Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Ir para o conteúdo
Wikipédia
Busca

Tabu sobre os nomes na cultura chinesa

Origem: Wikipédia, a enciclopédia livre.
Esta página cita fontes, mas não cobrem todo o conteúdo
Esta páginacita fontes, mas quenão cobrem todo o conteúdo. Ajude ainserir referências (Encontre fontes:Google (N • L • A • I • WP refs)  • ABW  • CAPES).
Tabu sobre os nomes na cultura chinesa
Nome chinês
Chinês tradicional: 避諱
Chinês simplificado: 避讳
Transliterações
Mandarim
-Hanyu Pinyin:bìhuì
-Wade-Giles:pi4hui4
-Bopomofo:ㄅㄧˋ ㄏㄨㄟˋ
Cantonês
-Jyutping:bei6 wai5
Em japonês
Kanji: 避諱
Hiragana: ひき
Transliterações
-Sistema Hepburn:hiki
Em coreano
Hangul: 피휘
Hanja: 避諱
Transliterações
-Revisão
  romanizada
:
pihwi
-McCune-
  Reischauer
:
p'ihwi
Em vietnamita
Quốc ngữ: kỵ húy

Otabu sobre os nomes foi um tabu contra o uso, quer na fala quer na escrita, dos nomes (nomeadamente, contra o uso dos caracteres que compunham ditos nomes) de certas pessoas naChina.

Tipos

[editar |editar código]
  • Otabu sobre os nomes do estado (国讳; 國諱) foi otabu que existia contra o uso do nome doimperador e os seus antepassados. Por exemplo, durante adinastia Qin foi evitado o uso deZheng (政), que era o nome próprio do reiQin Shi Huang; assim, o primeiro mês do ano,Zheng Yue (正月: o mês honesto) foi renomeado paraDuan Yue (端月: o mês respeitável/honesto). Geralmente são evitados os nomes dos antepassados até sete gerações depois da sua morte.
  • Otabu sobre os nomes do clã (家讳; 家諱) foi o tabu que existia contra o uso do nome dos antepassados de um mesmo.
  • Otabu sobre o nome das santidades (聖人諱) foi o tabu que existia contra o uso do nome de pessoas respeitadas. Por exemplo, o nomeConfúcio foi proibido durante adinastia Jin.

Em documentos diplomáticos e cartas entre clãs observavam-se os tabus sobre os nomes de cada um dos clãs implicados.

Em1777 Wang Gihou (王錫侯) escreveu o nome doimperador Qianlong num livro, pelo qual ele e os seus familiares foram executados.[1][2]

Métodos para evitar ofensas

[editar |editar código]
Exemplo de omissão dum caráter tabu: é omitido último traço dos dois ideogramas do nome dado ao imperador Kangxi "玄" (xuán) e "燁" (yè).

Empregavam-se três métodos diferentes para evitar o uso de um caráter tabu:

  • Cambiar o caráter por outro que sejasinônimo ou soe parecido ao caráter que quer evitar-se. Por exemplo, a porta Xuanwu (玄武門:Porta do Norte) daCidade Proibida foi renomeada comoShenwu (神武門:Porta do Poder Divino) para evitar o primeiro caráter de Xuanye (玄燁), que era o nome próprio doimperador Kangxi
  • Deixar um espaço em branco no lugar do caráter.
  • Omitir um traço no caráter, especialmente o traço final.

Embora estes tabus não se sigam estritamente em nossos dias, são ainda observados por muitas pessoas que evitam dar aos seus filhos nomes que tenham o mesmo ou similar som do que o de algum dos seus antepassados. Isto pode explicar por que ainda na China moderna se encontra irrespeitoso chamar os anciãos pelo seu nome, e por que é raro encontrar pessoas com o mesmo nome que os seus pais.

Na história

[editar |editar código]

Ao longo dahistória da China houve imperadores, cujos nomes continham caracteres frequentes, que tentaram aliviar a carga que supunha a observância deste tabu. Por exemplo, oimperador Xuan de Han, cujo nome de batismoBingyi (病已) continha dois caracteres muito frequentes, mudou dito nome paraXun (詢), um caráter muito mais infrequente, com o propósito explícito de facilitar ao seu povo a observância do tabu. Analogamente, oimperador Taizong de Tang, cujo nome de pilaShimin (世民) também continha dois caracteres muito frequentes, ordenou que o tabu sobre o seu nome somente requeresse evitar o uso dos caracteresShi eMin quando apareciam juntos e não por separado, que era o tradicional. Contudo, o seu filho oimperador Gaozong de Tang anulou essa ordem após a morte do seu pai, restabelecendo o tabu original sobre os caracteres por separado.

Ver também

[editar |editar código]

Referências

  1. «The Qing Glory Days».web.archive.org. Consultado em 17 de abril de 2022. Arquivado dooriginal em 19 de novembro de 2008 
  2. Fairbank, John King; Goldman, Merle (2006).China: A New History, Enlarged Edition (em inglês). Cambridge, Mass: Harvard University Press. p. 159.ISBN 0-674-01828-1 
Obtida de "https://pt.wikipedia.org/w/index.php?title=Tabu_sobre_os_nomes_na_cultura_chinesa&oldid=71163808"
Categorias:
Categorias ocultas:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp