 Tablica pamiątkowa na cmentarzu w Wielichowie | |
 podporucznik saperów | |
| Data i miejsce urodzenia | 4 kwietnia 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 28 maja 1920 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | Armia Cesarstwa Niemieckiego |
| Jednostki | I Batalion Saperów Wielkopolskich |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
 | |
Zygmunt Kaletka (ur.4 kwietnia1895 wWielichowie, zm.28 maja1920 wKurzeńcu[1]) –podporuczniksaperówWojska Polskiego,powstaniec wielkopolski i uczestnikwojny polsko-bolszewickiej.
Był jednym z czterech synów Marcina i Antoniny z domu Gryglewicz. Ojciec był nauczycielem, który po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został mianowany kierownikiem Szkoły Powszechnej w Wielichowie. Zygmunt uczył się najpierw w miejscowej szkole powszechnej, potem wGimnazjum Państwowym w Nakle nad Notecią. Kolejny etap jego edukacji – studia ekonomiczne naUniwersytecie w Poznaniu przerwało powołanie doarmii niemieckiej w 1915 r. Służył w różnych jednostkach saperów na froncie zachodnim, a w 1918 r. odniósł ranę prawej nogi i trafił do szpitala wojskowego. Po zakończeniu wojny wrócił do rodzinnego Wielichowa. Wkrótce potem złożył egzamin oficerski i został mianowany na stopień podporucznikaArmii Wielkopolskiej. Wstąpił do I Batalionu Saperów Wielkopolskich, z którym został skierowany na północny odcinek frontupowstania wielkopolskiego w rejonieNoteci.
Po zjednoczeniu Armii Wielkopolskiej z Wojskiem Polskim został przeniesiony do17 Batalionu Saperów Wielkopolskich na stanowisko dowódcy 1. kompanii. W maju 1920 r. batalion ten walczył w ramach17 Dywizji Piechoty w obronie linii kolejowejMołodeczno-Królewszczyzna. 27 maja jednostka zdobyła wieś Koniuchy, a w następnym dniu umocnioną przez bolszewików wieś Kowale. Ciężko ranny w tej walce podporucznik Kaletka zmarł wieczorem w szpitalu polowym. Następnego dnia został pochowany z honorami wojskowymi na miejscowym cmentarzu. 8 listopada 1920 ciało zostało sprowadzone do rodzinnego Wielichowa i tam pochowane na cmentarzu parafialnym.
19 stycznia 1921 został pośmiertnie zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniuporucznika, w inżynierii i saperach, w grupie oficerów byłej armii niemieckiej[2].
Dekretem z dnia 4 sierpnia 1922 został odznaczony pośmiertnie Krzyżem SrebrnymOrderu Virtuti Militari nr 5542.
Jego bratem byłAdam Henryk Kaletka.