51°32′09″N 3°15′17″W/51,535833 -3,254722 Zamek w 2018 | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Księstwo | |||
| Miejscowość | |||
| Styl architektoniczny | |||
| Architekt | |||
| Inwestor | |||
| Ukończenie budowy | 1081 | ||
| Ważniejsze przebudowy | 1875-1891 | ||
| Kolejni właściciele | Gilbert de Clare, | ||
| Obecny właściciel | |||
Plan budynku | |||
Położenie na mapie Cardiff  | |||
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii  | |||
Położenie na mapie Walii  | |||
| 51°32′09″N 3°15′17″W/51,535833 -3,254722 | |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Zamek Coch (wal.Castell Coch – czerwony zamek[1]) – zamek znajdujący się w walijskiej miejscowościTongwynlais, na przedmieściachCardiff.
Zamek powstał prawdopodobnie po 1081, podczas najazdówNormanów na Walię. Był jedną z ośmiu warowni wzniesionych w celu obronyCardiff i kontrolowania trasy wzdłuż rzekiTaff. Był on okrągłąrezydencją typu motte, o średnicy 35 i wysokości 25 metrów. Z powodu przesunięcia granic po 1093 zamek został opuszczony[2].
W 1267 obiekt został przejęty przezGilberta de Clare'a. Do 1277 wzmocnił mury, wybudował dwiebaszty imost obrotowy. Po śmierci Gilberta przeszedł on w ręce jego żony,Joanny. W tym czasie znano go pod łacińską nazwąCastrum Rubeum. Od 1307 zamkiem panował syn Joanny i Gilberta, również o imieniuGilbert. Zginął on w 1314 w bitwie podBannockburn. Jego śmierć doprowadziła do powstania miejscowej ludności, która w 1314 zniszczyła rezydencję[2].
W 1760 ruiny zamku zostały zakupione przez 3. hrabiego Bute,Johna Stuarta. W 1850George Thomas Clark zbadał ruiny warowni, napisał na jej temat pracę naukową i doradził, by poddać budynekkonserwacji[2]. W 1871 ruiny oczyszczono z obrastających je roślin[3] na zlecenieJohna Crichtona-Stuarta. W 1875 rozpoczętoodbudowę zamku na podstawie planówWilliama Burgesa. Większość prac zewnętrznych ukończono w 1879. Po śmierci Burgesa w 1881 kierownictwo nad budową przejął jego szwagier, Richard Pullan, który z kolei zlecił kierowanie pracamiWilliamowi Frame'owi. W 1891 ukończono pracę we wnętrzach. W tym samym roku usuniętooratorium na jednej z baszt. Po śmierci hrabiego w 1900 zamek przeszedł w ręce jego żony i córki.[2] Od 1873 obszar o powierzchni 3 akrów okalający rezydencję służył jakowinnica. Produkcję wina zatrzymano w 1914 z powodu problemów z dostawami cukru, a w 1920winorośle wycięto[4].
W 1950 rodzina przekazała zamek Ministerstwu Prac Publicznych. Resort oddał znajdujące się w warowni obrazy rodziny Cochów doNational Museum Cardiff. Od 1984 obiekt jest administrowany przez walijską agendę rządową,Cadw[2].
Zamek reprezentuje stylneogotycki[5]. Charakterystycznymi elementami budynku są trzy wysokiebaszty[3], podwyższone przezWilliama Burgesa w II połowie XIX wieku, zwieńczonewiatrowskazami[5].
Główną salą zamku jest sala bankietowa, ukończona jeszcze za życia Williama Burgesa. Zarównomeble jak i ozdoby na ścianach reprezentują styl neogotycki. Sypialnię lorda Crichtona-Stuarta zdobimiedziane łóżko oraz rzeźby zwierząt. Sypialnię hrabiny Bute ukończono dopiero 10 lat po śmierci Burgesa, lecz została ona wykonana według jego projektu. Wystrój sypialni nawiązuje do architektury mauretańskiej. Łóżko znajduje się pośrodku komnaty. Nad kuchnią znajduje się dawna sypialnia córki Crichtona-Stuarta, Margaret. Oryginalnie z tego pomieszczenia widać byłowięźbę dachu, lecz z czasem zmodyfikowano projekt i na strychu ulokowano mieszkanieniani[6].
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
