wymowa:

IPA: [ˈĩw̃stɨ̃ŋkt],AS: [ĩũ̯stỹŋkt], zjawiska fonetyczne:nazal.•samogł.+n/m+szczelin.•-nk- 

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1)wrodzonazdolnośćnieracjonalnego,aczadekwatnegozachowywania sięwdanejsytuacji

(1.2)biol.wrodzonazdolnośćżywychorganizmówdozłożonych,celowychdziałań,swoistychdladanegogatunkuiważnychdlaprzetrwania^[1];zob.teżinstynkt w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	instynkt	instynkty
dopełniacz	instynktu	instynktów
celownik	instynktowi	instynktom
biernik	instynkt	instynkty
narzędnik	instynktem	instynktami
miejscownik	instynkcie	instynktach
wołacz	instynkcie	instynkty

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.2)instynkt samozachowawczy /instynkt zachowawczy • instynktmacierzyński

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.2)zdolność

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.instynktowośćż

przym.instynktowy,instynktowny

przysł.instynktowo,instynktownie

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem.Instinkt,franc.instinct,ang.instinct →popędwrodzony^[2]

uwagi:

zob.teżinstynkt w Wikicytatach

tłumaczenia:

• angielski: (1.1)instinct
• arabski: (1.1)غريزة
• baskijski: (1.1)sen,instintu
• białoruski: (1.1)інстынктm; (1.2)інстынктm
• bułgarski: (1.1)инстинктm; (1.2)инстинктm
• duński: (1.1)instinktn; (1.2)instinktn
• francuski: (1.1)instinctm
• hiszpański: (1.1)instintom
• kataloński: (1.1)instintm
• litewski: (1.1)instinktas
• norweski (bokmål): (1.1)instinktn; (1.2)instinktn
• norweski (nynorsk): (1.1)instinktn; (1.2)instinktn
• nowogrecki: (1.1)ένστικτοn; (1.2)ένστικτοn
• portugalski: (1.1)instintom
• rosyjski: (1.1)инстинктm; (1.2)инстинктm
• rumuński: (1.1)instinctm
• słowacki: (1.1)inštinktm
• szwedzki: (1.1)instinktw; (1.2)instinktw,driftw
• ukraiński: (1.1)інстинктm; (1.2)інстинктm
• węgierski: (1.1)ösztön
• włoski: (1.1)istintom

źródła: