταν ολοκληρωθεί

   • αν συνενώνεται αντικείμεναbytes, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε παρόμοια τη μέθοδοbytes.join() ήio.BytesIO, ή μπορείτε να κάνετε in-place συνένωση (concatenation) με έναbytearray αντικείμενο. Τα αντικείμεναbytearray είναι μεταβλητά και έχουν έναν αποτελεσματικό μηχανισμό συνολικής κατανομής (overallocation)

   • αν συνενώνεται αντικείμεναtuple, επεκτείνετε μιαlist αντ” αυτού

   • για άλλους τύπους, ερευνήστε τη σχετική τεκμηρίωση των κλάσεων

7. Ορισμένοι τύποι ακολουθιών (όπωςrange) υποστηρίζουν μόνο ακολουθίες στοιχείων που ακολουθούν συγκεκριμένα μοτίβα, και ως εκ τούτου δεν υποστηρίζουν ακολουθία συνένωση ή επανάληψη.

8. Τοindex κάνει raiseValueError όταν τοx δεν βρίσκεται στοs. Όχι όλες οι υλοποιήσεις υποστηρίζουν τη διαβίβαση των πρόσθετων ορίωνi καιj. Αυτές οι παράμετροι επιτρέπουν την αποτελεσματική αναζήτηση υποτμημάτων της ακολουθίας. Η διαβίβαση των πρόσθετων ορίων είναι περίπου ισοδύναμη με τη χρήση τουs[i:j].index(x), μόνο χωρίς να αντιγράφονται δεδομένα και με τον επιστρεφόμενο δείκτη να είναι σχετικός με την αρχή της ακολουθίας και όχι στην αρχή του υποσυνόλου (slice).

Τύποι Αμετάβλητων Ακολουθιών (Sequences)¶

Η μόνη λειτουργία που υλοποιούν οι αμετάβλητοι γενικοί τύποι ακολουθίας που δεν είναι υλοποιημένοι από μεταβλητούς τύπους ακολουθίας, είναι η υποστήριξη τηςhash() built-in.

Αυτή η υποστήριξη επιτρέπει αμετάβλητες ακολουθίες, όπως οι περιπτώσεις τωνtuple, να χρησιμοποιούνται ως κλειδιάdict και να αποθηκεύονται σεset καιfrozenset instances.

Η προσπάθεια κατακερματισμού μιας αμετάβλητης ακολουθίας που περιέχει μη κατακερματιστέες (unhashable) τιμές θα οδηγήσει σεTypeError.

Τύποι Μεταβλητών Ακολουθιών (Sequences)¶

Οι λειτουργίες του ακόλουθου πίνακα ορίζονται σε μεταβλητούς τύπους ακολουθίας. Ηcollections.abc.MutableSequence ABC παρέχεται για να κάνει ευκολότερη την σωστή υλοποίηση αυτών των λειτουργιών σε προσαρμοσμένους τύπους ακολουθιών.

Στον πίνακα τοs είναι ένα instance ενός μεταβλητού τύπου ακολουθίας, τοt είναι οποιοδήποτε iterable αντικείμενο και τοx είναι ένα αυθαίρετο αντικείμενο που πληροί οποιονδήποτε τύπο και περιορισμούς τιμής που επιβάλλονται από τοs (για παράδειγμα, τοbytearray δέχεται μόνο ακέραιους που πληρούν τον περιορισμό0<=x<=255).

Σημειώσεις:

1. Αν τοk δεν είναι ίσο με1, τοt πρέπει να έχει το ίδιο μήκος με το τμήμα που αντικαθιστά.

2. Το προαιρετικό όρισμαi έχει προεπιλεγμένη τιμή-1, έτσι ώστε από default το τελευταίο στοιχείο αφαιρείται και επιστρέφεται.

3. ηremove() κάνει raiseValueError όταν τοx δεν βρίσκεται στοs.

4. Η μέθοδοςreverse() τροποποιεί την ακολουθία στη θέση της για οικονομία χώρου όταν αντιστρέφεται μια μεγάλη ακολουθία. Να υπενθυμίσουμε στους χρήστες ότι λειτουργεί με παρενέργεια, δεν επιστρέφει την αντιστραμμένη ακολουθία.

5. ηclear() και ηcopy() περιλαμβάνονται για λόγους συνέπειας με τα interfaces των μεταβλητών container που δεν υποστηρίζουν λειτουργίες τμηματοποίησης (όπως ταdict καιset). Ηcopy() δεν αποτελεί μέρος τηςcollections.abc.MutableSequence ABC, αλλά οι περισσότερες κλάσεις μεταβλητών ακολουθιών την παρέχουν.

   Added in version 3.3:μέθοδοιclear() καιcopy().

6. Η τιμήn είναι ένας ακέραιος αριθμός ή ένα αντικείμενο που υλοποιεί την__index__(). Οι μηδενικές και αρνητικές τιμές τουn καθαρίζουν την ακολουθία. Τα στοιχεία της ακολουθίας δεν αντιγράφονται· αναφέρονται πολλές φορές, όπως εξηγείται για τοs*n` στοΚοινές Λειτουργίες Ακολουθιών (Sequences).

Λίστες¶

Οι λίστες είναι μεταβλητές ακολουθίες, που συνήθως χρησιμοποιούνται για την αποθήκευση συλλογών ομοιογενών στοιχείων (όπου ο ακριβής βαθμός ομοιότητας ποικίλλει ανάλογα με εφαρμογή).

classlist([iterable])¶

Οι λίστες μπορούν να κατασκευαστούν με διάφορους τρόπους:

• Χρησιμοποιείστε ένα ζεύγος αγκυλών για να δηλώσετε την κενή λίστα:[]

• Χρησιμοποιώντας αγκύλες, διαχωρίζοντας τα στοιχεία με κόμματα:[a],[a,b,c]

• Χρήση ενός list comprehension:[xforxiniterable]

• Χρήση του κατασκευαστή τύπου (type constructor):list() ήlist(iterable)

Ο κατασκευαστής (constructor) δημιουργεί μια λίστα της οποίας τα στοιχεία είναι τα ίδια και με την ίδια σειρά όπως τα στοιχεία τουiterable. Τοiterable μπορεί να είναι είτε μια ακολουθία, είτε ένας container που υποστηρίζει την επανάληψη, ή ένα αντικείμενο iterator. Εάν τοiterable είναι ήδη μια λίστα, δημιουργείται ένα αντίγραφο και επιστρέφεται, παρόμοια με τηνiterable[:]. Για παράδειγμα, ηlist('abc') επιστρέφει['a','b','c'] και ηlist((1,2,3)) επιστρέφει[1,2,3]. Αν δεν δοθεί κανένα όρισμα, ο κατασκευαστής δημιουργεί μία νέα κενή λίστα,[].

Πολλές άλλες λειτουργίες παράγουν επίσης λίστες, συμπεριλαμβανομένης της built-insorted().

Οι λίστες υλοποιούν όλες τιςcommon καιmutable λειτουργίες ακολουθίας. Οι λίστες παρέχουν επίσης την ακόλουθη πρόσθετη μέθοδο:

sort(*,key=None,reverse=False)¶

Αυτή η μέθοδος ταξινομεί τη λίστα, χρησιμοποιώντας μόνο συγκρίσεις< μεταξύ στοιχείων. Οι εξαιρέσεις δεν καταστέλλονται - αν αποτύχει κάποια πράξη σύγκρισης, ολόκληρη η λειτουργία ταξινόμησης θα αποτύχει (και η λίστα θα παραμείνει πιθανότατα σε μια μερικώς τροποποιημένη κατάσταση).

ηsort() δέχεται δύο ορίσματα που μπορούν να περάσουν μόνο με τη λέξη-κλειδί (keyword-only arguments):

τοkey καθορίζει μια συνάρτηση ενός ορίσματος που χρησιμοποιείται για την εξαγωγή ενός κλειδιού σύγκρισης (comparison key) από κάθε στοιχείο της λίστας (για παράδειγμα,key=str.lower). Το κλειδί που αντιστοιχεί σε κάθε στοιχείο της λίστας υπολογίζεται μία φορά και στη συνέχεια χρησιμοποιείται για ολόκληρη τη διαδικασία ταξινόμησης. Η προεπιλεγμένη τιμή (default)None σημαίνει ότι τα στοιχεία της λίστας ταξινομούνται απευθείας χωρίς να υπολογίζεται ξεχωριστή τιμή κλειδιού.

Το utilityfunctools.cmp_to_key() είναι διαθέσιμο για τη μετατροπή μια συνάρτησηcmp στυλ 2.x σε συνάρτησηkey.

ηreverse είναι μια λογική (boolean) τιμή. Αν τεθεί σεTrue, τότε τα στοιχεία της λίστας ταξινομούνται σαν να ήταν αντίστροφη κάθε σύγκριση.

Αυτή η μέθοδος τροποποιεί την ακολουθία για εξοικονόμηση χώρου κατά την ταξινόμηση μιας μεγάλης ακολουθίας. Nα υπενθυμίσουμε στους χρήστες ότι λειτουργεί με παρενέργεια, δεν επιστρέφει την ταξινομημένη ακολουθία (χρησιμοποιήστε τηνsorted() για να ζητήσετε μια νέα περίπτωση ταξινομημένης λίστας).

Η μέθοδοςsort() είναι εγγυημένα σταθερή. Μια ταξινόμηση είναι σταθερή αν εγγυάται ότι δεν θα αλλάξει τη σχετική σειρά των στοιχείων που συγκρίνουν ίσα — αυτό είναι χρήσιμο για την ταξινόμηση σε πολλαπλά περάσματα (για παράδειγμα, ταξινόμηση κατά τμήμα, στη συνέχεια με βάση το μισθολογικό κλιμάκιο κτλ).

Για παραδείγματα ταξινόμησης και ένα σύντομο tutorial, δείτεSorting Techniques.

Ενώ μια λίστα ταξινομείται, το αποτέλεσμα της προσπάθειας μετάλλαξης, ή ακόμα και η επιθεώρηση, της λίστας είναι απροσδιόριστη. Η υλοποίηση της Python στη C κάνει την λίστα να εμφανίζεται κενή για όλη τη διάρκεια, και κάνει raiseValueError αν ανιχνεύσει ότι η λίστα έχει μεταλλαχθεί κατά τη διάρκεια μιας ταξινόμησης.

Πλειάδες (Tuples)¶

Οι πλειάδες (tuples) είναι αμετάβλητες ακολουθίες, που συνήθως χρησιμοποιούνται για την αποθήκευση συλλογών ετερογενών δεδομένων (όπως οι 2-tuples που παράγονται από την built-inenumerate()). Τα tuples χρησιμοποιούνται επίσης για περιπτώσεις όπου μια αμετάβλητη ακολουθία ομοιογενών δεδομένων (όπως για παράδειγμα για να επιτρέπεται η αποθήκευση σε έναset ή σε έναdict instance).

classtuple([iterable])¶

Οι πλειάδες (tuples) μπορούν να κατασκευαστούν με διάφορους τρόπους:

• Χρήση ενός ζεύγους παρενθέσεων για να δηλωθεί το κενό tuple (πλειάδα):()

• Χρήση ενός κόμματος στο τέλος για ένα μοναδικό tuple (πλειάδα):a, ή(a,)

• Διαχωρισμός στοιχείων με κόμμα:a,b,c ή(a,b,c)

• Χρήση του ενσωματωμένουtuple():tuple() ήtuple(iterable)

Ο κατασκευαστής (constructor) δημιουργεί μια πλειάδα (tuple) του οποίου τα στοιχεία είναι τα ίδια και στην ίδια σειρά με τα στοιχεία τουiterable. Ηiterable μπορεί να είναι είτε μια ακολουθία, είτε έναν container που υποστηρίζει την επανάληψη, ή ένα αντικείμενο iterator. Εάν τοiterable είναι ήδη ένα tuple, επιστρέφεται αμετάβλητο. Για παράδειγμα, τοtuple('abc') επιστρέφει('a','b','c') και τοtuple([1,2,3]) επιστρέφει(1,2,3). Αν δεν δοθεί κανένα όρισμα, ο κατασκευαστής δημιουργεί μια ένα κενό tuple,().

Σημειώστε ότι στην πραγματικότητα το κόμμα είναι αυτό που κάνει ένα tuple (πλειάδα), όχι οι παρενθέσεις. Οι παρενθέσεις είναι προαιρετικές, εκτός από την περίπτωση κενού tuple ή όταν χρειάζονται για την αποφυγή συντακτικής ασάφειας. Για παράδειγμα, ηf(a,b,c) είναι μια κλήση συνάρτησης με τρία ορίσματα, ενώ ηf((a,b,c)) είναι μια συνάρτηση κλήση συνάρτησης με ένα 3-tuple ως μοναδικό όρισμα.

Τα Tuples υλοποιούν όλες τις πράξεις ακολουθιώνcommon.

Για ετερογενείς συλλογές δεδομένων όπου η πρόσβαση με βάση το όνομα είναι σαφέστερη από την πρόσβαση με βάση το δείκτη, τοcollections.namedtuple() μπορεί να είναι μια πιο κατάλληλη επιλογή από ένα απλό αντικείμενο tuple (πλειάδα).

Εύρη (Ranges)¶

Ο τύποςrange αναπαριστά μια αμετάβλητη ακολουθία αριθμών και συνήθως χρησιμοποιείται για την επανάληψη ενός συγκεκριμένου αριθμού επαναλήψεων σε βρόχουςfor.

classrange(stop)¶

classrange(start,stop[,step])

Τα ορίσματα του κατασκευαστή εύρους (range constructor) πρέπει να είναι ακέραιοι αριθμοί (είτε της built-inint ή οποιοδήποτε αντικείμενο που υλοποιεί την ειδική μέθοδο__index__()). Εάν το όρισμαstep παραλείπεται, το προεπιλογή (default) είναι1. Εάν το όρισμαstart παραλείπεται, το προεπιλογή (default) είναι0. Εάν τοstep είναι μηδέν, γίνεται raise έναValueError.

Για ένα θετικόβήμα, τα περιεχόμενα του range (εύρους)r καθορίζονται από τον τύποr[i]=start+step*i όπουi>=0 καιr[i]<stop.

Για ένα αρνητικόβήμα, τα περιεχόμενα του εύρους (range) εξακολουθούν να καθορίζονται από τον τύποr[i]=start+step*i, αλλά οι περιορισμοί είναιi>=0 καιr[i]>stop.

Ένα αντικείμενο range θα είναι άδειο εάν τοr[0] δεν πληροί τον περιορισμό τιμής. Τα ranges υποστηρίζουν αρνητικούς δείκτες, αλλά αυτοί ερμηνεύονται ως δείκτες από το τέλος της ακολουθίας που καθορίζεται από τους θετικούς δείκτες.

Τα ranges που περιέχουν απόλυτες τιμές μεγαλύτερες απόsys.maxsize είναι επιτρεπτά, αλλά ορισμένα χαρακτηριστικά (όπωςlen()) μπορεί να κάνουν raiseOverflowError.

Παραδείγματα Range:

>>>list(range(10))[0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9]>>>list(range(1,11))[1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10]>>>list(range(0,30,5))[0, 5, 10, 15, 20, 25]>>>list(range(0,10,3))[0, 3, 6, 9]>>>list(range(0,-10,-1))[0, -1, -2, -3, -4, -5, -6, -7, -8, -9]>>>list(range(0))[]>>>list(range(1,0))[]

Τα ranges υλοποιούν όλες τις ακολουθίεςcommon εκτός από τη συνένωση και την επανάληψη (λόγω του γεγονότος ότι τα range αντικείμενα μπορούν να αναπαριστούν μόνο ακολουθίες που ακολουθούν ένα αυστηρό μοτίβο και η επανάληψη και η συνένωση συνήθως παραβιάζουν αυτό το πρότυπο).

start¶

Η τιμή της παραμέτρουstart (ή0 αν η παράμετρος δεν παρέχεται)

stop¶

Η τιμή της παραμέτρουstop

step¶

Η τιμή της παραμέτρουstep (ή1 αν η παράμετρος δεν παρέχεται)

Το πλεονέκτημα του τύπουrange έναντι ενός κανονικού τύπουlist ήtuple είναι ότι ένα αντικείμενοrange θα παίρνει πάντα το ίδιο (μικρό) ποσό μνήμης, ανεξάρτητα από το μέγεθος του range που αντιπροσωπεύει (μιας και αποθηκεύει μόνο τις τιμέςstart,stop καιstep, υπολογίζοντας τα μεμονωμένα στοιχεία και τις υποπεριοχές όπως απαιτείται).

Τα αντικείμενα range υλοποιούν τηνcollections.abc.Sequence ABC, και παρέχουν χαρακτηριστικά όπως δοκιμές περιορισμού, αναζήτηση δείκτη στοιχείου, τεμαχισμό και υποστήριξη αρνητικών δεικτών (βλ.Τύποι Ακολουθίας (Sequence) — list, tuple, range):

>>>r=range(0,20,2)>>>rrange(0, 20, 2)>>>11inrFalse>>>10inrTrue>>>r.index(10)5>>>r[5]10>>>r[:5]range(0, 10, 2)>>>r[-1]18

Ο έλεγχος των αντικειμένων range για ισότητα με== και!= τα συγκρίνει ως ακολουθίες. Δηλαδή, δύο αντικείμενα range θεωρούνται ίσα αν αντιπροσωπεύουν την ίδια ακολουθία τιμών. (Σημειώστε ότι δύο αντικείμενα range που συγκρίνονται ως ίσα μπορεί να έχουν διαφορετικάstart,stop καιstep χαρακτηριστικά, για παράδειγμαrange(0)==range(2,1,3) ήrange(0,3,2)==range(0,4,2).)

Μέθοδοι Συμβολοσειράς (String)¶

Οι συμβολοσειρές (string) υλοποιούν όλες τις λειτουργίες τωνcommon ακολουθιών, μαζί με τις πρόσθετες μεθόδους που περιγράφονται παρακάτω.

Οι συμβολοσειρές (string) υποστηρίζουν επίσης δύο στυλ μορφοποίησης συμβολοσειρών, το ένα παρέχει ένα μεγάλο βαθμό ευελιξίας και προσαρμογής (βλέπεstr.format(),Format String Syntax καιCustom String Formatting) και το άλλο βασίζεται στο στυλ μορφοποίησηςprintf της C που χειρίζεται ένα στενότερο εύρος τύπων και είναι λίγο πιο δύσκολο να χρησιμοποιηθεί σωστά, αλλά είναι συχνά ταχύτερο για τις περιπτώσεις που μπορεί να χειριστεί (printf-style String Formatting).

Το τμήμαText Processing Services της πρότυπης βιβλιοθήκης καλύπτει έναν αριθμό από άλλες ενότητες που παρέχουν διάφορες βοηθητικές υπηρεσίες που σχετίζονται με το κείμενο (συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης των κανονικών εκφράσεων στην ενότηταre).

str.capitalize()¶

Επιστρέφει ένα αντίγραφο της συμβολοσειράς (string) με τον πρώτο χαρακτήρα κεφαλαίο και τα υπόλοιπα με πεζά γράμματα.

Άλλαξε στην έκδοση 3.8:Ο πρώτος χαρακτήρας τίθεται τώρα σε titlecase αντί για uppercase. Αυτό σημαίνει ότι χαρακτήρες όπως οι διγράφοι (digraphs) θα έχουν μόνο το πρώτο γράμμα τους με κεφαλαίο, αντί για όλους τους χαρακτήρες.

str.casefold()¶

Επιστρέφει ένα αντίγραφο της συμβολοσειράς (string) σε casefolded μορφή. Οι casefolded συμβολοσειρές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για caseless matching.

Το casefolding είναι παρόμοιο με το lowercasing αλλά πιο επιθετικό επειδή έχει ως στόχο να αφαιρέσει όλες τις διακρίσεις της πεζότητας σε μια συμβολοσειρά (string). Για παράδειγμα, το γερμανικό πεζό γράμμα'ß' ισοδυναμεί με"ss". Αφού είναι ήδη πεζό, ηlower() δεν θα έκανε τίποτα στο'ß'· ηcasefold() το μετατρέπει σε"ss".

