 Zamek w Rybnicy | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Województwo | |||
| Miejscowość | |||
| Typ budynku | zamek | ||
Położenie na mapie gminy Stara Kamienica  | |||
Położenie na mapie Polski  | |||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |||
Położenie na mapie powiatu karkonoskiego  | |||
 50°54′42,70″N 15°37′09,73″E/50,911860 15,619370 | |||
| |||
Zamek w Rybnicy –zabytkowyzamek[1] w miejscowościRybnica (powiat karkonoski) wwojewództwie dolnośląskim, przy drodze doStarej Kamienicy, na zalesionym skalistym wzgórzu w kierunku zachodnim odJeleniej Góry. Obecnie obiekt w stanie ruiny.
Być może już na przełomie XIII i XIV w. znajdowała się tu siedziba rycerska, której właścicielem był Henryk Reibnicz, figurujący w dokumencie piastowskiego księcia Bolka I z 1288 r.[2] Dokument Henryka jaworskiego z 1316 r. mówi o przyznaniu niewymienionej z imienia osobie różnych wolności i wyższego prawa sądowniczego nad Rybnicą. W 1345 r. Rybnica pojawia się na dwóch dokumentachHenryka jaworskiego. Miejscowość występuje tu obok wsi Strupice i Barcinek oraz folwarku wJeżowie Sudeckim, z których książę nadał rycerzowi Konradowi von Czirnowi swoje dochody, należące do lenna zamkowego w Jeleniej Górze[2]. Synami Konrada byli Konrad, Mikołaj i Francuzko, odnotowani w latach 1390-1395. W samej Rybnicy poświadczone są dobra Konrada i Mikołaja w 1393 r. Związek Konrada z Rybnicą zamanifestował się w 1394 r. poprzez jego przydomek (Conrad von Czyrnen von der Reibnitz genant)[2].
Według tradycji, która nie jest jednak potwierdzona w dokumentach, zamek miał wznieść czeski królKarol IV w drugiej poł. XIV w. (w 1364/1365 lub 1369 r.)[2]. W tym okresie miała powstać nazwa zamkuLaudis Palatium, która z czasem zwulgaryzowała się do postaciLäusepelz[2].
Zachowane relikty obiektu wskazują, że zamek powstał dopiero w XV lub XVI w.[2] Przebudowany został w 1750 i 1786 r. W pierwszej poł. XIX w. został opuszczony. Obecnie obiekt jest w stanie ruiny. Pierwotny wygląd zamku przedstawiono na rycinach pochodzących z XVIII wieku[3]. Zamek był budowlą założoną na planie prostokąta, trójkondygnacyjną z czworobocznym ryzalitem na dłuższej osi, w którym mieściła się kuchnia. Mury zamku wzniesione zostały z łamanego kamienia, miejscowej skały granitowej. Budynek był nakryty stromymi dachami[3]. Budynek miał wymiary 15 x 25 m.
Do czasów współczesnych zachowała się ściana, zasypane piwnice oraz szczątkowo detal architektoniczny[3].
