Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

Zalew Wiślany

Na mapach:Ziemia54°27′N 19°45′E/54,450000 19,750000
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zalew Wiślany
Kaliningradskij Zaliw, Frisches Haff
Ilustracja
Zdjęcie satelitarneLandsat
Państwo

 Polska
 Rosja

Lokalizacja

Morze Bałtyckie

Powierzchnia

838 km²

Wymiary

90,7 × 13 km

Głębokość
• średnia
• maksymalna


2,7 m
(polskiej części) 5,1 m

Zasolenie

3‰

Cieki wodne uchodzące

Wisła Królewiecka,Szkarpawa,Nogat,Elbląg,Bauda,Pasłęka,Pregoła,Świeża

Miejscowości nadbrzeżne

Bałtyjsk,Królewiec,Frombork,Krynica Morska,Tolkmicko

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Zalew Wiślany”
Ziemia54°27′N 19°45′E/54,450000 19,750000
Multimedia w Wikimedia Commons

Zalew Wiślany (niem. Frisches Haff,lit. Aistmarės,ros. Калининградский заливKaliningradskij zaliw) –zalewsłonawowodny,zatokaMorza Bałtyckiego[1] o powierzchni 838 km², w tym w granicach Polski 328 km², częśćZatoki Gdańskiej odcięta przezMierzeję Wiślaną. Z resztą zatoki jest połączonyCieśniną Piławską.

Przez Zalew przebiega ukośnie do jego osi podłużnejgranica państwowa zRosją (obwód królewiecki).

Zarówno przed 1933, jak i po 1945 rozpatrywano plany osuszenia Zalewu poprzez systempolderów[2].

Charakterystyka

[edytuj |edytuj kod]

Dane podstawowe

[edytuj |edytuj kod]
  • Średnia głębokość zalewu wynosi 2,7 m[3]
  • Długość zalewu wynosi 90,7 km (w tym na terenie Polski 35,1 km)[3]
  • Szerokość od 6,8 do 13 km[3]

Największe rzeki wpływające do zalewu:Pregoła,Pasłęka,Elbląg,Nogat,Szkarpawa iŚwieża.

Linia brzegowa zalewu jest słabo rozwinięta, z wyjątkiemhydrograficznie wyodrębnionych dwóch największychzatok:Rybackiej (na północy) iElbląskiej (na południu) orazPółwyspu Bałgijskiego. Poza przybrzeżnymi isztucznymi (jakWyspa Nowakowska,Piławski Ostrów, wyspyZatoki Elbląskiej,Wyspa Estyjska) na zalewie nie ma wysp.

Zalew Wiślany łączy się z Morzem Bałtyckim wąskim kanałem usytuowanym w rosyjskiej części akwenu (Cieśnina Piławska), przez który w czasie silnych sztormów następują wlewy wód morskich.Zasolenie wód zalewu jest w związku z tym wyższe niż w klasycznym zbiorniku słodkowodnym, przy czym jest on nierównomiernie zasolony. Stopień zasolenia maleje wraz z odległością odBałtyjska, położonego w bezpośrednim sąsiedztwie Cieśniny Piławskiej: w rejonie cieśniny wynosi średnio 5,5 promili, natomiast kołoKrynicy Morskiej – około 2,2 promili[4].

Zalew Wiślany charakteryzuje się bardzo szybkimi zmianami poziomu wody, dochodzącymi do 1,5 m w ciągu doby, powodowanymi wiatrami. Przy brzegach ciągną się rozległe pasy szuwarów, osiągające szerokość setek metrów[5].

Zalew Wiślany z okolicPiasków na Mierzei Wiślanej, widok w kierunku Fromborka

Przyroda ożywiona

[edytuj |edytuj kod]

Najważniejsze obszary lęgoweptaków (m.in.hełmiatka,ohar iczapla siwa) znajdują się w Zatoce Elbląskiej i w rejonie ujściaPasłęki[5].

Zalew Wiślany jest jednym z ważniejszych obszarów rozrodczychśledzia w Bałtyku Południowym. Rozród śledzia w Zalewie Wiślanym odbywa się od marca do maja, z największą intensywnością w okolicach kwietnia. Początek rozrodu uzależniony jest od temperatury wody oraz stopnia zalodzenia zalewu. Śledzie wpływają na tarło wczesną wiosną, gdy woda ma temperaturę ok. 6–8 °C. Koniec tarła następuje przy temperaturze wody ok. 12 °C. Po złożeniu ikry, śledzie opuszczają zalew i odpływają na żerowiska. Zagrożeniem dla obszarów rozrodczych może być aktywność człowieka powodująca: 1) bezpośrednie niszczenie dna, które jest miejscem tarliska, 2) zanieczyszczenie wody do poziomu powodującego zwiększenie śmiertelności ikry oraz larw śledzia, 3) wzrosteutrofizacji, powodujący zmniejszanie zawartości tlenu w wodzie oraz zmianę charakteru dna z piaszczystego na muliste oraz zanik roślinności[6][7].

Ze względu na wysokie walory przyrodnicze polska część Zalewu Wiślanego została objętaobszarami Natura 2000: PLH280007 (Zalew Wiślany i Mierzeja Wiślana –obszar siedliskowy) i PLB280010 (Zalew Wiślany –obszar ptasi)[8][9][5].

Nazwy

[edytuj |edytuj kod]

Najwcześniejsza wersja nazwy Zalewu Wiślanego została zanotowana w IX wieku i znana jest z przekazuanglosaskiego żeglarzaWulfstana, który około roku 890 odbył podróż morską zPółwyspu Jutlandzkiego doTruso położonego w rejonie ujściaWisły. Wersja podana przez Wulfstana w formieEstmere[10] jest najprawdopodobniej tłumaczeniemstaropruskiej nazwy tego akwenu, która brzmiała*Aīstinmari (stąd współczesna nazwalitewskaAistmarės). Nazwa staropruska składała się z wyrazów*AisteiEstowie[11] imarizalew[12], czyli ‘Zalew Estów, Zalew Estyjski’. Estami nazywano w źródłachantycznych iwczesnośredniowiecznychplemiona zachodnio-bałtyjskie zwane później (od IX wieku)Prusami. Poczynając od pierwszej połowy XIII wieku, nazwa zalewu zaczyna pojawiać się wdokumentach wystawianych przezzakon krzyżacki. W wersjiłacińskiej brzmiała onaMare Recens w roku 1246, czyli ‘Zalew Świeży’ (w znaczeniusłodkowodny) w przeciwieństwie do występującej w tychże dokumentach nazwyBałtykuMare Salsum, czyli ‘Morze Słone’. Zapis z roku 1251 mówi oMare Recens et Neriam (Neria – ówczesna,zlatynizowana nazwaMierzei Wiślanej) a zapis z roku 1288 oRecenti Mari Hab (Haff), z której utworzono późniejszą niemiecką nazwę zalewuFrisches Haff[13]. W dokumentach krzyżackich jeszcze w połowie XIV wieku stosowano również nazwęVrychschen Mere[14], będącą połączeniem wyrazówniemieckiego i łacińskiego lub staropruskiego.Polską nazwą zalewu byłaZatoka Świeża[15]. W 1903 r.Zygmunt Gloger używał nazwyFryszchaf, co jest spolszczoną wersją nazwy niemieckiej[16]. Stosowano także nazwęZatoka Fryska[17][15].

Na mapieWojskowego Instytutu Geograficznego z 1934 roku przedstawionoZalew Fryski albo Wiślany[18]. Ostatecznie nazwę Zalew Wiślany wprowadzono urzędowozarządzeniem w 1950 roku, zastępując niemiecką nazwę zbiornika –Frisches Haff[19].

WNRD znany był jakoWeichselhaff.

Część północno-wschodnia Zalewu Wiślanego, między Cieśniną Pilawską a ujściem Pregoły, nazywana jest Zatoką Kaliningradzką[20].

Miejscowości i kąpieliska nad Zalewem Wiślanym

[edytuj |edytuj kod]

Polskie:

Rosyjskie:

Zobacz też

[edytuj |edytuj kod]

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]
  1. Morze Bałtyckie, Cieśniny. W: Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej: Nazewnictwo Geograficzne Świata. T. Zeszyt 10 – Morza i oceany. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2008, s. 52.ISBN 978-83-254-0462-8.
  2. Niemieckie plany osuszenia Zalewu Wiślamego i przekopu przez Mierzeję Wiślaną
  3. abcwww.Zalew.org.pl. zalew.org.pl. [zarchiwizowane ztego adresu (2013-10-14)]..
  4. Jerzy i Marco Kulińscy: Zalew Wiślany. Charakterystyka akwenu. kulinski.zagle.pl. [dostęp 2013-08-06].
  5. abcZalew Wiślany (ob. ptasi). Natura 2000. [dostęp 2013-08-06].
  6. D.P.D.P. Fey D.P.D.P.,A.M.A.M. Lejk A.M.A.M.,P.P. Margoński P.P.,L.L. Szymanek L.L.,Zalew Wiślany jako miejsce rozrodu śledzia oraz wpływ działań człowieka na stan tarlisk tego gatunku, Gdynia: MIR-PIB, 2014 .
  7. D.P.D.P. Fey D.P.D.P. i inni,HERRING. An analysis of spawning ground management, ecological conditions and human impacts in Greifswald Bay, Vistula Lagoon and Hanö Bight, Malmö: CA Andersson, 2015, s. 175,ISBN 978-91-637-7839-1 .
  8. Program Ochrony Środowiska dla Gminy Elbląg na lata 2006–2011, s. 34. [dostęp 2013-01-29].
  9. Zalew Wiślany i Mierzeja Wiślana (ob. siedliskowy). Natura 2000. [dostęp 2013-08-06].
  10. JanetJ. Batley JanetJ.,Wulfstan’s voyage and his description of Estland: the text and the language of the text, [w:]Wulfstan’s Voyage. The Baltic Sea region in the early Viking Age as seen from shipboard, Maritime Culture of the North, wyd. 2, Roskilde, 2009, s. 15 .
  11. MikkelsM. Klussis MikkelsM.,Bazowy słownik polsko-pruski dla dalszego odrodzenia leksyki (dialekt sambijski), Wilno 2007, s. 52–53 .
  12. LetasL. Palmaitis LetasL.,Pomesanian Prussian, Kowno 2011, s. 81 .
  13. Codex diplomaticus Warmiensis oder Regesten und Urkunden zur Geschichte Ermlands. Bd. 1, Urkunden der Jahre 1231–1340 (wyd.) Johann Martin Saage, Carl Peter Woelky, Mainz 1860, nr 13, s. 18–22; nr 26, s. 46–49; nr. 79, s. 133–136.
  14. Joahim Stephan, Die Handfestensammlungen der Komturei Elbing vom Ende des 14. Jahrhunderts, [w:] Jahrbuch für die Geschichte Mittel- und Ostdeutschlands, Bd. 56 (2010), 2011s. 78.
  15. abŚwieża Zatoka, [w:]Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 681 .
  16. Warmia. W: Zygmunt Gloger: Geografia historyczna ziemdawnejPolski. Kraków: 1903.
  17. Józef Kostrzewski (oprac.), Ireneusz Rajewski (rys.): Mapa narodowościowa ziem dotychczasowego zaboru pruskiego. Lipsk: H.Wagner & E.Dabes, 1910. [dostęp 2009-10-23].
  18. Arkusz 34 Gdynia – Gdańsk. W: Mapa Operacyjna Polski 1:300 000. Wojskowy Instytut Geograficzny, 1934.
  19. Zarządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 15 grudnia 1949 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości (M.P. z 1950 r. nr 8, poz. 76, s. 76).
  20. Wiślany, Zalew, [w:]Encyklopedia PWN [online],Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-07-26] .

Linki zewnętrzne

[edytuj |edytuj kod]
Zobacz hasłoZalew Wiślany w Wikisłowniku
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zalew_Wiślany&oldid=75712404
Kategorie:
Ukryte kategorie:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp