Góry najczęściej wznoszą się na granicach między państwami, dzielą, geograficznie, narody. Ale są także miejscem spotkań ludzi żyjących po obu ich stronach, tych ludzi, których góry przyciągają, a nie odpychają.
Góry to miejsca wyniosłe, bliższe niebu, otwarte na nowe horyzonty, sprzyjające modlitwie i kontemplacji. W górach przychodzą Boże inspiracje, pouczenia i objawienia.
Autor: Saturnino Mencherini,L’Apennino Serafico
Każda góra to odrębny świat, świat nieogarniony jak kula ziemska.
Opis: zagadka zadana przez Golluma, odpowiedź brzmi:góra
Lawa zastygłą wparty w ciszę nieba skałą I lodem obrosły aż do korzeni Ziemi Wielki samotny Groźny pochłaniający żyje w tobie lawiną czyhającą w tobie się urodził A musi być martwy
Niech się podniosą wszystkie doliny, a wszystkie góry i wzgórza obniżą; równiną niechaj się staną urwiska, a strome zbocza niziną gładką. Wtedy się chwała Pańska objawi, razem ją wszelkie ciało zobaczy, bo usta Pańskie to powiedziały.
No cóż – góry. Ziemia garbata; kalectwo. Ale jak każde kalectwo ma w sobie coś wyjątkowego, nieprzeciętnego, co każe się namyśleć. Skała syci się, karmi, napawa swoim milczeniem. Oto kości od których odpadło mięso w ciągu przedhistorycznych stuleci
W górach człowiek poznaje swoją prawdziwą wartość i nabiera zdolności do właściwej oceny codziennego życia. Zbliża się do Boga, nawet jeśli w niego nie wierzy.
W górach musisz wykonać pewien wysiłek bez zapłaty. Jest to mistyka, szukanie czegoś wyjątkowego. Do tego trzeba mieć wyobraźnię i filozofię życiową. Nie każdego na to stać, nie każdemu się chce. Bo w górach nie ma granic, tam się szuka wolności. A samo przebywanie w górach łagodzi, eliminuje agresję. Są elementy rywalizacji, ale rywalizacji z wyznaczonym celem, a nie z przeciwnikiem.
