wymowa:

IPA: [t͡ʃɛk],AS: [ček]^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1)bank.dokumentbędącydlabankuzleceniemwypłaceniaokazicielowioznaczonejnanimkwotyzrachunkuwystawcy^[1];zob.teżczek w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czek	czeki
dopełniacz	czeku	czeków
celownik	czekowi	czekom
biernik	czek	czeki
narzędnik	czekiem	czekami
miejscownik	czeku	czekach
wołacz	czeku	czeki

przykłady:

(1.1)Zaostatniremontmieszkaniazapłaciłemwykonawcyczekiem.

składnia:

kolokacje:

(1.1)wystawić /wypisać /dać /wziąć /zrealizować /wypłacić /podjąć /anulować /odwołać czek •zapłacić /płacić czekiem • czekbezpokrycia • czekin blanco • czekpotwierdzony •fałszywy czek • czekimienny /naokaziciela •czek rekta

synonimy:

antonimy:

(1.1)gotówka

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1)książeczka czekowa

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym.czekowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1)amer.ang.check <st.franc.eschec,st.franc.eschac →szach,odepchnięcie^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1)cheque,amer.check
• arabski: (1.1)صك
• baskijski: (1.1)txeke
• białoruski: (1.1)чэкm
• bułgarski: (1.1)чекm
• duński: (1.1)checkw
• esperanto: (1.1)ĉeko
• estoński: (1.1)tšekk
• hiszpański: (1.1)chequem
• niemiecki: (1.1)Scheckm
• rosyjski: (1.1)чекm
• ukraiński: (1.1)чекm

źródła: