Ta osoba nosichińskie nazwiskoZhu. | |
 Yuánshuài 元帥 | |
| Data i miejsce urodzenia | 1 grudnia 1886 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1927–1976 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca | działacz polityczny |
| Odznaczenia | |
   | |
| Nazwiskochińskie | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||
| |||||||||||
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 1 grudnia 1886 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 6 lipca 1976 | ||
| Głowa państwa Chińskiej Republiki Ludowej[1] | |||
| Okres | od 17 stycznia 1975 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| Wiceprzewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej | |||
| Okres | od 27 września 1954 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Następca | |||
| Wiceprzewodniczący Komunistycznej Partii Chin | |||
| Okres | od 28 września 1956 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Przewodniczący Stałego Komitetu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych | |||
| Okres | od 28 kwietnia 1959 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | Song Qingling (p.o.) | ||
| |||
Zhu De (ur.1 grudnia1886, zm.6 lipca1976) –chiński wojskowy ipolityk, jeden z twórcówChińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej,marszałek ChRL.
Początkowo służył w armii cesarskiej w prowincjiJunnan; po wybuchurewolucji Xinhai w 1911 roku walczył po stronie republikańskiej. W latach 1916–1921 był jednym z militarystów działających wSyczuanie, następnie w 1922 roku wstąpił doKomunistycznej Partii Chin.
Wziął udział wpowstaniu w Nanchangu, a po jego upadku przeszedł z niewielkim oddziałem na południe, gdzie spotkałMao Zedonga[4], któremu następnie pomagał zorganizować bazy partyzanckie w prowincjiJiangxi w latach 1927–1934. Był faktycznym dowódcą wojskowym chińskich komunistów (mówiono wtedy o "oddziałach Zhu-Mao"), a od 1931 roku zasiadał w Biurze Politycznym KPCh. W okresieWielkiego Marszu poparł konkurenta Mao,Zhanga Guotao, ale po dojściu doYan’anu i objęciu przez Mao funkcji przewodniczącegoKomunistycznej Partii Chin pojednał się z nim. W czasiewojny z Japonią w latach 1937–1945 dowodził siłami komunistycznymi walczącymi pod nazwą 8 Armii jako część armii narodowej. W czasie wojny domowej zKuomintangiem w latach 1946–50 był głównodowodzącym Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej.
W 1955 roku został pierwszym z dziesięciu marszałków ChRL, był pierwszym ministrem obrony ChRL. Odsunięty od funkcji kierowniczych w okresierewolucji kulturalnej za odmowę upolitycznienia armii i represjonowany. Dzięki wstawiennictwuZhou Enlaia przywrócony do łask po śmierciChen Yi w 1972 roku.
W okresie pomiędzy 17 stycznia 1975 a 6 lipca 1976 roku sprawował funkcję Przewodniczącego Stałego Komitetu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych, będąc formalnie głową państwa.
Jego biografię opracowywałaAgnes Smedley, która przekazała mu testamentem cały swój majątek[5].
|
