| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Minister spraw emigracji | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  | |
Zbigniew Antoni Scholtz (ur. 31 stycznia 1917 w Wadowicach, zm. 30 czerwca 1990 w Coventry) – polski działacz emigracyjny, ministerRządu RP na uchodźstwie.
Kształcił się w Kołomyi i wII Państwowym Gimnazjum im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Stanisławowie[1][2]. Przed II wojną światową studiował prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Jesienią 1939 przedostał się do Francji i od października 1939 służył tam wWojsku Polskim, m.in. w6 Kresowym Pułku Strzelców Pieszych. Po zakończeniuKampanii francuskiej został internowany w Szwajcarii. Uciekł z obozu internowania, przedostał się do Francji, gdzie walczył w szeregachruchu oporu. Następnie służył w2 Korpusie Polskim. Od 1946 mieszkał w Wielkiej Brytanii. Ukończył studia na Uniwersytecie w Londynie. Przez wiele lat był wykładowcą Henley College w Coventry.
Na emigracji zaangażowany w życie społeczne i polityczne Polonii. Był działaczem Niezależnej Grupy Społecznej, w latach 1963-1972 był członkiemRady Jedności Narodowej. Od 1973 należał do odłączonej od NGS grupy pod nazwą Klub Kombatancko-Społeczny. Z ramienia Klubu zasiadał w VRadzie Narodowej RP (1973-1977). Został wybrany w powszechnych wyborach do VI Rady Narodowej RP (1977-1983) i wstąpił w Radzie do tzw. Klubu Społecznego, grupującego radnych z wyborów. W latach 80. należał doPolskiej Partii Socjalistycznej, z jej ramienia był członkiem VII (1983-1989) i VIII (1989-1991) Rady Narodowej RP. Równocześnie działał w lokalnej społeczności polskiej wLeamington, m.in. w latach 1971-1990 był prezesem Polskiego Ośrodka tamże.
Był ministrem bez teki wpierwszym rządzieAlfreda Urbańskiego, ministrem sprawiedliwości wdrugim rządzieKazimierza Sabbata (1978-1979), ministrem oświaty i kultury wtrzecim rządzieKazimierza Sabbata (1979-1983), ministrem spraw emigracji wczwartym rządzieKazimierza Sabbata (1984-1986),pierwszym (1986-1989) idrugim rządzieEdwarda Szczepanika (1989-do śmierci w 1990).
W 1974 został przez Prezydenta RP na Uchodźstwie odznaczony Krzyżem Kawalerskim[3], a w 1989 Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[4].
Zmarł 30 czerwca 1990 w szpitalu w Coventry, a 11 lipca 1990 został pochowany wLeamington Spa (sq 82-179B), gdzie zamieszkiwał[5][6].
