Yasuo Fukuda (jap.福田 康夫Fukuda Yasuo; ur.16 lipca1936) –japoński polityk, premier Japonii od 26 września 2007 do 24 września 2008 i przewodniczącyPartii Liberalno-Demokratycznej (PLD) od 23 września 2007 do 22 września 2008. Najdłużej urzędujący (1289 dni) szef sekretariatu gabinetu premiera (jednocześnie rzecznik prasowy rządu), w czasie rządówpremierówYoshirō Mori orazJun’ichirō Koizumi.
Fukuda urodził się w tokijskiej dzielnicySetagaya jako najstarszy syn późniejszego premieraTakeo Fukudy[1]. Uczęszczał do gimnazjum i liceum w Azabu, w Tokio. W 1959 roku ukończył studia naUniwersytecie Waseda i rozpoczął pracę w firmie Maruzen Petroleum (obecnie częśćCosmo Oil Company)[2], praktycznie nie angażując się w politykę. W latach 1962–1964 przebywał wStanach Zjednoczonych[2].
W czasie kiedy jego ojciec, Takeo Fukuda, zajmował stanowisko premiera (1976–1978), Yasuo był jego politycznym sekretarzem[2].
W 1990 roku Fukuda wziął udział w wyborach doIzby Reprezentantów i wywalczył w nich mandat. W 1997 roku został mianowany wiceprzewodniczącymPartii Liberalno-Demokratycznej, natomiast w październiku 2000 został szefem sekretariatu gabinetu premiera i rzecznikiem prasowym rządu premieraYoshirō Mori.
Ze stanowiska zrezygnował 7 maja 2004 za kadencji następnego szefa rządu (Jun’ichirō Koizumi) z powodu wielkiego skandalu politycznego, związanego z japońskim systemem emerytalnym, jednak wciąż pozostawał członkiem niższej izby parlamentu.
16 czerwca 2006 Fukuda był uważany za jednego z głównych pretendentów do stanowiska przewodniczącego Partii Liberalno-Demokratycznej[3], lecz zrezygnował z udziału w wyborach na przewodniczącego partii, które odbyło się 21 lipca. Nowym liderem PLD został wówczas wybranyShinzō Abe, który również zastąpił Koizumiego na stanowisku premiera.
12 września 2007, po rezygnacji ze stanowiska szefa rządu przez Shinzō Abe, Fukuda ogłosił zamiar ponownego ubiegania się o przywództwo w partii[4][5]. Ponieważ Partia Liberalno-Demokratyczna posiadała większość w Izbie Reprezentantów, jej przewodniczący miał automatycznie zapewnione stanowisko premiera. Fukuda zyskał poparcie dwóch dużych stronnictw, kierowanych przez ministra spraw zagranicznychNobutakę Machimurę oraz ministra finansówFukushirō Nukagę, który sam początkowy zamierzał ubiegać się o stanowisko lidera partii.
23 września 2007, w wyniku przeprowadzonego głosowania na stanowisko przewodniczącego partii, 330 członków Partii Liberalno-Demokratycznej poparło kandydaturę Fukudy, podczas gdy na jego rywalaTarō Asō oddano 197 głosów[6]. Dwa dni późniejniższa izba parlamentu oficjalnie wybrała go na stanowisko premiera[7]. Fukuda otrzymał 338 głosów, prawie 100 więcej niż wymagana większość. Następnego dnia po mianowaniu przez cesarza, Fukuda został 91. premierem Japonii. 1 sierpnia 2008 przeprowadził zmiany personalne w rządzie[8].
Fukuda jako premier uważany był za polityka umiarkowanego. Sprzeciwiał się odwiedzinom japońskich polityków w świątyniYasukuni, gdzie znajdują się mauzolea japońskich wojskowych, w tym zbrodniarzy z czasów II wojny światowej. Opowiadał się także za bliższymi i bardziej przyjacielskimi stosunkami zChinami iKoreą Południową.
1 września 2008 Yasuo Fukuda podał się do dymisji[9] z powodu zamiaru usunięcia sprzeczności między koalicją i opozycją oraz usprawnienie procesu sprawowania władzy[10]. Nie bez znaczenia było również niskie poparcie społeczne dla rządu Fukudy[11].
W wyniku jego dymisji, 22 września 2008 odbyły się wybory nowego lidera PLD i przyszłego premiera. Elekcję wygrałTarō Asō, który uzyskał 60% głosów[12]. Dwa dni później parlament wybrał Asō na stanowisko premiera[13].