Ο αλγόριθμος casefoldingπεριγράφεται στην ενότητα 3.13 “Default Case Folding” του προτύπου Unicode.

Added in version 3.3.

str.center(width[,fillchar])¶

Επιστρέφει ένα κεντραρισμένο σε μια συμβολοσειρά (string) μήκουςπλάτος. Το padding γίνεται με τη χρήση του καθορισμένουfillchar (το default είναι ένα κενό ASCII). Η αρχική συμβολοσειρά επιστρέφεται εάν τοwidth είναι μικρότερο ή ίσο με τοlen(s).

str.count(sub[,start[,end]])¶

Επιστρέφει τον αριθμό των μη επικαλυπτόμενων (non-overalpping) εμφανίσεων της υποομάδαςsub στο εύρος [start,end]. Τα προαιρετικά ορίσματαstart καιend ερμηνεύονται όπως στο slice notation.

Αν τοsub είναι κενό, επιστρέφει τον αριθμό των κενών συμβολοσειρών (strings) μεταξύ των χαρακτήρων που είναι το μήκος της συμβολοσειράς συν ένα.

str.encode(encoding='utf-8',errors='strict')¶

Επιστρέφει την συμβολοσειρά (string) κωδικοποιημένη σεbytes.

τοencoding έχει default σε'utf-8'- δείτεStandard Encodings για πιθανές τιμές.

τοerrors ελέγχει τον τρόπο χειρισμού των σφαλμάτων κωδικοποίησης. Εάν είναι'strict' (το default), τότε γίνεται raise μια εξαίρεσηUnicodeError. Άλλες πιθανές τιμές είναι τα'ignore','replace','xmlcharrefreplace','backslashreplace' και οποιοδήποτε άλλο όνομα που έχει καταχωρηθεί μέσω τουcodecs.register_error(). Δείτε τοError Handlers για λεπτομέρειες.

Για λόγους απόδοσης, η τιμή τωνerrors δεν ελέγχεται ως προς την εγκυρότητα εκτός αν όντως προκύψει σφάλμα κωδικοποίησης, αν τοPython Development Mode είναι ενεργοποιημένο ή αν έναdebug build χρησιμοποιείται.

Άλλαξε στην έκδοση 3.1:Επιπρόσθετη υποστήριξη για keyword ορίσματα.

Άλλαξε στην έκδοση 3.9:Η τιμή του όρουerrors ελέγχεται τώρα στοPython Development Mode και στοdebug mode.

str.endswith(suffix[,start[,end]])¶

ΕπιστρέφειTrue αν η συμβολοσειρά (string) τελειώνει με το καθορισμένοsuffix, αλλιώς επιστρέφειFalse. Τοsuffix μπορεί επίσης να είναι ένα tuple (πλειάδα) από επιθέματα που πρέπει να αναζητηθούν. Με το προαιρετικόstart, το τεστ αρχίζει από αυτή τη θέση. Με το προαιρετικόend, η σύγκριση σταματά σε αυτή τη θέση.

str.expandtabs(tabsize=8)¶

Επιστρέφει ένα αντίγραφο της συμβολοσειράς (string) όπου όλοι οι χαρακτήρες tab αντικαθίστανται από έναν ή περισσότερα κενά, ανάλογα με την τρέχουσα στήλη και το δεδομένο μέγεθος των tabs. Οι θέσεις tab εμφανίζονται κάθεtabsize χαρακτήρες (το default είναι 8, δίνοντας tab θέσεις στις στήλες 0, 8, 16 κ.ο.κ.). Για την επέκταση της συμβολοσειράς, η τρέχουσα στήλη μηδενίζεται και η συμβολοσειρά εξετάζεται χαρακτήρας προς χαρακτήρα. Εάν ο χαρακτήρας είναι tab (\t), εισάγονται ένας ή περισσότεροι χαρακτήρες κενών στο αποτέλεσμα μέχρι η τρέχουσα στήλη να είναι ίση με την επόμενη θέση tab. (Ο ίδιος ο χαρακτήρας tab δεν αντιγράφεται.) Εάν ο χαρακτήρας είναι νέα γραμμή (\n) ή return (\r), αντιγράφεται και η τρέχουσα στήλη επαναφέρεται στο μηδέν. Οποιοσδήποτε άλλος χαρακτήρας αντιγράφεται αμετάβλητος και η τρέχουσα στήλη αυξάνεται κατά ένα, ανεξάρτητα από τον τρόπο αναπαράστασης του χαρακτήρα όταν τυπώνεται.

>>>'01\t012\t0123\t01234'.expandtabs()'01      012     0123    01234'>>>'01\t012\t0123\t01234'.expandtabs(4)'01  012 0123    01234'

str.find(sub[,start[,end]])¶

Επιστρέφει τον χαμηλότερο δείκτη στη συμβολοσειρά (string) όπου η υπό-συμβολοσειράsub βρίσκεται μέσα στο υποσύνολο (slice)s[start:end]. Τα προαιρετικά ορίσματαstart καιend ερμηνεύονται όπως στο notation του υποσυνόλου. Επιστρέφει-1 αν δεν βρεθεί τοsub.

Σημείωση

Η μέθοδοςfind() θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο αν πρέπει να γνωρίζετε τη θέση τουsub. Για να ελέγξετε αν τοsub είναι υποσύνολο ή όχι, χρησιμοποιήστε τον τελεστήin:

>>>'Py'in'Python'True

str.format(*args,**kwargs)¶

Εκτέλεση μιας λειτουργίας μορφοποίησης συμβολοσειράς (string formatting). Η συμβολοσειρά στην οποία αυτή η μέθοδος καλείται μπορεί να περιέχει κυριολεκτικό κείμενο ή πεδία αντικατάστασης που οριοθετούνται από αγκύλες{}. Κάθε πεδίο αντικατάστασης περιέχει είτε τον αριθμητικό δείκτη ενός ορίσματος θέσης, είτε το όνομα ενός keyword ορίσματος. Επιστρέφει ένα αντίγραφο της συμβολοσειράς όπου κάθε πεδίο αντικατάστασης αντικαθίσταται με την τιμή της συμβολοσειράς του αντίστοιχου ορίσματος.

>>>"The sum of 1 + 2 is{0}".format(1+2)'The sum of 1 + 2 is 3'

Δείτε τοFormat String Syntax για μια περιγραφή των διαφόρων επιλογών μορφοποίησης που μπορούν να καθοριστούν στην μορφοποίηση συμβολοσειρών (format strings).

Σημείωση

Κατά τη μορφοποίηση ενός αριθμού (int,float,complex,decimal.Decimal και υποκλάσεις) με τον τύποn (π.χ.:'{:n}'.format(1234), η συνάρτηση θέτει προσωρινά την τοποθεσίαLC_CTYPE στην τοποθεσίαLC_NUMERIC για την αποκωδικοποίηση τωνdecimal_point καιthousands_sep πεδίων τουlocaleconv() αν είναι μη ASCII ή μεγαλύτερα από 1 byte, και το localeLC_NUMERIC είναι διαφορετικό από το localeLC_CTYPE. Αυτή η προσωρινή αλλαγή επηρεάζει και άλλα νήματα (threads).

Άλλαξε στην έκδοση 3.7:Κατά τη μορφοποίηση ενός αριθμού με τον τύποn, η συνάρτηση θέτει προσωρινά το localeLC_CTYPE στο localeLC_NUMERIC σε κάποιες περιπτώσεις.

str.format_map(mapping,/)¶

Παρόμοιο με τοstr.format(**mapping), εκτός από το ότι χρησιμοποιείται τοmapping απευθείας και δεν αντιγράφεται σε μιαdict. Αυτό είναι χρήσιμο αν για παράδειγμα τοmapping είναι μια υποκλάση του dict:

>>>classDefault(dict):...def__missing__(self,key):...returnkey...>>>'{name} was born in{country}'.format_map(Default(name='Guido'))'Guido was born in country'

Added in version 3.2.

str.index(sub[,start[,end]])¶

Όπως ηfind(), αλλά κάνει raiseValueError όταν η υπό-συμβολοσειρά (substring) δεν έχει βρεθεί.

str.isalnum()¶

ΕπιστρέφειTrue αν όλοι οι χαρακτήρες στη συμβολοσειρά (string) είναι αλφαριθμητικοί και υπάρχει τουλάχιστον ένας χαρακτήρας, διαφορετικάFalse. Ένας χαρακτήραςc είναι αλφαριθμητικό εάν ένα από τα ακόλουθα επιστρέφειTrue:c.isalpha(),c.isdecimal(),c.isdigit(), ήc.isnumeric().

str.isalpha()¶

ΕπιστρέφειTrue αν όλοι οι χαρακτήρες στη συμβολοσειρά (string) είναι αλφαβητικοί και υπάρχει τουλάχιστον ένας χαρακτήρας, διαφορετικάFalse. Οι αλφαβητικοί χαρακτήρες είναι χαρακτήρες που ορίζονται στη βάση δεδομένων χαρακτήρων Unicode ως «Letter», δηλαδή, εκείνοι με General Category ιδιότητα μία από τα «Lm», «Lt», «Lu», «Ll», ή «Lo». Σημειώστε ότι αυτό είναι διαφορετικό από τοΑλφαβητικό που ορίζεται στην ενότητα 4.10 “Letters, Alphabetic, and Ideographic” του προτύπου Unicode.

str.isascii()¶

ΕπιστρέφειTrue εάν η συμβολοσειρά (string) είναι κενή ή όλοι οι χαρακτήρες της συμβολοσειράς είναι ASCII, αλλιώςFalse. Οι χαρακτήρες ASCII έχουν σημεία κωδικοποίησης στην περιοχή U+0000-U+007F.

Added in version 3.7.

str.isdecimal()¶

ΕπιστρέφειTrue αν όλοι οι χαρακτήρες στη συμβολοσειρά (string) είναι δεκαδικοί χαρακτήρες και υπάρχει τουλάχιστον ένας χαρακτήρας, διαφορετικάFalse. Οι δεκαδικοί χαρακτήρες είναι αυτοί που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για το σχηματισμό αριθμών στη βάση 10, π.χ. U+0660, ARABIC-INDIC DIGIT ZERO. Επίσημα ένας δεκαδικός χαρακτήρας είναι ένας χαρακτήρας του Unicode General Category «Nd».

str.isdigit()¶

ΕπιστρέφειTrue αν όλοι οι χαρακτήρες στη συμβολοσειρά είναι ψηφία και υπάρχει τουλάχιστον ένας χαρακτήρας, διαφορετικάFalse. Τα ψηφία περιλαμβάνουν δεκαδικούς χαρακτήρες και ψηφία που χρειάζονται ειδικό χειρισμό, όπως τα compatibility superscript ψηφία. Αυτό καλύπτει τα ψηφία που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για το σχηματισμό αριθμών στη βάση 10, όπως οι αριθμοί Kharosthi. Τυπικά, ένα ψηφίο είναι ένας χαρακτήρας που έχει την τιμή της ιδιότητας Numeric_Type=Digit ή Numeric_Type=Decimal.

str.isidentifier()¶

ΕπιστρέφειTrue αν η συμβολοσειρά είναι έγκυρο αναγνωριστικό σύμφωνα με το ορισμό της γλώσσας, ενότηταIdentifiers and keywords.

τοkeyword.iskeyword() μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ελέγξει αν η συμβολοσειράs είναι ένα δεσμευμένο αναγνωριστικό, όπως ταdef καιclass.

Παράδειγμα

>>>fromkeywordimportiskeyword>>>'hello'.isidentifier(),iskeyword('hello')(True, False)>>>'def'.isidentifier(),iskeyword('def')(True, True)

str.islower()¶

ΕπιστρέφειTrue αν όλοι οι χαρακτήρες[4] στο αλφαριθμητικό (string) είναι πεζοί και υπάρχει τουλάχιστον ένας cased χαρακτήρας, αλλιώςFalse.

str.isnumeric()¶

ΕπιστρέφειTrue αν όλοι οι χαρακτήρες στη συμβολοσειρά είναι αριθμητικοί (numeric) χαρακτήρες, και υπάρχει τουλάχιστον ένας χαρακτήρας, διαφορετικάFalse. Οι αριθμητικοί χαρακτήρες περιλαμβάνουν ψηφιακούς χαρακτήρες και όλους τους χαρακτήρες που έχουν την αριθμητική τιμή, π.χ. U+2155, VULGAR FRACTION ONE FIFTH. Τυπικά, οι αριθμητικοί χαρακτήρες είναι εκείνοι με την τιμή της ιδιότητας Numeric_Type=Digit, Numeric_Type=Decimal ή Numeric_Type=Numeric.

str.isprintable()¶

ΕπιστρέφειTrue αν όλοι οι χαρακτήρες στη συμβολοσειρά μπορούν να εκτυπωθούν,False εάν περιέχει τουλάχιστον έναν μη εκτυπώσιμο χαρακτήρα.

Εδώ «εκτυπώσιμος» σημαίνει ότι ο χαρακτήρας είναι κατάλληλος για τηνrepr() για χρήση στην έξοδο του∙ το «μη εκτυπώσιμος» σημαίνει ότι ο χαρακτήρας στηrepr() στους ενσωματωμένους τύπους θα διαφεύγει εξαγωνικά από τον χαρακτήρα. Δεν έχει καμία σχέση με τον χειρισμό συμβολοσειρών που γράφονται σεsys.stdout ήsys.stderr.

Οι εκτυπώσιμοι χαρακτήρες είναι αυτοί που στη βάση δεδομένων χαρακτήρων Unicode (βλ.unicodedata) έχουν μια γενική κατηγορία στην ομάδα Γράμμα, Σήμα, Αριθμός, Σημεία στίξης ή Σύμβολο (L, M, N, P ή S), συν το διάστημα ASCII 0x20. Οι μη εκτυπώσιμοι χαρακτήρες είναι αυτοί που βρίσκονται στο χώρο Διαχωρισμού ομάδας ή Άλλο (Z ή CII).

str.isspace()¶

ΕπιστρέφειTrue αν υπάρχουν μόνο χαρακτήρες κενού (whitespace) στο αλφαριθμητικό (string) και υπάρχει τουλάχιστον ένας χαρακτήρας, διαφορετικάFalse.

Ένας χαρακτήρας είναιwhitespace εάν στη βάση δεδομένων χαρακτήρων Unicode (βλέπεunicodedata), είτε η γενική κατηγορία του είναιZs («Separator, space»), είτε η αμφίδρομη κατηγορία του είναι μία από τις κατηγορίεςWS,B, ήS.

str.istitle()¶

ΕπιστρέφειTrue αν η συμβολοσειρά (string) είναι μια titlecased συμβολοσειρά και υπάρχει τουλάχιστον ένας χαρακτήρας, για παράδειγμα, οι κεφαλαίοι χαρακτήρες μπορούν να ακολουθούν μόνο τους uncased χαρακτήρες και οι πεζοί χαρακτήρες μόνο cased χαρακτήρες. Διαφορετικά, επιστρέφειFalse.

str.isupper()¶

ΕπιστρέφειTrue αν όλοι οι χαρακτήρες[4] στο αλφαριθμητικό είναι κεφαλαίοι και υπάρχει τουλάχιστον ένας cased χαρακτήρας, διαφορετικάFalse.

>>>'BANANA'.isupper()True>>>'banana'.isupper()False>>>'baNana'.isupper()False>>>' '.isupper()False

str.join(iterable)¶

Επιστρέφει μια συμβολοσειρά (string) που είναι η συνένωση των συμβολοσειρών στοiterable. ΈναTypeError θα γίνει raise αν υπάρχουν τιμές μη συμβολοσειράς (non-string) στοiterable, συμπεριλαμβανομένων των αντικειμένωνbytes. Το διαχωριστικό μεταξύ των στοιχείων είναι η συμβολοσειρά που παρέχει αυτή η μέθοδος.

str.ljust(width[,fillchar])¶

Επιστρέφει τη συμβολοσειρά (string) με αριστερή ευθυγράμμιση σε μια συμβολοσειρά μήκουςwidth. Το padding γίνεται με τη χρήση του καθορισμένουfillchar (το default είναι ένα κενό ASCII). Η αρχική συμβολοσειρά επιστρέφεται εάν τοwidth είναι μικρότερο ή ίσο με τοlen(s).

str.lower()¶

Επιστρέφει ένα αντίγραφο της συμβολοσειράς (string) με όλους τους cased χαρακτήρες[4] να έχουν μετατραπεί σε πεζούς.

Ο αλγόριθμος που χρησιμοποιείται για την πεζογράμμισηπεριγράφεται στην ενότητα 3.13 “Default Case Folding” του προτύπου Unicode.

str.lstrip([chars])¶

Επιστρέφει ένα αντίγραφο της συμβολοσειράς (string) με την αφαίρεση των αρχικών χαρακτήρων. Ταchars είναι μια συμβολοσειρά που καθορίζει το σύνολο των χαρακτήρων που πρέπει να αφαιρεθούν. Εάν παραλειφθεί ή είναιNone, το όρισμαchars έχει ως default την αφαίρεση των κενών χαρακτήρων. Το όρισμαchars δεν είναι ένα πρόθεμα· οπότε, όλοι οι συνδυασμοί των τιμών του αφαιρούνται:

>>>'   spacious   '.lstrip()'spacious   '>>>'www.example.com'.lstrip('cmowz.')'example.com'

Δείτε τηνstr.removeprefix() για μια μέθοδο που θα αφαιρέσει ένα μόνο πρόθεμα συμβολοσειράς (string) αντί για όλο το σύνολο των χαρακτήρων. Για παράδειγμα:

>>>'Arthur: three!'.lstrip('Arthur: ')'ee!'>>>'Arthur: three!'.removeprefix('Arthur: ')'three!'

staticstr.maketrans(x[,y[,z]])¶

Αυτή η στατική μέθοδος επιστρέφει έναν πίνακα μεταφράσεων που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τοstr.translate().

Εάν υπάρχει μόνο ένα όρισμα, πρέπει να είναι ένα λεξικό αντιστοίχισης Unicode ordinals (ακέραιοι αριθμοί) ή χαρακτήρες (συμβολοσειρές - strings μήκους 1) σε ordinals Unicode, συμβολοσειρές (αυθαίρετου μήκους) ήNone. Τα κλειδιά χαρακτήρων τότε θα μετατραπούν σε κανονικούς αριθμούς.

Εάν υπάρχουν δύο ορίσματα, πρέπει να είναι συμβολοσειρές (strings) ίσου μήκους και στο λεξικό (dictionary) που θα προκύψει, κάθε χαρακτήρας στο x θα αντιστοιχιστεί στο χαρακτήρα στην ίδια θέση στο y. Αν υπάρχει τρίτο όρισμα, πρέπει να είναι συμβολοσειρά, του οποίου οι χαρακτήρες θα αντιστοιχιστούν στο αποτέλεσμα σεNone.

str.partition(sep)¶

Διαχωρίστε τη συμβολοσειρά (string) στην πρώτη εμφάνιση τουsep, και επιστρέφει ένα 3-tuple που περιέχει το μέρος πριν από το διαχωριστικό, το ίδιο το διαχωριστικό και το μέρος μετά το διαχωριστικό. Αν ο διαχωριστής δεν βρεθεί, επιστρέφει ένα 3-σύνολο που περιέχει την ίδια τη συμβολοσειρά, ακολουθούμενη από δύο κενές συμβολοσειρές.

str.removeprefix(prefix,/)¶

Εάν η συμβολοσειρά (string) ξεκινά με τοprefix, επιστρέφειstring[len(prefix):]. Διαφορετικά, επιστρέφει ένα αντίγραφο της αρχικής συμβολοσειράς:

>>>'TestHook'.removeprefix('Test')'Hook'>>>'BaseTestCase'.removeprefix('Test')'BaseTestCase'

Added in version 3.9.

str.removesuffix(suffix,/)¶

Αν η συμβολοσειρά τελειώνει με τοsuffix και τοsuffix δεν είναι κενό, επιστρέφειstring[:-len(suffix)]. Διαφορετικά, επιστρέφει ένα αντίγραφο της αρχικής συμβολοσειράς:

>>>'MiscTests'.removesuffix('Tests')'Misc'>>>'TmpDirMixin'.removesuffix('Tests')'TmpDirMixin'

Added in version 3.9.

str.replace(old,new,count=-1)¶

Επιστρέφει ένα αντίγραφο της συμβολοσειράς (string) με όλες τις εμφανίσεις της υπό-συμβολοσειράςold αντικατεστημένες από τηνnew. Εάν δοθεί η παράμετροςcount, μόνο οι πρώτεςcount εμφανίσεις. Αν δεν έχει οριστεί ή είναι -1, τότε αντικαθίστανται όλες οι εμφανίσεις.

Άλλαξε στην έκδοση 3.13:Τοcount υποστηρίζεται πλέον ως όρισμα λέξης-κλειδιού.

str.rfind(sub[,start[,end]])¶

Επιστρέφει το υψηλότερο index στη συμβολοσειρά (string) όπου βρίσκεται η υπό-συμβολοσειράsub, έτσι ώστε τοsub περιέχεται στοs[start:end]. Τα προαιρετικά ορίσματαstart καιend ερμηνεύονται ως slice notation. Επιστρέφει-1 σε περίπτωση αποτυχίας.

str.rindex(sub[,start[,end]])¶

Όπως ηrfind(), αλλά κάνει raiseValueError όταν η υπό-συμβολοσειρά (sub-string)sub δεν βρέθηκε.

str.rjust(width[,fillchar])¶

Επιστρέφει τη συμβολοσειρά (string) με δεξιό προσανατολισμό σε μια συμβολοσειρά μήκουςwidth. Το padding γίνεται χρησιμοποιώντας το καθορισμένοfillchar (η προεπιλογή είναι ένα διάστημα ASCII). Η αρχική συμβολοσειρά επιστρέφεται εάν τοwidth είναι μικρότερο ή ίσο μεlen(s).

str.rpartition(sep)¶

Διαχωρίζει τη συμβολοσειρά (string) στην τελευταία εμφάνιση τουsep και επιστρέφει ένα 3-tuple που περιέχει το τμήμα πριν από το διαχωριστικό, το ίδιο το διαχωριστικό και το μέρος μετά το διαχωριστικό. Εάν το διαχωριστικό δεν βρεθεί, επιστρέφει ένα 3-tuple που περιέχει δύο κενές συμβολοσειρές, ακολουθούμενες από την ίδια τη συμβολοσειρά.

str.rsplit(sep=None,maxsplit=-1)¶

Επιστρέφει μια λίστα με τις λέξεις στη συμβολοσειρά (string), χρησιμοποιώντας τοsep ως οριοθέτη. Εάν δοθεί τοmaxsplit, θα γίνουν το πολύmaxsplit διαχωρισμοί, ξεκινώντας από τα δεξιά. Εάν τοsep δεν έχει καθοριστεί ή είναιNone, οποιοδήποτε κενό διάστημα γίνεται διαχωριστικό. Εκτός από το διαχωρισμό από τα δεξιά, ηrsplit() συμπεριφέρεται όπως ηsplit() που περιγράφεται λεπτομερώς παρακάτω.

str.rstrip([chars])¶

Επιστρέφει ένα αντίγραφο της συμβολοσειράς (string) με τους χαρακτήρες που έχουν αφαιρεθεί. Τα όρισμαchars είναι μια συμβολοσειρά που καθορίζει το σύνολο των χαρακτήρων που πρέπει να αφαιρεθούν. Εάν παραληφθεί ή είναιNone, το όρισμαchars έχει ως προεπιλογή την αφαίρεση των κενών διαστημάτων. Το όρισμαchars δεν είναι suffix, αλλά όλοι οι συνδυασμοί των τιμών του αφαιρούνται:

>>>'   spacious   '.rstrip()'   spacious'>>>'mississippi'.rstrip('ipz')'mississ'

Δείτε τηstr.removesuffix() για μια μέθοδο που θα αφαιρέσει ένα απλό suffix αντί για όλο το σύνολο των χαρακτήρων. Για παράδειγμα:

>>>'Monty Python'.rstrip(' Python')'M'>>>'Monty Python'.removesuffix(' Python')'Monty'

str.split(sep=None,maxsplit=-1)¶

Επιστρέφει μια λίστα με τις λέξεις της συμβολοσειράς (string), χρησιμοποιώντας τοsep ως διαχωριστικό. Αν δοθεί τοmaxsplit, γίνονται το πολύmaxsplit διαχωρισμοί (έτσι, η λίστα θα έχει το πολύmaxsplit+1 στοιχεία). Εάν τοmaxsplit δεν καθοριστεί ή είναι-1, τότε δεν υπάρχει όριο στον αριθμό των διαχωρισμών (γίνονται όλες οι πιθανές διασπάσεις).

Αν δοθεί τοsep, οι διαδοχικά οριοθέτες δεν ομαδοποιούνται μαζί και θεωρείται ότι οριοθετούν κενές συμβολοσειρές (strings) (για παράδειγμα, το'1,,2'.split(',') επιστρέφει['1','','2']). Το όρισμαsep μπορεί να αποτελείται από πολλούς χαρακτήρες ως μεμονωμένο οριοθέτη (για διαχωρισμό με πολλαπλούς οριοθέτες, χρησιμοποιήστε τηνre.split()). Ο διαχωρισμός μιας κενής συμβολοσειράς με ένα καθορισμένο διαχωριστικό επιστρέφει το[''].

Για παράδειγμα:

>>>'1,2,3'.split(',')['1', '2', '3']>>>'1,2,3'.split(',',maxsplit=1)['1', '2,3']>>>'1,2,,3,'.split(',')['1', '2', '', '3', '']>>>'1<>2<>3<4'.split('<>')['1', '2', '3<4']

Αν τοsep καθοριστεί ή είναιNone, εφαρμόζεται ένας διαφορετικός αλγόριθμος διαχωρισμού: οι εμφανίσεις διαδοχικών κενών θεωρούνται ως ένα ενιαίο διαχωριστικό, και το αποτέλεσμα δεν θα περιέχει κενές συμβολοσειρές (strings) στην αρχή ή στο τέλος, αν η συμβολοσειρά έχει κενό διάστημα στην αρχή ή στο τέλος. Κατά συνέπεια, η διάσπαση μιας κενής συμβολοσειράς ή μιας συμβολοσειράς που αποτελείται μόνο από κενά διαστήματα με έναNone ως διαχωριστικό επιστρέφει[].

Για παράδειγμα:

>>>'1 2 3'.split()['1', '2', '3']>>>'1 2 3'.split(maxsplit=1)['1', '2 3']>>>'   1   2   3   '.split()['1', '2', '3']

str.splitlines(keepends=False)¶

Επιστρέφει μια λίστα με τις γραμμές της συμβολοσειράς (string), διαχωρίζοντας στα όρια των γραμμών. Τα διαχωριστικά των γραμμών δεν περιλαμβάνονται στην νέα λίστα, εκτός αν δοθεί τοkeepends και είναι true.

Αυτή η μέθοδος διαχωρίζει στα ακόλουθα όρια γραμμών. Πιο συγκεκριμένα, τα όρια είναι ένα υπερσύνολο τουuniversal newlines.

Αναπαράσταση	Περιγραφή
\n	Line Feed
\r	Carriage Return
\r\n	Carriage Return + Line Feed
\v or\x0b	Line Tabulation
\f or\x0c	Form Feed
\x1c	Διαχωριστής Αρχείου
\x1d	Διαχωριστής Group
\x1e	Διαχωριστής Εγγραφών
\x85	Επόμενη Γραμμή (C1 Control Code)
\u2028	Διαχωριστής Γραμμής
\u2029	Διαχωριστής Παραγράφου

Άλλαξε στην έκδοση 3.2:Τα\v και\f προστίθενται στην λίστα ορίων των γραμμών.

Για παράδειγμα:

>>>'ab c\n\nde fg\rkl\r\n'.splitlines()['ab c', '', 'de fg', 'kl']>>>'ab c\n\nde fg\rkl\r\n'.splitlines(keepends=True)['ab c\n', '\n', 'de fg\r', 'kl\r\n']

Σε αντίθεση με τηνsplit() όταν δίνεται μια συμβολοσειρά (string) οριοθέτησηςsep, αυτή η μέθοδος επιστρέφει μια κενή λίστα για το κενό αλφαριθμητικό, και μια τερματικό break γραμμής δεν οδηγεί σε μια επιπλέον γραμμή:

>>>"".splitlines()[]>>>"One line\n".splitlines()['One line']

Συγκριτικά, ηsplit('\n') δίνει:

>>>''.split('\n')['']>>>'Two lines\n'.split('\n')['Two lines', '']

str.startswith(prefix[,start[,end]])¶

ΕπιστρέφειTrue αν η συμβολοσειρά (string) αρχίζει με τοprefix, αλλιώς επιστρέφειFalse. Τοprefix μπορεί επίσης να είναι μια πλειάδα (tuple) prefix προς αναζήτηση. Με το προαιρετικόstart, ελέγχεται το αλφαριθμητικό που αρχίζει από τη συγκεκριμένη θέση. Με το προαιρετικόend, σταματά η σύγκριση της συμβολοσειράς σε αυτή τη θέση.

str.strip([chars])¶

Επιστρέφει ένα αντίγραφο της συμβολοσειράς (string) με τους πρώτους και τους τελευταίους χαρακτήρες να έχουν αφαιρεθεί. Το όρισμαchars είναι μια συμβολοσειρά που καθορίζει το σύνολο των χαρακτήρων που πρέπει να αφαιρεθούν. Εάν παραλειφθεί ή είναιNone, το όρισμαchars έχει ως default την αφαίρεση των κενών διαστημάτων. Το όρισμαchars δεν είναι prefix ή suffix· μάλλον, όλοι οι συνδυασμοί των τιμών του αφαιρούνται:

>>>'   spacious   '.strip()'spacious'>>>'www.example.com'.strip('cmowz.')'example'

Οι ακραίες αρχικές και τελικές τιμές του ορίσματοςchars αφαιρούνται από τη συμβολοσειρά (string). Οι χαρακτήρες αφαιρούνται από το μπροστινό άκρο μέχρι να φτάσουν στο χαρακτήρα της συμβολοσειράς (string) που δεν περιέχεται στο σύνολο χαρακτήρων τουchars. Μια παρόμοια ενέργεια λαμβάνει χώρα στο τέλος της ουράς. Για παράδειγμα:

>>>comment_string='#....... Section 3.2.1 Issue #32 .......'>>>comment_string.strip('.#! ')'Section 3.2.1 Issue #32'

str.swapcase()¶

Επιστρέφει ένα αντίγραφο της συμβολοσειράς (string) με κεφαλαίους χαρακτήρες που έχουν μετατραπεί σε πεζούς και αντίστροφα. Σημειώστε ότι δεν είναι απαραίτητα αληθές ότιs.swapcase().swapcase()==s.

str.title()¶

Επιστρέφει μια titlecased έκδοση της συμβολοσειράς, όπου οι λέξεις ξεκινούν με ένα κεφαλαίο χαρακτήρα και οι υπόλοιποι χαρακτήρες είναι πεζοί.

Για παράδειγμα:

>>>'Hello world'.title()'Hello World'

Ο αλγόριθμος χρησιμοποιεί έναν απλό, ανεξάρτητο από τη γλώσσα, ορισμό μιας λέξης ως group διαδοχικών γραμμάτων. Ο ορισμός λειτουργεί σε πολλά contexts, αλλά σημαίνει ότι οι απόστροφοι σε συναιρέσεις και κτητικές λέξεις αποτελούν όρια λέξεων, που μπορεί να μην είναι το επιθυμητό αποτέλεσμα:

>>>"they're bill's friends from the UK".title()"They'Re Bill'S Friends From The Uk"

Η συνάρτησηstring.capwords() δεν έχει αυτό το πρόβλημα, καθώς χωρίζει τις λέξεις μόνο σε κενά.

Εναλλακτικά, μπορεί να κατασκευαστεί μια λύση για τις αποστρόφους χρησιμοποιώντας κανονικές εκφράσεις:

>>>importre>>>deftitlecase(s):...returnre.sub(r"[A-Za-z]+('[A-Za-z]+)?",...lambdamo:mo.group(0).capitalize(),...s)...>>>titlecase("they're bill's friends.")"They're Bill's Friends."

str.translate(table)¶

Επιστρέφει ένα αντίγραφο της συμβολοσειράς (string) στο οποίο κάθε χαρακτήρας έχει αντιστοιχιστεί μέσω του πίνακα μετάφρασης. Ο πίνακας πρέπει να είναι ένα αντικείμενο που υλοποιεί ευρετηριοποίηση μέσω της__getitem__(), συνήθως έναmapping ή έναsequence. Όταν το indexing γίνεται με ένα Unicode ordinal (ένας ακέραιος), το αντικείμενο του πίνακα μπορεί να κάνει οποιοδήποτε από τα ακόλουθα: να επιστρέψει ένα Unicode ordinal ή μια συμβολοσειρά (string), να αντιστοιχίσει τον χαρακτήρα σε έναν ή περισσότερους άλλους χαρακτήρες· να επιστρέψειNone, για να διαγράψει τον χαρακτήρα από τη συμβολοσειρά που επιστρέφεται· ή να κάνει raise έναLookupError, για να αντιστοιχίσει τον χαρακτήρα στον εαυτό του.

Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τοstr.maketrans() για να δημιουργήσετε ένα χάρτη μετάφρασης αντιστοίχισης από χαρακτήρα-σε-χαρακτήρα σε διαφορετικές μορφές.

Δείτε επίσης την ενότηταcodecs για μια πιο ευέλικτη προσέγγιση σε προσαρμοσμένα mappings χαρακτήρων.

str.upper()¶

Επιστρέφει ένα αντίγραφο της συμβολοσειράς (string) με όλους τους χαρακτήρες[4] που έχουν μετατραπεί σε κεφαλαία. Σημειώστε ότι τοs.upper().isupper() μπορεί να είναιFalse αν τοs περιέχει χαρακτήρες χωρίς πεζά γράμματα ή αν η κατηγορία Unicode του προκύπτοντος χαρακτήρα(ων) δεν είναι «Lu» (Γράμμα, κεφαλαίο), αλλά π.χ. «Lt» (Γράμμα, titlecase).

Ο αλγόριθμος που κάνει τα γράμματα κεφαλαία που χρησιμοποιείταιπεριγράφεται στην ενότητα 3.13 “Default Case Folding” του προτύπου Unicode.

str.zfill(width)¶

Επιστρέφει ένα αντίγραφο της συμβολοσειράς (string) που έμεινε γεμάτη με ψηφία ASCII'0'` για να δημιουργήσει μία συμβολοσειρά μήκουςwidth. Χειρίζεται ένα leading sign prefix ('+'/'-') εισάγοντας την συμπλήρωσημετά τον χαρακτήρα sign αντί για πριν. Η αρχική συμβολοσειρά επιστρέφεται εάν τοwidth είναι μικρότερο ή ίσο μεlen(s).

Για παράδειγμα:

>>>"42".zfill(5)'00042'>>>"-42".zfill(5)'-0042'

Διαμορφωμένες Κυριολεκτικές Συμβολοσειρές (f-strings)¶

Έναf-string (επίσημα έναformatted string literal) είναι μια κυριολεκτική συμβολοσειρά που προεξέχει μεf ήF. Αυτός ο τύπος κυριολεκτικής συμβολοσειράς επιτρέπει την ενσωμάτωση αυθαίρετων εκφράσεων Python μέσα σεπεδία αντικατάστασης, τα οποία περιβάλλονται από αγκύλες ({}). Αυτές οι εκφράσεις αξιολογούνται κατά την εκτέλεση, με παρόμοιο τρόπο όπως η μέθοδοςstr.format(), και μετατρέπονται σε κανονικά αντικείμενα τύπουstr. Για παράδειγμα:

>>>who='nobody'>>>nationality='Spanish'>>>f'{who.title()} expects the{nationality} Inquisition!''Nobody expects the Spanish Inquisition!'

Είναι επίσης δυνατό να χρησιμοποιηθεί μια f-string πολλών γραμμών:

>>>f'''This is a string...on two lines''''This is a string\non two lines'

Ένα μόνο άνοιγμα αγκύλης,'{', δηλώνει έναπεδίο αντικατάστασης που μπορεί να περιέχει οποιαδήποτε έκφραση Python:

>>>nationality='Spanish'>>>f'The{nationality} Inquisition!''The Spanish Inquisition!'

Για να συμπεριλάβετε μια κυριολεξία{ ή}, χρησιμοποιήστε διπλή αγκύλη:

>>>x=42>>>f'{{x}} is{x}''{x} is 42'

Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν συναρτήσεις καθώς καιformat specifiers:

>>>frommathimportsqrt>>>f'√2\N{ALMOST EQUAL TO}{sqrt(2):.5f}''√2 ≈ 1.41421'

Κάθε έκφραση μη-συμβολοσειράς μετατρέπεται χρησιμοποιώντας τηstr(), από προεπιλογή:

>>>fromfractionsimportFraction>>>f'{Fraction(1,3)}''1/3'

Για να χρησιμοποιήσετε ρητή μετατροπή, χρησιμοποιήστε τον τελεστή! (θαυμαστικό), ακολουθούμενο από οποιεσδήποτε από τις έγκυρες μορφές, τα οποία είναι:

Για παράδειγμα:

>>>fromfractionsimportFraction>>>f'{Fraction(1,3)!s}''1/3'>>>f'{Fraction(1,3)!r}''Fraction(1, 3)'>>>question='¿Dónde está el Presidente?'>>>print(f'{question!a}')'\xbfD\xf3nde est\xe1 el Presidente?'

Κατά την αποσφαλμάτωση, μπορεί να είναι χρήσιμο να βλέπουμε τόσο την έκφραση όσο και την τιμή της, χρησιμοποιώντας το σύμβολο του ίσου (=) μετά την έκφραση. Αυτό διατηρεί τα κενά μέσα στις αγκύλες και μπορείς να χρησιμοποιηθεί με έναν μετατροπέα. Από προεπιλογή, ο χειριστής αποσφαλμάτωσης χρησιμοποιεί τη μετατροπήrepr() (!r). Για παράδειγμα:

>>>fromfractionsimportFraction>>>calculation=Fraction(1,3)>>>f'{calculation=}''calculation=Fraction(1, 3)'>>>f'{calculation= }''calculation = Fraction(1, 3)'>>>f'{calculation= !s}''calculation = 1/3'

Μόλις η έξοδος έχει αξιολογηθεί, μπορεί να μορφοποιηθεί χρησιμοποιώντας έναformat specifier που ακολουθείται από άνω και κάτω τελεία (':'). Αφού η έκφραση έχει αξιολογηθεί και, πιθανώς μετατραπεί σε συμβολοσειρά, καλείται η μέθοδος__format__() του αποτελέσματος με τον καθοριστή μορφοποίησης, ή η κενή συμβολοσειρά αν δεν έχει δοθεί καθοριστής μορφοποίησης. Το μορφοποιημένο αποτέλεσμα χρησιμοποιείται στη συνέχεια ως η τελική τιμή για το πεδίο αντικατάστασης. Για παράδειγμα:

>>>fromfractionsimportFraction>>>f'{Fraction(1,7):.6f}''0.142857'>>>f'{Fraction(1,7):_^+10}''___+1/7___'

printf-style String Formatting¶

Τα αντικείμενα string έχουν μια μοναδική ενσωματωμένη λειτουργία: τον τελεστή% (modulo). Αυτός είναι επίσης γνωστός ως τελεστήςformatting ή * interpolation*. Δεδομένων τωνformat%values (όπουformat είναι μία συμβολοσειρά),% οι προδιαγραφές μετατροπής στοformat αντικαθίστανται από μηδέν ή περισσότερα στοιχεία τωνvalues. Το αποτέλεσμα είναι παρόμοιο με τη χρήση τουsprintf() στη γλώσσα C. Για παράδειγμα:

>>>print('%s has%d quote types.'%('Python',2))Python has 2 quote types.

