wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1)senat

odmiana:

(1.1) senātus, senātūslub rzadziej senātī^[1][2],rzadko też senātuis^[2] (deklinacja IVlub rzadziejdeklinacja II, rzadkodeklinacja III)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	senātus	senātūs / senātī /rzad. senātuēs
dopełniacz	senātūs / senātī /rzad. senātuis	senātuum / senātōrum /rzad. senātuum
celownik	senātuī / senātō /rzad. senātuī	senātibus / senātīs /rzad. senātuibus
biernik	senātum / senātum /rzad. senātuem	senātūs / senātōs /rzad. senātuēs
ablatyw	senātū / senātō /rzad. senātue	senātibus / senātīs /rzad. senātuibus
wołacz	senātus / senāte	senātūs / senātī /rzad. senātuēs

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1)senatuiplacuit → senatzagłosował (dosł. senatowispodobało się)

(1.1)senatumcogere →zwołaćposiedzenie senatu

(1.1)senatumhabere →odbyćposiedzenie senatu

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.senatorm,senectusż,senexm

przym.senex,senectus

związki frazeologiczne:

(1.1)Senatus Populusque Romanus

etymologia:

łac.senex →stary

uwagi:

(1.1)dosł.senatus oznacza coś w rodzajuradastarszych

źródła: