(…) po wygłoszonym referacie na konferencji sanskrytu podszedł do mnie indyjski sanskrytolog z gratulacjami, że tak ładnie mówię po sanskrycku. Wprawiło mnie to w zdumienie i wręcz zażenowanie, jako że nie byłem w Indiach, nie studiowałem specjalnie fonetyki i moja wymowa była po prostu moją „polską” wymową. Jednak po zastanowieniu zrozumiałem, że język polski ze swoim systemem fonetycznym stoi bodaj najbliżej sanskrytu (z zachowaniem rzecz jasna dużych różnic). I w związku z tym nasuwa się naturalnie chęć wyzyskania tych możliwości. Ale ponieważ w orientalistyce nie ma rzeczy zupełnie prostych i nawet proste okazują się skomplikowane – tak też jest i w tym wypadku.
Autor:Marek Mejor,W sprawie transkrypcji polskiej wyrazów indyjskich (sanskryt, hindi), „Studia Indologiczne” nr 1/1994, s. 10.