Εάν τοformat απαιτεί ένα μεμονωμένο όρισμα, τοvalues μπορεί να είναι ένα μεμονωμένο non-tuple αντικείμενο.[5] Διαφορετικά, ταvalues πρέπει να είναι ένα tuple με ακριβώς τον ίδιο αριθμό των στοιχείων που καθορίζονται από το format string ή ένα μεμονωμένο αντικείμενο αντιστοίχισης (για παράδειγμα, ένα λεξικό).

Ένας προσδιοριστής μετατροπής περιέχει δύο ή περισσότερους χαρακτήρες και έχει τους εξής components, οι οποίοι πρέπει να εμφανίζονται με αυτή τη σειρά:

1. Ο χαρακτήρας`%'', που σηματοδοτεί την αρχή του προσδιοριστή.

2. Κλειδί mapping (προαιρετικό), που αποτελείται από μια ακολουθία χαρακτήρων σε παρένθεση (για παράδειγμα,(somename)).

3. Δείκτες μετατροπής (προαιρετικό), που επηρεάζουν το αποτέλεσμα κάποιων τύπων μετατροπής.

4. Ελάχιστο πλάτος πεδίου (προαιρετικό). Εάν ορίζεται ως'*' (αστερίσκος), το πραγματικό πλάτος διαβάζεται από το επόμενο στοιχείο του tuple σταvalues, και το αντικείμενο προς μετατροπή έρχεται μετά από το ελάχιστο πλάτος πεδίου και το προαιρετικό precision.

5. Ακρίβεια (προαιρετικό), δίνεται ως'.' (τελεία) ακολουθούμενη από το precision.Εάν ορίζεται ως'*' (αστερίσκος), το πραγματικό precision διαβάζεται από το επόμενο στοιχείο του tuple σταvalues, και η τιμή προς μετατροπή έρχεται μετά το precision.

6. Μετατροπέας του length (προαιρετικό).

7. Τύπος conversion.

Όταν το σωστό όρισμα είναι ένα λεξικό (ή άλλος τύπος αντιστοίχισης), τότε οι μορφές στη συμβολοσειράπρέπει να περιλαμβάνουν ένα κλειδί αντιστοίχισης σε παρένθεση σε αυτό το λεξικό που εισήχθη αμέσως μετά τον χαρακτήρα'%'. Το κλειδί αντιστοίχισης επιλέγει την τιμή που θα μορφοποιηθεί από την αντιστοίχιση. Για παράδειγμα:

>>>print('%(language)s has%(number)03d quote types.'%...{'language':"Python","number":2})Python has 002 quote types.

Σε αυτήν την περίπτωση δεν μπορεί να υπάρχουν προσδιοριστές* σε μια μορφή (καθώς απαιτούν μια διαδοχική λίστα παραμέτρων).

Οι δείκτες μετατροπής είναι:

Ένας τροποποιητής μήκους (h,l, orL) μπορεί να υπάρχει, αλλά αγνοείται καθώς δεν είναι απαραίτητος για την Python – οπότε π.χ.%ld είναι πανομοιότυπο σε%d.

Οι τύποι μετατροπής είναι:

Σημειώσεις:

1. Η εναλλακτική μορφή προκαλεί την εισαγωγή ενός πρώτου οκταδικού προσδιοριστή ('0o') πριν από το πρώτο ψηφίο.

2. Η εναλλακτική φόρμα προκαλεί την εισαγωγή ενός αρχικού'0x' ή'0X' (ανάλογα με το εάν χρησιμοποιήθηκε η μορφή'x' ή'X') πριν το πρώτο ψηφίο.

3. Η εναλλακτική μορφή κάνει το αποτέλεσμα να περιέχει πάντα μια υποδιαστολή, ακόμα κι αν δεν ακολουθούν ψηφία.

   Η ακρίβεια καθορίζει τον αριθμό των ψηφίων μετά την υποδιαστολή και ορίζεται από προεπιλογή ως 6.

4. Η εναλλακτική μορφή κάνει το αποτέλεσμα να περιέχει πάντα μια υποδιαστολή και τα μηδενικά στο τέλος δεν αφαιρούνται όπως θα ήταν διαφορετικά.

   Η ακρίβεια καθορίζει τον αριθμό των σημαντικών ψηφίων πριν και μετά την υποδιαστολή και ορίζει το 6.

5. Εάν η ακρίβεια είναι``N``, η έξοδος περικόπτεται σεN χαρακτήρες.

6. ΒλέπεPEP 237.

Δεδομένου ότι οι συμβολοσειρές Python έχουν ρητό μήκος, οι%s μετατροπές δεν υποθέτουν ότι το'\0' είναι το τέλος της συμβολοσειράς.

Αντικείμενα Bytes¶

Τα αντικείμενα bytes είναι αμετάβλητες ακολουθίες μεμονωμένων bytes. Δεδομένου ότι πολλά κύρια δυαδικά πρωτόκολλα βασίζονται στην κωδικοποίηση κειμένου ASCII, τα αντικείμενα bytes προσφέρουν διάφορες μεθόδους που ισχύουν μόνο όταν εργάζονται με δεδομένα συμβατά με ASCII και σχετίζονται στενά με αντικείμενα συμβολοσειρών σε μια ποικιλία διαφόρων τρόπων.

classbytes([source[,encoding[,errors]]])¶

Πρώτον, η σύνταξη για τα bytes literals είναι σε μεγάλο βαθμό η ίδια με αυτή για τα literals συμβολοσειρών, με τη διαφορά ότι προστίθεται ένα πρόθεμαb:

• Μονά εισαγωγικά:b'ακόμαεπιτρέπειενσωματωμένα"διπλά"εισαγωγικά'

• Διπλά εισαγωγικά:b"εξακολουθείναεπιτρέπειενσωματωμένα'μονά'εισαγωγικά"

• Τριπλά εισαγωγικά:b'''3μονάεισαγωγικά''',b"""3διπλάεισαγωγικά"""

Επιτρέπονται μόνο χαρακτήρες ASCII σε bytes literals (ανεξάρτητα από τη δηλωμένη κωδικοποίηση του πηγαίου κώδικα). Τυχόν δυαδικές τιμές, πάνω από 127, πρέπει να εισαχθούν σε bytes literals χρησιμοποιώντας την κατάλληλη ακολουθία διαφυγής χαρακτήρων.

Όπως και με τα literals συμβολοσειρών, τα bytes literals μπορούν επίσης να χρησιμοποιήσουν ένα πρόθεμαr για να απενεργοποιήσουν την επεξεργασία των ακολουθιών διαφυγής χαρακτήρων. ΒλέπεString and Bytes literals για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις διάφορες μορφές bytes literal, συμπεριλαμβανομένων των υποστηριζόμενων ακολουθιών διαφυγής χαρακτήρων.

Ενώ τα bytes literals και οι αναπαραστάσεις βασίζονται σε κείμενο ASCII, τα αντικείμενα bytes συμπεριφέρονται στην πραγματικότητα σαν αμετάβλητες ακολουθίες ακεραίων με κάθε τιμή στην ακολουθία περιορισμένη έτσι ώστε0<=x<256 (προσπάθειες παραβίασης αυτού του περιορισμού θα κάνουν raise τηνValueError). Αυτό γίνεται σκόπιμα για να τονιστεί ότι, ενώ πολλές δυαδικές μορφές περιλαμβάνουν στοιχεία που βασίζονται σε ASCII και μπορούν να χρησιμοποιηθούν χρήσιμα με ορισμένους αλγορίθμους προσανατολισμένους στο κείμενο, αυτό δεν ισχύει γενικά για αυθαίρετα δυαδικά δεδομένα (τυφλή εφαρμογή αλγορίθμων επεξεργασίας κειμένου σε δυαδικές μορφές δεδομένων που δεν είναι συμβατές με ASCII συνήθως οδηγεί σε καταστροφή δεδομένων).

Εκτός από τις literal μορφές, τα αντικείμενα bytes μπορούν να δημιουργηθούν με πολλούς άλλους τρόπους:

• Ένα μηδενικό αντικείμενο bytes με καθορισμένο μήκος:bytes(10)

• Από ένα iterable ακεραίων αριθμών:bytes(range(20))

• Αντιγραφή υπαρχόντων δυαδικών δεδομένων μέσω του πρωτοκόλλου buffer:bytes(obj)

Δείτε επίσης το ενσωματωμένοbytes.

Δεδομένου ότι 2 δεκαεξαδικά ψηφία αντιστοιχούν ακριβώς σε ένα μόνο byte, οι δεκαεξαδικοί αριθμοί είναι μια συνήθως χρησιμοποιούμενη μορφή για την περιγραφή δυαδικών δεδομένων. Συνεπώς, ο τύπος bytes έχει μια πρόσθετη μέθοδο κλάσης για την ανάγνωση δεδομένων σε αυτήν την μορφή:

classmethodfromhex(string)¶

Αυτή η μέθοδος κλάσηςbytes επιστρέφει ένα αντικείμενο bytes, αποκωδικοποιώντας το δεδομένο αντικείμενο συμβολοσειράς. Η συμβολοσειρά πρέπει να περιέχει δύο δεκαεξαδικά ψηφία ανά byte, με το κενό διάστημα ASCII να αγνοείται.

>>>bytes.fromhex('2Ef0 F1f2  ')b'.\xf0\xf1\xf2'

Άλλαξε στην έκδοση 3.7:Τοbytes.fromhex() παρακάμπτει πλέον όλα τα κενά ASCII στη συμβολοσειρά, όχι μόνο τα κενά.

Άλλαξε στην έκδοση 3.14:Ηbytes.fromhex() δέχεται πλέον ASCIIbytes καιbytes-like objects ως είσοδο.

Υπάρχει μια συνάρτηση αντίστροφης μετατροπής για τη μετατροπή ενός αντικειμένου bytes στην δεκαεξαδική του αναπαράσταση.

hex([sep[,bytes_per_sep]])¶

Επιστρέφετε ένα αντικείμενο συμβολοσειράς που περιέχει δύο δεκαεξαδικά ψηφία για κάθε byte στο στιγμιότυπο.

>>>b'\xf0\xf1\xf2'.hex()'f0f1f2'

Εάν θέλετε να κάνετε τη δεκαεξαδική συμβολοσειρά πιο ευανάγνωστη, μπορείτε να καθορίσετε μια παράμετρο διαχωρισμού χαρακτήρωνsep που θα συμπεριληφθεί στην έξοδο. Από προεπιλογή, αυτό το διαχωριστικό θα περιλαμβάνεται μεταξύ κάθε byte. Μια δεύτερη προαιρετική παράμετροςbytes_per_sep ελέγχει τα διαστήματα. Οι θετικές τιμές υπολογίζουν τη θέση του διαχωριστή από τα δεξιά, οι αρνητικές τιμές από τα αριστερά.

>>>value=b'\xf0\xf1\xf2'>>>value.hex('-')'f0-f1-f2'>>>value.hex('_',2)'f0_f1f2'>>>b'UUDDLRLRAB'.hex(' ',-4)'55554444 4c524c52 4142'

Added in version 3.5.

Άλλαξε στην έκδοση 3.8:Ηbytes.hex() υποστηρίζει πλέον προαιρετικές παραμέτρουςsep καιbytes_per_sep για την εισαγωγή διαχωριστικών μεταξύ των byte στην έξοδο δεκαεξαδικού.

Δεδομένου ότι τα αντικείμενα bytes είναι ακολουθίες ακεραίων αριθμών (όμοια με μια πλειάδα (tuple)), για ένα αντικείμενο bytesb, τοb[0] θα είναι ένας ακέραιος αριθμός, ενώ τοb[0:1] θα είναι ένα αντικείμενο bytes μήκους 1. (Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις συμβολοσειρές κειμένου, όπου τόσο η λειτουργία πρόσβασης ως ευρετήριο όσο και η λειτουργία τμηματοποίησης θα παράγουν μια συμβολοσειρά μήκους 1)

Η αναπαράσταση αντικειμένων bytes χρησιμοποιεί την literal μορφή (b'...') , καθώς είναι συχνά πιο χρήσιμη από π.χ.bytes([46,46,46]). Μπορείτε πάντα να μετατρέψετε ένα αντικείμενο bytes σε μια λίστα ακέραιων αριθμών που χρησιμοποιούνlist(b).

Αντικείμενα Bytearray¶

Τα αντικείμεναbytearray είναι ένα μεταβλητό, αντίστοιχο, των αντικειμένωνbytes.

classbytearray([source[,encoding[,errors]]])¶

Δεν υπάρχει αποκλειστική literal σύνταξη για αντικείμενα bytearray, αντίθετα δημιουργούνται πάντα καλώντας τον constructor:

• Δημιουργία ενός κενού στιγμιοτύπου:bytearray()

• Δημιουργία μηδενικού στιγμιοτύπου με δεδομένο μήκος:bytearray(10)

• Από έναν iterable αριθμό ακεραίων:bytearray(range(20))

• Αντιγραφή υπαρχόντων δυαδικών δεδομένων μέσω του πρωτοκόλλου buffer:bytearray(b'Hi!')

Καθώς τα αντικείμενα του bytearray είναι μεταβλητά, υποστηρίζουν τις λειτουργίες της ακολουθίαςmutable επιπλέον των κοινών λειτουργιών bytes και bytearray που περιγράφονται στοΛειτουργίες Bytes και Bytearray.

Δείτε επίσης το ενσωματωμένοbytearray.

Δεδομένου ότι 2 δεκαεξαδικά ψηφία αντιστοιχούν ακριβώς σε ένα μόνο byte, οι δεκαεξαδικοί αριθμοί είναι συνήθως χρησιμοποιούμενη μορφή για την περιγραφή δυαδικών δεδομένων. Συνεπώς, ο τύπος bytearray έχει μια πρόσθετη μέθοδο κλάσης για την ανάγνωση δεδομένων σε αυτήν την μορφή:

classmethodfromhex(string)¶

Αυτή η μέθοδος κλάσηςbytearray επιστρέφει αντικείμενο bytearray, αποκωδικοποιώντας το δεδομένο αντικείμενο συμβολοσειράς. Η συμβολοσειρά πρέπει να περιέχει δύο δεκαεξαδικά ψηφία ανά byte, με το κενό διάστημα ASCII να αγνοείται.

>>>bytearray.fromhex('2Ef0 F1f2  ')bytearray(b'.\xf0\xf1\xf2')

Άλλαξε στην έκδοση 3.7:Τοbytearray.fromhex() παρακάμπτει τώρα όλα τα κενά ASCII στη συμβολοσειρά, όχι μόνο τα κενά.

Άλλαξε στην έκδοση 3.14:Ηbytearray.fromhex() δέχεται πλέον το ASCIIbytes καιbytes-like objects ως είσοδο.

Υπάρχει μια συνάρτηση αντίστροφης μετατροπής για να μετατρέψει ένα αντικείμενο bytearray στη δεκαεξαδική αναπαράσταση του.

hex([sep[,bytes_per_sep]])¶

Επιστρέφετε ένα αντικείμενο συμβολοσειράς που περιέχει δύο δεκαεξαδικά ψηφία για κάθε byte στο στιγμιότυπο.

>>>bytearray(b'\xf0\xf1\xf2').hex()'f0f1f2'

Added in version 3.5.

Άλλαξε στην έκδοση 3.8:Παρόμοια με τοbytes.hex(), τοbytearray.hex() υποστηρίζει τώρα προαιρετικές παραμέτρουςsep καιbytes_per_sep για την εισαγωγή διαχωριστικών μεταξύ των byte στην δεκαεξαδική έξοδο.

resize(size)¶

Αλλάζει το μέγεθος τουbytearray ώστε αν περιέχειsize bytes. Τοsize πρέπει να είναι μεγαλύτερο ή ίσο με το 0.

Εάν ηbytearray χρειάζεται να συρρικνωθεί, τα bytes πέραν τουsize περικόπτονται.

Εάν ηbytearray χρειάζεται να αυξηθεί, όλα τα νέα bytes, αυτά που είναι πέρα από τοsize, θα οριστούν σε null bytes.

Ισοδύναμο με:

>>>defresize(ba,size):...iflen(ba)>size:...delba[size:]...else:...ba+=b'\0'*(size-len(ba))

Παραδείγματα:

>>>shrink=bytearray(b'abc')>>>shrink.resize(1)>>>(shrink,len(shrink))(bytearray(b'a'), 1)>>>grow=bytearray(b'abc')>>>grow.resize(5)>>>(grow,len(grow))(bytearray(b'abc\x00\x00'), 5)

Added in version 3.14.

Δεδομένου ότι τα αντικείμενα bytearray είναι ακολουθίες ακεραίων αριθμών (παρόμοια με μια λίστα), για ένα αντικείμενο bytearrayb, τοb[0] θα είναι ένας ακέραιος αριθμός, ενώ τοb[0:1] θα είναι ένα αντικείμενο bytearray μήκους 1. (Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις συμβολοσειρές κειμένου, όπου τόσο το indexing και το slicing θα παράγουν μια συμβολοσειρά μήκους 1)

Η αναπαράσταση αντικειμένων bytearray χρησιμοποιεί τη μορφή bytes literal (bytearray(b'...')), καθώς είναι συχνά πιο χρήσιμη από π.χ.bytearray([46,46,46]). Μπορείτε πάντα να μετατρέψετε ένα αντικείμενο bytearray σε λίστα ακεραίων χρησιμοποιώντας τοlist(b).

Λειτουργίες Bytes και Bytearray¶

Τόσο τα byte όσο και τα αντικείμενα του πίνακα byte υποστηρίζουν τις λειτουργίες της ακολουθίαςcommon. Αλληλεπιδρούν όχι μόνο με τελεστές του ίδιου τύπου, αλλά και με οποιοδήποτε αντικείμενοbytes-like object. Λόγω αυτής της ευελιξίας, μπορούν να αναμειχθούν ελεύθερα σε λειτουργίες χωρίς να προκαλούνται σφάλματα. Ωστόσο, ο τύπος επιστροφής του αποτελέσματος μπορεί να εξαρτάται από τη σειρά των τελεστών.

a="abc"b=a.replace("a","f")

a=b"abc"b=a.replace(b"a",b"f")

Ορισμένες λειτουργίες byte και bytearray προϋποθέτουν τη χρήση δυαδικών μορφών συμβατών με ASCII και, ως εκ τούτου, θα πρέπει να αποφεύγονται όταν εργάζεστε με αυθαίρετα δυαδικά δεδομένα. Αυτοί οι περιορισμοί καλύπτονται παρακάτω.

Οι ακόλουθες μέθοδοι σε byte και αντικείμενα bytearray μπορούν να χρησιμοποιηθούν με αυθαίρετα δυαδικά δεδομένα.

bytes.count(sub[,start[,end]])¶

bytearray.count(sub[,start[,end]])¶

Επιστρέφει τον αριθμό των μη επικαλυπτόμενων εμφανίσεων της δευτερεύουσας ακολουθίαςsub στο εύρος [start,end]. Τα προαιρετικά ορίσματαstart καιend ερμηνεύονται όπως στη σημειογραφία τμηματοποίησης.

Η υποακολουθία για αναζήτηση μπορεί να είναι οποιοδήποτεbytes-like object ή ένας ακέραιος αριθμός στην περιοχή από 0 έως 255.

Εάν τοsub είναι κενό, επιστρέφει τον αριθμό των κενών τμημάτων μεταξύ των χαρακτήρων που είναι το μήκος του αντικειμένου bytes συν ένα.

Άλλαξε στην έκδοση 3.3:Επίσης αποδέχεται έναν ακέραιο αριθμό στο εύρος 0 έως 255 ως υποακολουθία.