Zobacz w Wikipedii:Historia Peru

Przeczytaj artykułSztuka Inków w polskiej Wikipedii

Peru jest krajem rozwijającym się i obciążonym wysokim zadłużeniem zagranicznym, ale jednocześnie jednym z najszybciej rozwijających się w całejAmeryce Południowej. Wzrost gospodarczy w 2006 wynosił 7,7%, w 2007 8,9%, a w roku 2008 9,8%. Waluta jest stabilna, jednak inflacja wzrosła z 1,8% w roku 2007 do 5,8% w 2008. W 2008 PKB na osobę wynosił 8500 $.

Głównymi eksporterami do Peru sąStany Zjednoczone – 26,1%,Wielka Brytania – 11,6%,Chiny – 7,9%,Szwajcaria – 7,5%,Japonia – 4,9% (przemysł maszynowy, sprzęt transportowy, żelazo, stal, chemikalia, farmaceutyki, produkty żywnościowe). Najważniejsi importerzy to USA – 27,5%,Hiszpania – 8,3%,Chile – 7,9%,Brazylia – 4,7% iKolumbia – 4,6% (ryby i produkty rybne, złoto, miedź, cynk, ropa, kawa, cukier, bawełna).

Polska ma podpisane z Peru porozumienie o ruchu bezwizowym. Przed przekroczeniem granicy wypełniamy formularz wjazdowy, podobny do formularza amerykańskiego. Podobnie też jak w Stanach Zjednoczonych otrzymujemy od urzędnika kontroli granicznej biały odcinek. Otrzymamy 90-dniową wizę turystyczną. Zaraz po przybyciu do pierwszego hotelu należy zrobić większą ilość czytelnych odbitek strony paszportu ze zdjęciem oraz odcinka formularza wjazdowego, potem w każdym następnym hotelu wystarczy w recepcji dać kserokopię bez konieczności zostawiania paszportu. Przy opuszczaniu Peru biały odcinek zostanie nam odebrany.

Z Polski nie ma bezpośrednich połączeń lotniczych do Peru. Należy wybrać wariant przez jeden z dużych europejskich portów lotniczych. Najtańsze są połączenia z przesiadką wStanach Zjednoczonych. Jednak należy pamiętać, że w Stanach Zjednoczonych nie ma procedury tranzytowej i jest konieczne posiadanie ważnej wizy amerykańskiej. Ponieważ po wylądowaniu należy przejść kontrolęimigration, odebrać bagaż i odprawić go celnie oraz ponownie go nadać. Następnie odprawić się na stanowisku odpraw linii lotniczych i przejść kontrole antyterrorystyczne. Należy zarezerwować sobie minimum czterogodzinną przerwę pomiędzy wylądowaniem a ponownym startem. Ponadto nie należy zaniedbać przed wejściem do samolotu oddania białego odcinka z formularza przylotowego. Cena biletu, wraz biletem powrotnym, wynosi około 6 tys. PLN (stan koniec 2006). Należy śledzić liczne promocje linii lotniczych. Wtedy bilet do Limy, razem z biletem powrotnym może kosztować 2700 PLN + opłaty lotniskowe (promocja AF + KLM styczeń 2007).

Dobrym rozwiązaniem jest korzystanie z lotów wewnętrznych liniami LAN, które są w sojuszu z American Airlines, grupa One World. Linia lotnicza posiada nowe samoloty Airbus i Boeing. Bilety można wykupić poprzez Internet –strona internetowa przewoźnika. Cena lotu wewnętrznego wynosi około 80 do 100 USD. Przelot skraca znacząco czas przemieszczania się z miasta do miasta. Na przykład zCuzco doPuno przejazd autobusem trawa 8 godzin, a przelot z Cuzco do Juliaki 45 minut i transfer busem do Puno drugie 45 minut.

Większość pociągów osobowych w latach 80. została zlikwidowana na skutek ataków partyzantkiŚwietlisty szlak. Co prawda rządowi peruwiańskiemu udało się uporać z partyzantką, ale połączeń nie przywrócono. Z godnych polecenia jest podróż pociągiem turystycznym z Cuzco w rejon Machu Picchu – około 3,5 godzin, cena biletu wraz z biletem powrotnym 100 USD, trzy kursy dziennie, w czasie podróży catering, pokaz mody i występ folklorystyczny. Ponadto podróż z Cuzco do Puno luksusowym pociągiem turystycznym, trzy kursy w tygodniu, czas trwania podróży ok. 12 godzin.

Nie zaleca się podróżowania po Peru samochodem. Sposób jazdy kierowców peruwiańskich oraz zły stan dróg, w tym liczne długie odcinki o nieutwardzonej nawierzchni powinny być wystarczającym argumentem aby zrezygnować z poruszania się samochodem. Jeżeli jednak decydujemy się na ten sposób transportu należy wypożyczyć samochód terenowy. Ceny benzyny zbliżone do cen w Polsce, a stacje benzynowe spotkamy jedynie w większych miejscowościach. Na drogach i przy wjazdach do miast licznecheckpointy. Na niektórych odcinkach pobierane są opłaty drogowe. W Peru działają wszystkie większe międzynarodowe firmy wypożyczające samochody, które są zlokalizowane w centrach największych miast. Wybierając się w Andy należy koniecznie poprosić o wyposażenie samochodu w butlę z tlenem i aparat oddechowy i przeszkolić się w jego używaniu. Nie zaleca się podróżowania nocą.

Dla osób dysponujących większą ilością czasu, motocykl może okazać się dobrym sposobem na zwiedzanie Peru. Mając jednak na uwadze złą jakość dróg, konieczność pokonywania wysokich wzniesień powinniśmy dysponować motocyklem turystycznym dużej mocy i w dobrym stanie technicznym (brak serwisu). Ze względów praktycznych powinien być wyposażony w zamykane bagażniki.

Komunikację autobusową wewnątrz kraju należy uznać za najbardziej rozwiniętą i najbardziej sprzyjającą podróży po Peru. Duża liczba przewoźników autobusowych, wzajemnie konkurujących między sobą cenami i jakością. Autobusami można dotrzeć praktycznie wszędzie. Największe linie autobusowe (np. Cruz del Sur, Oreno) mają ceny często zaporowe (~100 soli na trasieLima –Cuzco), niemniej ich dominacja odczuwalna jest tylko w Limie. Po przyjeździe do danego miasta warto się zorientować o lokalizacji wszystkich (bo zazwyczaj jest ich więcej niż jeden) dworców autobusowych i w zależności od planowanej trasy wyprawy, sprawdzić ofertę konkurujących ze sobą firm. Wiadomo że na połączeniach lokalnych i jakość autobusów czy sam komfort podróżowania jest niższy, ale jest to rekompensowane poprzez kontakt z mieszkańcami prowincji, często podróżującymi w strojach regionalnych. Przy dalszych trasach linia autobusowa zapewnia zazwyczaj rozrywkę (w postaci filmu – w wersji hiszpańskojęzycznej oczywiście), ale tu uwaga: przy miejscach nienumerowanych, należy unikać siadania pod telewizorem lub w okolicach głośników, gdyż hałas zazwyczaj jest tak silny, aby wszyscy pasażerowie mogli dokładnie usłyszeć o czym mówią bohaterowie filmu.

Dość powszechne jest sprzedawanie na przystankach różnego rodzaju napojów (bebidas) (od wody mineralnej, przezgaseosy (odpowiednik naszej oranżady) do inca coli). Mało jest napojów typu soki czy Coca-Cola. Można też zakupić jedzenie, ale głównie postaci różnych mięs (zazwyczaj pieczonych) włożonych do bułeczki lub ciastek (np.churros). Podróż autobusem jest dość bezpieczna, tylko przy podróżach nocnych należy pamiętać o tym, że nikt nas nie obudzi i chcąc nie chcąc możemy zrobić autobusem kilkaset kilometrów poza rejon celu naszej wyprawy. Komunikacja z kierowcą, pilotem (o ile jest) i innymi pasażerami odbywa się głównie w języku hiszpańskim.

• Kinga Choszcz z orazRadosław „Chopin” Siuda oceniają Peru jako jeden z najbardziej nieprzyjaznych autostopowiczom krajów Ameryki Południowej.

• Cuzco – pierwsza stolica Imperium Inków oraz Peru
• Linie i rysunki naziemne pustyni Nazca i Pampas de Jumana
• Machu Picchu – miasto z okresu inkaskiego
• Park Narodowy Huascarán
• Park Narodowy Manú
• Park Narodowy Rio Abiseo
• Stanowisko archeologiczne Chavin
• Stare miasto wArequipie
• Strefa archeologiczna Chan Chan
• Zespół zabytkowy wLimie

W prawie wszystkich miejscowościach jest możliwość korzystania z telefonów publicznych. Popularne jest telefonowanie na kartępre paid. Na rozmowy prowadzone z telefonów hotelowych nakładana jest wysoka marża.

Polscy operatorzy mają podpisane umowy roamingowe z peruwiańskim operatorem telefonii komórkowej. Ceny oscylują w okolicy 10 PLN za minutę rozmowy z Polską. Transmisja GPRS nie działa. Zasięg tylko w dużych miastach i często odwiedzanych przez turystów miejscach. Na trasie pomiędzy miastami brak zasięgu. Telefonia komórkowa UMTS nie istnieje (stan na koniec 2006 roku).

Podróżując w większej grupie można rozważyć wypożyczenie telefonu satelitarnego działającego w systemie Iridium. Koszt rozmów jest zbliżony do cen roamingu, ale zasięg jest nieograniczony i możemy telefonować z każdego miejsca.

Dostęp do Internetu jest powszechny. Nawet w niewielkich miasteczkach spotkamy kafejkę internetową. Ceny od 1,5 do 3 soli. Hot spoty tylko w dobrych hotelach, zazwyczaj wymagają loginu i hasła, za co może być pobrana opłata. W hotelach zazwyczaj jest też jedno stanowisko internetowe.

Oficjalną walutą jestNowy Sol (Nuevo Sol) (S/). Kurs sola wynosi w przybliżeniu 1 sol = 1 PLN. W większości miejscowości turystycznych istnieje możliwość płacenia w dolarach amerykańskich (rzadziej w Euro), ale zazwyczaj kurs wymiany dobrany jest dowolnie, a reszta wydawana jest oczywiście w solach. We wszystkich większych miejscowościach turystycznych znajdziemy bankomaty. Umiejscowione są bądź przy bankach lub w lepszych sklepach oraz hotelach. Jeżeli dysponujemy kartą płatniczą Master Card to wymiana nastąpi bezpośrednio z polskich złotych na sole po przyzwoitym kursie, no i unikamy prowizji wynikających z podwójnej wymiany. W przypadku karty Visa przeliczenie następuje poprzez dolara amerykańskiego.

Ze względu na ogromne dysproporcje płacowe trudno jest mówić o tzw. średnim wynagrodzeniu. Niemniej jednak należy zaznaczyć, że większość Peruwiańczyków pracuje za wynagrodzenie nie przekraczające 1 tys. soli netto miesięcznie, a wynagrodzenia na poziomie 400 soli netto nie należą do rzadkości. Duże bezrobocie powoduje zatrudnianie pracownikówna czarno z zarobkami od 250 soli.

Ceny w większych miastach nie odbiegają poziomem od cen w Polsce, na prowincji są zdecydowanie niższe. Wyraźnie droższa jest elektronika, a oferta mocno ograniczona.

Przykładowe ceny:

• butelka wody 0,5 litra – od 1 do 1,5 sola,
• Inca Cola – 1,5 sola,
• piwo produkcji lokalnej, w restauracji – od 4 soli,
• danie podstawowe w restauracji – od 10 do 35 soli,
• butelka wina peruwiańskiego Tacoma w restauracji – od 30 do 40 soli,
• przejazd taksówką – od 3 soli,
• szalik z baby alpaki – od 30 do 70 soli,
• sweter z alpaki – od 100 soli,
• czapka, rękawiczki z alpaki – od 10 soli,
• kartka pocztowa – 1 sol,
• znaczek na list do Europy – 6 soli,
• wstęp do muzeum, na teren wykopalisk – od 10 do 20 soli

Jeżeli nie wybieramy się do lasów tropikalnych wystarczy szczepienie przeciwko żółtaczce zakaźnej typ A oraz B. W przypadku tropikalnej części Peru należy odpowiednio wcześniej skontaktować się z lokalną stacją Sanepidu w celu określenia zakresu i dokonania niezbędnych szczepień.

Powinno unikać się spożywania nieprzegotowanej wody z kranu. Z tego samego powodu nie pijemy napoi z lodem. Staranie myjemy owoce. Profilaktycznie możemy zażywać przepisane przez lekarza w Polsce preparaty wzbogacające nasza florę bateryjną.

Podstawowym problemem jest choroba wysokościowa. Występuje ona po przekroczeniu wysokości około 2800 m n.p.m. Jej objawy to:

• zaburzenia wzroku,
• podniesione ciśnienie krwi oraz podwyższone tętno,
• bóle głowy,
• bóle mięśni,
• a w skrajnych przypadkach wymioty, utraty przytomności i obrzęk mózgu.

Aby uniknąć większych komplikacji należy ułożyć tak trasę zwiedzania aby stopniowo nabierać wysokości oraz unikać zbędnego wysiłku fizycznego, dbać o nawodnienie organizmu. Peruwiańczycy zalecają picie herbaty z liści koki oraz żucie liści koki. Oba te produkty na terenie Peru są legalne. Natomiast poza granicami Peru zarówno w USA jaki i w Polsce posiadanie ich jest zabronione. Działanie terapeutyczne w przypadku choroby wysokościowej nie jest do końca potwierdzone. W hotelach, autobusach i busach turystycznych zazwyczaj jest butla z tlenem. W przypadku wystąpienia objawów chorobowych należy podać tlen (nawet przez okres paru godzin) i położyć chorego do łóżka. Pamiętać należy, że obrzęk mózgu prowadzi do śmierci.

W Peru nie istnieje państwowa służba zdrowia. Opieką lekarską objęte jest jedynie 40% obywateli. Powszechne jest korzystanie z usług szamanów. Turysta powinien mieć wykupione ubezpieczenie kosztów leczenia, honorowane przez prywatnych lekarzy. Poza dużymi miastami skorzystanie z usług lekarskich może być niemożliwe, a jeden lekarz przypada na ponad 10 tys. mieszkańców. Wskazane jest posiadanie dobrze wyposażonej apteczki i dokładna konsultacja lekarska przed wyjazdem. Ze względu na wzmożone kontrole na lotniskach do posiadanych leków należy mieć zaświadczenie w języku angielskim wystawione przez lekarza.