Dokładna data powstania Ząbkowic Śląskich nie jest znana, jednak z przekazów pośrednich wynika, że stało się to ok. 1280. Najstarszy dokument, w którym wymienia sięcivitas Frankenstein nosi datę 10 stycznia 1287[potrzebny przypis].
Ząbkowice powstały koło starszej wsi Sadlno[6] (obecnie w granicach miasta), dokładnie w miejscu, gdzie krzyżowały się ważne drogi handlowe: trakt zWrocławia doPragi z drogą biegnącą z biskupiejNysy doŚwidnicy. Ulokowano je dokładnie w połowie drogi pomiędzy dwiema nieudanymi próbami wcześniejszych lokacji miejskich –Przyłękiem iKozińcem. Nowo powstałe miasto, które z założenia miało przejąć po obu tych miastach funkcję bardziej znaczącego ośrodka miejskiego, przejęło również części ich nazw – od Przyłęku (Frankenbergu) od Kozińca (Löwenstein), tworząc miasto o nazwie Frankenstein[potrzebny przypis].
Miasto, oprócz korzystnego usytuowania na przecięciu ważnych szlaków, posiadało równie ważne świetne usytuowanie obronne, znalazło się ono bowiem na obszarze o stromo opadających zboczach, otoczonych mokradłami i rozlewiskami rzekBudzówki iWęży. Pierwsze obwarowania, jakie otrzymało miasto, były typu drewniano-ziemnego i najprawdopodobniej istniały aż do lat 30. XIV wieku, kiedy to zastąpiono je murem kamiennym. Najsłabsza militarnie była północna, położona odWrocławia strona miasta, gdzie miasto nie miało naturalnej ochrony w postaci stromego zbocza[potrzebny przypis].
Wyrazem troski o rozwój miasta wśredniowieczu były nadawane książęceprzywileje. Ząbkowiccy mieszczanie już od momentulokacji posiadali prawo wolnego połowu ryb we wszystkich rzekach i potokach w promieniu 1 mili. Już w 1298 r. Ząbkowice otrzymały od księcia świdnickiegoBolka I[6]prawo składu soli i ołowiu, polegające na obowiązku wystawiania tych artykułów w mieście przez przejeżdżających tędy kupców. W tym samym roku miasto otrzymałoprawo mili, oznaczające zakaz zakładania w promieniu jednej mili od miasta kramów, jatek i karczem, monopolizując w ten sposób swoje interesy w okolicy. W 1300 r. powstała huta szkła[6]. O tym, że Ząbkowice odgrywały w średniowieczu ważną rolę świadczy również fakt istnienia w nich już na początku XIV w. szkoły miejskiej oraz ukształtowania się miasta jako ośrodka sądownictwa. Już od czasów lokacji w mieście funkcjonowały sądy wójtowskie i ławnicze. W 1325 ustanowiono w Ząbkowicachsąd dworski, a w 1351 miasto otrzymało wyższe prawa sądownicze. W Ząbkowicach, podobnie jak w innych miastach lokowanych naprawie niemieckim, władzę sprawował dziedzicznywójt, którego urząd był zbliżony pod względem społecznym do stanu rycerskiego. Ząbkowicki urząd wójta przez całe średniowiecze piastowałarodzina Reichenbach. Ostateczna likwidacja urzędu wójta i przejęcie władzy nad miastem przez radę miejską nastąpiło w 1536[potrzebny przypis].
Od 1322 r. miastem władałBolko II ziębicki, który obronił je w 1335 r. przed czeskim królewiczemKarolem Luksemburskim[6]. Później jednak, z powodu tarapatów finansowych,Bolko II książę ziębicki oddał miasto Ząbkowice wzastaw, po czym w 1351 jego następcaMikołaj ostatecznie sprzedał je czeskiemu królowiKarolowi IV Luksemburskiemu. Ten uczynił go stolicą utworzonego wówczas dystryktu miejskiego, będącego pierwowzorem powstałego w XVIII wieku samodzielnego powiatu ząbkowickiego. Od tej pory aż dowojen husyckich władza zwierzchnia w mieście należała do namiestników królewskich[potrzebny przypis].
W latach 1454–1569 Ząbkowice były własnością czeskiego roduPodiebradów. Od 1569, kiedy zakończyło się panowanie rodu Podiebradów, w imieniuCesarstwa Ząbkowicami administrowałstarosta. Wiek XVII nie był przyjazny w skutkach zarówno dla ząbkowickich mieszczan, jak też dla miejskiej architektury, a wszystkiemu była winnawojna trzydziestoletnia, która w 1632 zawitała do bram Ząbkowic. W okresie do 1648 miasto było wielokrotnie szturmowane, plądrowane i podpalane. Wiek XVIII i XIX były okresem dynamicznego rozwoju miasta. Powstało wiele nowych kamienic i budowli, również o charakterze wojskowym, m.in. ok. 1763 powstał budynek komendantury wojskowej, w którym w 1778 posiadał przez kilka dni swoją kwateręFryderyk II Wielki, król pruski. Miasto liczyło wówczas ponad 4 tysiące mieszkańców i posiadało 444 domostwa plus 8 w wieżach. W 1778 wprowadzono numerację domostw położonych na terenie całego miasta. Pierwsze latarnie uliczne zaświeciły się w 1815[potrzebny przypis]. Po uruchomieniu gazowni miejskiej w 1863 zainstalowano oświetlenie gazowe ulic. W 1826Fryderyk Chopin przejeżdżał przez miasto[7].
Od 1806 Ząbkowice posiadały już własną drukarnię, w której od 1821 drukowano pierwszą gazetę miejską „Frankensteiner Stadtblatt”. Jeszcze na początku XIX w. Ząbkowice w całości były otoczonemurami obronnymi z licznie zachowanymiwieżami ibastejami, a wokół miasta i zamku istniałyfosy. Wieże bramne były wyższe od pozostałych, miały kształt kwadratowy, a wybudowane były z cegły. Znajdowały się przy nich niewielkie domy bramnych, czyli ludzi odpowiedzialnych za otwieranie i zamykanie bram miasta. W innych wieżach murów obronnych miasta mieszkali biedacy i pospólstwo pozbawione własnego dachu nad głową[potrzebny przypis].
W 1815 przystąpiono do rozbiórki fortyfikacji miejskich. Jako pierwszą rozebranoBramę Ziębicką, kolejno zlikwidowano górną partię murów miejskich pomiędzy Bramą Ziębicką a Bramą Wrocławską, aby następnie zasypać na tym odcinku fosę i utworzyć w jej miejscu promenadę. Pomimo tych przemian, urbanistyczny i architektoniczny kształt Ząbkowic nie uległ na przestrzeni sześciu wieków zasadniczym przeobrażeniom. Nastąpiło to dopiero w wyniku największego w dziejach miasta pożaru, który wybuchł w sobotę 24 kwietnia 1858 o godz. 14.30. Ogień, który zaprószyły bawiące się dzieci, szybko rozprzestrzenił się spod Bramy Srebrnogórskiej na całe miasto, a nawet na sąsiednią wieśSadlno. W ciągu paru godzin zniszczeniu uległo właściwie całe miasto. Ogień strawił większość rynkowych kamienic, górną częśćKrzywej Wieży, doszczętnie zniszczył ratusz oraz pochłonął 27 ludzkich ofiar[potrzebny przypis].
W II poł. XIX w. i na początku XX w. nastąpił najdynamiczniejszy w historii rozwój Ząbkowic. W śródmieściu, w miejsce strawionych ogniem domostw, zbudowano wiele nowych kamienic, powstały również nowe szpitale i szkoły, np. szkoła podstawowa nr 1 i gimnazjum nr 2. W tych samych latach wybudowano nowoczesne wodociągi miejskie (1894), a wkrótce potem nową kanalizację miejską. 14 listopada 1898 poświęcono kościół Zakładu Opiekuńczego DiakonisTabita z masywną dzwonnicą zwieńczoną strzelistą wieżyczką (rozebrany po 1945). W 1858 miasto otrzymało bezpośrednie połączenie kolejowe zJaworzyną Śląską, a w 1874 – zKamieńcem Ząbkowickim. W 1905 w mieście mieszkały 8404 osoby, w tym 98,9% Niemców, 0,6% Żydów i 0,2% Polaków. 77,7% mieszkańców było katolikami, zaś 21,7% – ewangelikami[8].
W 1932 w wyniku wielkiej reformy w Niemczech zlikwidowano powiat ziębicki, a miastoZiębice wraz z okolicami włączono do wielkiegopowiatu ząbkowickiego, którego stolicą pozostały Ząbkowice. Powiat ten w niezmienionych granicach funkcjonuje również dziś.
U schyłkuII wojny światowej, w styczniu 1945, Niemcy przenieśli do miasta część więźniówTwierdzy Kłodzko[9]. Miasto uniknęło przejścia frontu i zniszczeń w 1945.
Po II wojnie światowej miasto wraz z prawie całym Dolnym Śląskiem weszły w granice Polski; niemiecka ludność miasta została wysiedlona w nowe granice Niemiec. 7 maja 1946 zatwierdzono nową urzędową nazwę Ząbkowice Śląskie[10]. W okresie powojennym wiele indywidualnych osób angażowało się w proces renowacji i zachowania zabytków miasta. W 1964 odrestaurowanoKrzywą Wieżę, którą po 23 latach ponownie udostępniono zwiedzającym, a w 1972 utworzono Regionalną Izbę Pamiątek przy ul. Krzywej. Tym niemniej i tu zaznaczyły się uwarunkowania i ograniczenia społeczne, gospodarcze i polityczne PRL: architektura miasta uległa daleko idącym zaniedbaniom, których ukoronowaniem stało się wyburzenie zabytkowej, północnej pierzei rynku i zastąpienie jej niskiej jakości blokiem mieszkalnym. Lata 90. XX wieku to przede wszystkim renowacja i zmiana wyglądu rynku, kompleksowarestauracja ratusza, zabezpieczenie ruin zamku oraz odrestaurowanie jego podziemi.W styczniu 2019 przy ul. Ciasnej dokonano odkrycia średniowiecznej studni o głębokości 17,5 m i średnicy 130 cm[11].
domy, ul. 1 Maja 4, 5, 17/19, 18, po 1830, po 1870, 1910, XX w.
willa, ul. Niepodległości 11, z połowy XIX w.
dom, ul. Prusa 20, z XIX w.
dom, ul. Reymonta 1, z XV-XVII w., 1870
domy, Rynek 1, 2, 3, 6, 7, 9, z oficyną, 18 fasada, 21 fasada, 23, 25, 26, 27, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 42, 43/44, 45, 47, 48, 50, 51, 52, z XV/XVI, XVII w., XVIII w., w latach 1860–1870, XIX w.
Dom Stanów Ziemskich, Rynek 22, z XVIII w. w.
dawna gospoda, obecnie biura, Rynek 29, z XV/XVI w., XIX w.
dom, ul. św. Wojciecha 1, 2, 1860, nr 6, z drugiej połowy XVI w., poł. XIX w.
szkoła par., obecnie plebania, ul. św. Wojciecha 12 (d. pl. Kościelny), z 1549, z połowy XVII w., 1815
zespół budynków szkolnych, ul. Wrocławska 17, z początku XX w.
W mieście istnieje kilka instytucji, które są animatorami życia kulturalnego miasta. Najważniejszą instytucją z dziedziny kultury w mieście jest Ząbkowicki Ośrodek Kultury. ZOK zajmuje się edukacją artystyczną, organizowaniem imprez rozrywkowo-kulturalnych, jest aktywatorem działań artystycznych. ZOK prowadzi również sekcje i koła zainteresowań, które zrzeszają mieszkańców, prowadzi również kino. Do stałych imprez, organizowanych przez ośrodek należą m.in.:
Średnie miesięczneciśnienie atmosferyczne waha się od 1014,5hPa (IV) do 1019,4 hPa (I), największy zanotowany wzrost ciśnienia 24 hPa, największy spadek 24 hPa[23].
Średnia roczna prędkość wiatru wynosi 3,6 m/s. Najmniejsze średniezachmurzenie osiąga 47% (VIII), największe 77% (XII), średnie roczne 62%[24].
Średnia rocznatemperatura powietrza osiąga +8,4 °C. W przebiegu rocznym najchłodniejszy jest styczeń (–1,0 °C), najcieplejszy lipiec (+18,0 °C). Najwyższą maksymalną temperaturę zanotowano 28 lipca 2013 (+36,5 °C), najniższą temperaturę minimalną 14 stycznia 1987 (–27,7 °C)[23].
Absolutnaamplituda temperatury powietrza osiągnęła 64,2 °C. W ciągu roku występuje 35 dni gorących, czyli takich, w których maksymalna temperatura przekracza 25 °C, z czego 5 to dni upalne z temperaturą powyżej 30 °C; czasami zdarzają się w Ząbkowicach Śląskich dni bardzo upalne, podczas których maksymalna temperatura przekracza 35 °C. Najdłuższe fale upałów nad miastem wystąpiły:
Najwięcej dni upalnych (z temperaturą maksymalną powyżej 30 °C) zanotowano w 1994 – aż 17 dni, z czego 10 w lipcu 1994.Latem występują bardzo rzadko tzw. tropikalne noce, kiedy temperatura minimalna nie spada poniżej 20 °C. Zdarzają się one na przełomie lipca i sierpnia. Najwyższą minimalną temperaturę w Ząbkowicach Śląskich zanotowano 30 VII 2005 i było to 20,6 °C[23].
Dni mroźnych, z ujemną temperaturą maksymalną (poniżej 0 °C) jest w Ząbkowicach Śląskich tylko 30 rocznie. Średnia roczna suma opadu wynosi 548 mm[23].
Największe średnie miesięczne sumyopadu 88 mm (VII), najmniejsze 23 mm (II). Notowanych jest średnio 103 dni z opadem w roku (z maksimum w lecie)[23].
W Ząbkowicach Śląskich istnieje Ośrodek Sportu i Rekreacji, który jest organizatorem wielu imprez stałych lub okazjonalnych. Posiada on w swych strukturach Halę widowiskowo-sportową (Słoneczną), „Orlika 2012”, zespół boisk sportowych, Skate Park (na terenie stadionu) oraz siłownię (w hali). W mieście ponadto istnieją kluby sportowe: piłkarski„Orzeł”, jeździecki „Galop”, Ludowe Zrzeszenie Sportowe „Rolnik” oraz klub „Polonia”.
Klub jeździecki „Galop” prowadzi, prócz sekcji jeździeckiej, również sekcje gimnastyczno-woltyżerską. Zawodnicy tej sekcji odnoszą sukcesy nie tylko w kraju, ale również na arenach światowych. Klub zajmuje się aktywną edukacją jazdy konnej. Prowadzi zajęcia w stopniach od podstawowego do zaawansowanego w różnych działach takich jak: ujeżdżenie, skoki,woltyżerka. Klub zajmuje się takżehipoterapią, organizuje przejazdy bryczką, a zimąskiring i kuligi. Klub zdobył tytuł wielokrotnego Mistrza Polski w woltyżerce. Tytuł zdobyłAdam Susłowski. Zajął on także trzecie miejsce w Amatorskich Zawodach w Ujeżdżeniu, i brał udział w Mistrzostwach Świata w 2000 roku oraz Mistrzostwach Europy w 1999 roku.
Miasto Ząbkowice Śląskie współpracuje z kilkoma miastami partnerskimi m.in. zCzech,Niemiec, czyRumunii. Kontakty partnerskie z miastemČervený Kostelec opierają się na wymianie doświadczeń w zakresie edukacji, kultury, sportu czy turystyki. Z miastemWiesloch Ząbkowice wymieniają się doświadczeniami w zakresie edukacji, kultury, a także w sferze gospodarki. Od 2001 roku (jeszcze nieoficjalnie) Ząbkowice Śląskie nawiązały kontakt z rumuńską gminąBran.
Gmina Ząbkowice Śląskie, tak jak i miasto, nie są mocno zalesione. Jedynie niecałe 8% powierzchni gminy jest pokryte lasami. W okolicy miasta istnieją rezerwaty przyrody takie jak „Skałki Stoleckie” w okolicach wsiStolec czy „Muszkowicki Las Bukowy” w okolicach wsiSieroszów. W okolicach miasta występują złożamagnezytu,niklu,chryzoprazów czygabra. Wydobywany jest takżesjenit i materiały ilaste, które służą do wyrobu materiałów budowlanych[potrzebny przypis].
↑abcdZbygniew Martynowski, Krzysztof R. Mazurski:Sudety. Ziemia Kłodzka i Góry Opawskie,Sport i Turystyka, Warszawa 1978, s. 154–159.
↑Pamela Załuski, Iwo Załuski: Szlakiem Chopina po Polsce. Warszawa: Wydawnictwo JaR, 2000, s. 68.ISBN 83-88513-00-1.
↑Na podstawie danych ze spisu powszechnego z 1905 według deklarowanego języka ojczystego i religii; nie zaklasyfikowano osób deklarujących więcej niż jeden język ojczysty; wliczono 4 mężczyzn odbywających w mieście służbę wojskową.Gemeindelexikon für das Königreich Preußen. Heft VI. Schlesien, Berlin 1908.
↑Geoffrey P. Megargee, Rüdiger Overmans, Wolfgang Vogt: The United States Holocaust Memorial Museum Encyclopedia of Camps and Ghettos 1933–1945. Volume IV. Indiana University Press, United States Holocaust Memorial Museum, 2022, s. 670.ISBN 978-0-253-06089-1. (ang.).
↑Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. (M.P. z 1946 r. nr 44, poz. 85).
WaldemarW.BrygierWaldemarW.,CyprianC.SkałaCyprianC.,KatarzynaK.Potocka-BrygierKatarzynaK.,Dolny Śląsk na weekend, Bielsko-Biała: Wyd. Pascal, 2005,ISBN 83-7304-420-5,OCLC750047510. Brak numerów stron w książce