A jednakże na dziesięć wiosen w naszych krajach osiem bywa takich chłodnych i rozpłakanych, a ich zimowe pieluchy tak brudno wyglądają, a przebudzenie dzieciny takie smętne i łzawe, że można by wiosnę zaliczyć do starych przesądów i wierutnych baśni.
Dzisiaj rano niespodzianie zapukała do mych drzwi Wcześniej niż oczekiwałem przyszły te cieplejsze dni Zdjąłem z niej zmoknięte palto, posadziłem vis-à-vis Zapachniało, zajaśniało, wiosna, ach to ty Wiosna, wiosna, wiosna, ach to ty
Źródło:Kobierzec z gwiazd i półksiężyców (seriaMyśli Srebrne i Złote), wybór i tłum. Stanisław Kałużyński, Edward Tryjarski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1967, oprac. części jakuckiej: Stanisław Kałużyński, s. 139.
Liście, które jesienią spadają z drzew, chciałyby się wskazać jako przykład przemijania. Byłby to jednak zły przykład, ponieważ po kilku miesiącach drzewo wypuści nowe liście i nastanie wiosna, dokładnie taka jak była wcześniej.
Naplotkowała sosna, że już zbliża się wiosna Kret skrzywił się ponuro: przyjedzie pewno furą… jeż się najeżył srodze Raczej na hulajnodze. Wąż syknął – ja nie wierzę, przyjedzie na rowerze. Kos gwizdnął: Wiem coś o tym, przyleci samolotem.
Nie bójmy się wiosny, zmierzchów kwietniowych. Nie bójmy się wiosny, poranków majowych.
Autor:Elżbieta Horbaczewska,Nie bójmy się wiosny, piosenka z repertuaru zespołu Bemibek.
Nie martw się! Bo przyjdzie wiosna znów! Zawoła: „Przebudź się, ziemio! Przebudź Z głębokiego snu!” Znów wyjrzy słońce, Zazielenieje trawka na łące, Wybuchnie wiosna i jak wiatrem rozwieje Mój smutek i zmartwienie!
…не нудзіся! Прыйдзе вясна! Гукне: „Прачніся, зямля! прабудзіся З цяжкага сна!” Сонца прагляне, зазелянее Траўка ў лугу, Гукне вясна і, як ветрам, развее Гора-нуду! (biał.)
Uś, wiosna ta! Ja ją wyczuwam z ciuciem. Chodzę sobie w słonku lilipuciem. Ono mnie napawa z dziwnym chuciem I do fajnej flory, i do pań! Uś, wiosna ta! Wygibowuje głowę, Wiatry kończą się północnikowe, Wchodzę rozmazany w mą alkowę I sam nie wiem, skąd wypuszczam rym!
Wiosna – cieplejszy wieje wiatr, Wiosna – znów nam ubyło lat, Wiosna – wiosna w koło, rozkwitły bzy. Śpiewa – skowronek nad nami, Drzewa – strzeliły pąkami, Wszystko – kwitnie w koło, i ja, i ty…
Autor: M. Bobrowski,Wszystko kwitnie w koło, piosenka zespołuSkaldowie
Wiosna, wiosna już tuż, tuż. Płaszcz słomiany spada z róż, Pączki ma już każdy krzak - To jest wiosny pierwszy znak.
Wiosna przychodzi zgodnie z planem, choć ślady zimy tu i tam. Pierwiosnki wdzięcznie chylą główki: – Witaj nam, Wiosno, witaj nam!
Wiosna po moście idzie z tęczy, patrzy na pole i na las. Spogląda w niebo i powtarza: – Na przylot ptaków czas, już czas.
Wiosna, Wiosna, wróżka zielona, każdy ją zna. Czy deszcz, czy słońce, ubiera w zieleń bezbarwny świat. Wiosna, Wiosna, śpiewne wołanie słychać wśród chmur. Wieść o jej przyjściu dociera nawet na szczyty gór.
