wymowa:

IPA: [ˈspujɲik],AS: [spui ̯ńik], zjawiska fonetyczne:zmięk.^ⓘ

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1)gram.wyrazsłużącydołączeniawyrażeńwewnątrzzdania pojedynczego (np.wwyliczeniach)orazzdańskładowychwzdaniach złożonych;zob.teżspójnik (część mowy) w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	spójnik	spójniki
dopełniacz	spójnika	spójników
celownik	spójnikowi	spójnikom
biernik	spójnik	spójniki
narzędnik	spójnikiem	spójnikami
miejscownik	spójniku	spójnikach
wołacz	spójniku	spójniki

przykłady:

(1.1)Spójnikimożnapodzielićnaproste,jak „i”,złożone,jak „podczas gdy”,orazzestawieniowe,jak „jeżeli…to”.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1)część mowy

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.spójniaż,spójnośćż,spajakm,spajarkaż,spojówkaż,spajanien,spojenien,spoinaż

czas.spajaćndk.,spoićdk.

przym.spójnikowy,spójny,spojówkowy

przysł.spójnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol.spajać +-nik^[1]

uwagi:

zob.teżspójnik w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1)conjunction
• baszkirski: (1.1)теркәүес
• białoruski: (1.1)злучнікm
• bułgarski: (1.1)съюзm
• chorwacki: (1.1)veznik
• czeski: (1.1)spojkaż
• dolnołużycki: (1.1)zwěznikm
• duński: (1.1)bindeordn
• esperanto: (1.1)konjunkcio
• estoński: (1.1)sidesõna
• fiński: (1.1)sidesana
• francuski: (1.1)conjonctionż
• górnołużycki: (1.1)wjazawkaż
• hiszpański: (1.1)conjunciónż
• kaszubski: (1.1)wiążënaż
• kazachski: (1.1)жалғаулық
• łaciński: (1.1)conjunctioż
• niemiecki: (1.1)Konjunktionż,Bindewortn
• nowogrecki: (1.1)σύνδεσμοςm
• osetyjski: (1.1)бæттæг
• polski język migowy:
  (w zapisieSignWriting)

  (1.1)
• portugalski: (1.1)conjunçãoż
• rosyjski: (1.1)союзm
• rumuński: (1.1)conjuncțież
• słowacki: (1.1)spojkaż
• szwedzki: (1.1)konjunktionw
• udmurcki: (1.1)герӟет
• ukraiński: (1.1)сполучникm
• walijski: (1.1)cysylltairm
• węgierski: (1.1)kötőszó
• włoski: (1.1)congiunzioneż

źródła: