Ta osoba nosichińskie nazwiskoZhang. Zhang Qun | |||
| Data urodzenia | 9 maja 1889 | ||
|---|---|---|---|
| Data śmierci | 14 grudnia 1990 | ||
| Premier Republiki Chińskiej | |||
| Okres | od 18 kwietnia 1947 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| |||
| Nazwiskochińskie | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
| |||||||||
Zhang Qun (ur. 9 maja 1889, zm. 14 grudnia 1990[1]) – polityktajwański.
Pochodził zHuayang w prowincjiSyczuan. Otrzymał tradycyjną edukację konfucjańską i w 1906 dostał się na studia w Akademii Wojskowej wBaoding. W 1907 wysłany na stypendium rządowe doTokio, gdzie poznałCzang Kaj-szeka, którego do końca życia był bliskim współpracownikiem. W Japonii Zhang i Czang wstąpili razem do republikańskiejLigi Związkowej. Po ukończeniu edukacji służył w armii japońskiej, w 1911 roku powrócił jednak do Chin, by wziąć udział wrewolucji Xinhai. W 1913 roku uczestniczył w tzw. drugiej rewolucji, skierowanej przeciwko dyktatorskim zapędom prezydentaYuan Shikaia; po jej upadku uciekł do Japonii.
Gdy Yuan Shikai ogłosił się w 1915 cesarzem, Zhang potajemnie przedostał się doSzanghaju, gdzie zajął się organizowaniem ruchu oporu. Na początku lat 20. XX w. walczył pod wodząFeng Yuxianga przeciwko militarystycznemu rządowi pekińskiemu. Poekspedycji północnej zajmował wysokie stanowiska w strukturachKuomintangu, wojsku i dyplomacji. W 1928 wszedł w skład Centralnego Komitetu Wykonawczego KMT. W latach 1929–1931 był burmistrzem Szanghaju, następnie 1933-1935 gubernatorem prowincjiHubei. Od 1935 do 1937 roku był ministrem spraw zagranicznych Republiki Chińskiej. Uległy wobec Japończyków, nie potrafił przeciwstawić się ich ekspansji w północnych Chinach, próbując do samego końca szukać porozumienia na drodze negocjacji.
Po wybuchu w 1937wojny z Japonią został sekretarzem generalnym Narodowej Rady Obrony. Od 1940 do 1945 piastował urząd gubernatora prowincjiSyczuan. W 1946 był delegatem na zakończone niepowodzeniem rozmowy pokojowe z komunistami.
W latach 1947–1948 piastował urząd premiera Republiki Chińskiej, bezskutecznie próbując przeprowadzić reformę rolną i stabilizację pieniądza. W obliczu ofensywy komunistycznej pod koniec 1949 roku uciekł wraz z rządem kuomintangowskim naTajwan. W latach 50. jako doradca prezydencki działał na rzecz współpracy japońsko-tajwańskiej. W 1965 był obserwatorem rządu RCh naII soborze watykańskim.
| Premierzy Rządu Cesarskiego |
|
|---|---|
| Premierzy Republiki Chińskiej |
|
| Sekretarze stanu Republiki Chińskiej |
|
| Premierzy Republiki Chińskiej |
|
| Premier Rządu Cesarskiego |
|
| Premierzy Republiki Chińskiej |
|
| Premierzy Republiki Chińskiej (rezydujący na Tajwanie) |
|
