wymowa:

IPA: [tɔˈvaʒɨʃ],AS: [tovažyš]^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1)ten,ktokomuśtowarzyszy,jestzkimśobecny,przebywazkimś,spędzazkimśczas

(1.2)polit.członekpartii,organizacjirobotniczej

czasownik, forma fleksyjna

(2.1)2.os.lprozk.od:towarzyszyć

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	towarzysz	towarzysze
dopełniacz	towarzysza	towarzyszy
celownik	towarzyszowi	towarzyszom
biernik	towarzysza	towarzyszy
narzędnik	towarzyszem	towarzyszami
miejscownik	towarzyszu	towarzyszach
wołacz	towarzyszu	towarzysze

przykłady:

(1.2)Inagleujrzałaś,żeludzie,zktórymiwalczyłaśramię w ramię,którychuważałaśzatowarzyszy,zawspaniałychioddanychsprawiebojowników,niezawszesąkryształowoczyści^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1)kompan

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.towarzystwon,towarzyszenien,potowarzyszenien

forma żeńskatowarzyszkaż

czas.towarzyszyćndk.,potowarzyszyćdk.

przym.towarzyski

związki frazeologiczne:

towarzysz broni

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1)partner; (1.2)comrade
• białoruski: (1.1)таварышm; (1.2)таварышm
• czeski: (1.2)soudruhm
• esperanto: (1.1)kamarado,kunulo; (1.2)kamarado
• hiszpański: (1.1)compañerom,acompañantem/ż; (1.2)camaradam,compañerom
• karaimski: (1.1)эш,аркъадаш,йолдаш
• kataloński: (1.1)companym
• litewski: (1.1)draugasm,partnerism,kompanionasm
• niemiecki: (1.1)Begleiterm; (1.2)Genossem,Kameradm
• nowogrecki: (1.1)σύντροφοςm,συνοδοιπόροςm,συνοδίτηςm; (1.2)σύντροφοςm
• rosyjski: (1.1)товарищm; (1.2)товарищm
• słowacki: (1.1)kompán,spoločníkm; (1.2)súdruhm
• szwedzki: (1.1)följeslagarew; (1.2)kamratw,partikamratw
• tuvalu: (1.1)hoa
• ukraiński: (1.1)товаришm; (1.2)товаришm
• wilamowski: (1.1)kumpanm,kumpȧnm

źródła: