 Zbigniew Messner (1985) | |||
| Data i miejsce urodzenia | 13 marca 1929 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 10 stycznia 2014 | ||
| Członek Rady Państwa | |||
| Okres | od 23 grudnia 1988 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Prezes Rady Ministrów | |||
| Okres | od 6 listopada 1985 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| Wiceprezes Rady Ministrów | |||
| Okres | od 22 listopada 1983 | ||
| Przynależność polityczna | |||
.jpg) | |||
| Odznaczenia | |||
          | |||
| |||
| |||
Zbigniew Stefan Messner (ur.13 marca1929 wStryju, zm.10 stycznia2014 wWarszawie) –polski profesor nauk ekonomicznych, pracownik naukowy i polityk, członekBiura PolitycznegoKomitetu CentralnegoPZPR (1981–1988),wiceprezes Rady Ministrów w latach 1983–1985,prezes Rady Ministrów w latach 1985–1988,poseł na Sejm PRL IX kadencji, członekRady Państwa (1988–1989).
Urodził się jako najstarszy syn Henryka i Bronisławy w ówcześnie leżącym na tereniePolskiStryju (obecnie leży naUkrainie). W 1945, wraz z rodzicami i dwoma braćmi, zostałprzesiedlony zKresów Wschodnich doGliwic[1]. Studia ukończył w 1953 wWyższej Szkole Ekonomicznej w Katowicach, a w 1961doktoryzował się na tej uczelni (praca pt.Rachunek kosztów produkcji wydziałów wielkich pieców i kierunki jego rozwoju w polskim hutnictwie żelaza). 9 grudnia 1969 uzyskałhabilitację (rozprawa pt.Rachunek kosztów jako instrument zarządzania przedsiębiorstwem przemysłowym) jako pierwszy naukowiec w historii Katedry Rachunkowości. W 1977 uzyskał tytułprofesora zwyczajnego. Od 1968 byłprorektorem, a od 1975 do 1982rektorem tej uczelni. Od 1972 do 1982 był dyrektorem Instytutu Organizacji Przetwarzania Danych WSE[2].
Od grudnia 1963 do 30 lipca 1968 był prezesem klubu piłkarskiegoPiast Gliwice[1].
Od 1954 był członkiemPolskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, od 5 listopada 1980 do grudnia 1983 pełnił funkcję przewodniczącegoWojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach, od 1981 zasiadał wBiurze Politycznym Komitetu Centralnego PZPR, równolegle od 8 stycznia 1981 do 30 listopada 1983 był I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR wwojewództwie katowickim. W latach 1981–1983 był także członkiem Komisji KC PZPR powołanej dla wyjaśnienia przyczyn i przebiegu konfliktów społecznych w dziejach Polski Ludowej[3]. 2 września 1982 na mocy decyzji Biura Politycznego KC PZPR wszedł w skład Komitetu Honorowego uroczystości żałobnychWładysława Gomułki[4].
Wicepremier ds. ekonomicznych od 22 listopada 1983. Poseł naSejm PRL w latach 1985–1989. 6 listopada 1985, po mianowaniuWojciecha Jaruzelskiego na funkcjęPrzewodniczącego Rady Państwa – powołany na urządPrezesa Rady Ministrów. Jako ekonomista miał się zająć wprowadzaniem trudnych reform gospodarczych („drugiego etapu reformy”), co skończyło się fiaskiem. Społeczeństwo wreferendum w 1987 opowiedziało się za „radykalnym uzdrowieniem gospodarki” oraz poparło „polski model głębokiej demokratyzacji życia politycznego”. Referendum nie uzyskało mocy wiążącej wskutek nieuzyskania wymaganej przez ustawę większości głosów wszystkich uprawnionych. Z powodu porażki w referendum, a także pofali strajków wiosną i latem 1988 spowodowanych pogarszającą się sytuacją gospodarczą, 19 września złożyłdymisję z funkcji premiera. Kandydował bez powodzenia na posła wczerwcowych wyborach z 1989.
W Biurze Politycznym pozostawał do X plenumKomitetu Centralnego PZPR w grudniu 1988, kiedy to Wojciech Jaruzelski przeprowadził rekonstrukcję BP. Z Biura odeszli wówczas, obok Zbigniewa Messnera, między innymiJózef Baryła,Tadeusz Porębski orazZofia Stępień. Do rozwiązania PZPR w styczniu 1990 pozostawał w składzie KC. W 1988 został wybrany w składRady Państwa, do której należał do czasuwyborów prezydenckich w 1989.
Po 1989 powrócił do działalności naukowej. Jest autorem książek i publikacji z zakresuekonomii, przede wszystkim zastosowańinformatyki w ekonomii irachunkowości. Ostatnia jego publikacja książkowa toTeoretyczne podstawy rachunkowości (Warszawa 1994). Był również przewodniczącym Komisji EgzaminacyjnejKrajowej Izby Biegłych Rewidentów, a także (w latach 2003–2014) prezesem Zarządu Głównego oraz członkiem honorowym Stowarzyszenia Księgowych w Polsce[5][6].
W 2003 wybrano go do rady nadzorczejBanku Gospodarki Żywnościowej jako reprezentantaSkarbu Państwa[7].
Zmarł wWarszawie 10 stycznia 2014[8]. 8 dni później został pochowany na cmentarzu wKonstancinie-Jeziornie[9].
Żonaty z Ireną Messner z domu Laris-Domańską (1929–2012), poetką, z którą miał dwie córki[10].
W 1986 zostałdoktorem honoris causaUniwersytetu Marcina Lutra w Halle i Wittenberdze. Otrzymał również nagrody resortowe I, II i III stopnia, a także m.in. następujące odznaczenia[7]:
.svg)
| Przewodniczący |
|
|---|---|
| Zastępcy przewodniczącego |
|
| Sekretarz |
|
| Członkowie |
|
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| II Rzeczpospolita |
| ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Rząd RP na uchodźstwie (1939–1990) |
| ||||
| RP/Polska Rzeczpospolita Ludowa (1944–1989) |
| ||||
| III Rzeczpospolita (od 1989) |
| ||||
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| Dyrektor Wyższego Studium Nauk Społeczno-Gospodarczych (1937–1949) |
|
|---|---|
| Rektorzy Wyższej Szkoły Ekonomicznej (1949–1965) |
|
| Rektorzy Akademii Ekonomicznej (1974–2010) |
|
| Rektorzy Uniwersytetu Ekonomicznego (od 2010) |
|
