Większość mniejszych wysp jest niezamieszkana lub zamieszkana tylko okresowo; wyjątkiem jest Graciosa, która od 2018 r. uznana jest oficjalnie za ósmą wyspę zamieszkaną[5].
Liczba mieszkańców wg stanu na 1 stycznia 2023: 2 202 048, z czego na: Teneryfie – 944 107, Gran Canarii – 857 171, Lanzarote – 159 021, Fuerteventurze – 124 066, La Palmie – 83 875, La Gomerze – 22 162 i El Hierro – 11 646 osób.
Wstarożytności Wyspy Kanaryjskie były znane jako Wyspy Szczęśliwe i – jak się uważa – były odwiedzane przezGreków iRzymian. Na początku XIV w. zostały ponownie odkryte przez Europejczyków. Były wówczas zamieszkane przez ludGuanczów, pokrewny Berberom, który został później prawie całkowicie wytępiony w wielu krwawych bataliach, a częściowo zasymilowany.
W XIV i XV w. miało miejsce wiele wyprawgenueńskich, francuskich, kastylijskich i portugalskich o podłożu handlowym, eksploatacyjnym i ewangelizacyjnym.
W pierwszym okresie kolonizacji właścicielami wysp byli możnowładcy. Okres ten nazwany został Epoka Pańska (La Época Señorial). W tym czasie niepodbite pozostawały wyspy Gran Canaria, Teneryfa i La Palma. Możnowładcy nie potrafili sobie jednak poradzić z utrzymaniem władzy na zajętych wyspach i dalszym ich podbojem, w czym wydatnie przeszkadzali im Portugalczycy chcący odbić wyspy. W 1477 prawo do wysp i ich dalszego podboju zostało wykupione przez hiszpańskich Królów Katolickich (Izabelę i Ferdynanda). Od tego momentu rozpoczęła się epoka królewska (La Época Realenga).
Całkowity podbój wysp trwał prawie sto lat i zakończył się w 1496. Ostatnią podbitą wyspą byłaTeneryfa, na której walki były najkrwawsze i której lud najzacieklej bronił swej ziemi. Pierwszą dużą bitwę pod Acentejo (1494) konkwistadorzy przegrali. Bitwa ta została nazwana „Rzeź pod Acentejo”. W rok później konkwistadorzy powrócili w znacznie większej liczbie, wygrywając kolejną bitwę w tym samym miejscu, a bitwa ta otrzymała nazwę „Victoria de Acentejo”.
Podbite ziemie zostały rozdzielone pośród kolonizatorów. Podział nie był jednak równy, ziemie otrzymał kler, szlachta i klasa średnia. Prosty lud pracował jako siła najemna lub wziął ziemie w dzierżawę.
W XVII i XVIII wieku wyspy przeszły kryzys ekonomiczny, przez co znaczna część ludności zdecydowała się na emigrację doArgentyny,Portoryko,Trynidadu i Tobago orazUrugwaju (obecnie wielu z ich potomków powraca).
W 1822 stolicą prowincji zostało miastoSanta Cruz de Tenerife. Nie spodobało się to jednak władzomGran Canarii, która przedsięwzięła wiele kroków, aby umocnić pozycję swojej wyspy. Między innymi utworzono na niej Konsulat Francji oraz organizacje militarne niezależne od Teneryfy. Ostatecznie w 1927 dokonany został podział administracyjny na dwie niezależne prowincje.
18 lipca 1936Generał Franco wprowadził na wyspach stan wojenny. Rozpoczęła sięhiszpańska wojna domowa, która trwała do 1939 i zakończyła się triumfem oddziałów Franco, którego dyktatura w Hiszpanii trwała aż do jego śmierci w 1975.
10 sierpnia 1982 został zaaprobowany Statut Autonomii Kanaryjskiej i na wyspach ustanowiono Kanaryjską Wspólnotę Autonomiczną. Od tego czasu mają one lokalny parlament, rząd i wymiar sprawiedliwości, których siedziby dzielone są pomiędzy miastami Santa Cruz de Tenerife i Las Palmas.
Klimat wysp jest oceaniczno-podzwrotnikowy, z umiarkowanymi temperaturami, rzadkimi i nieregularnymi opadami, zależnymi od wyspy i jej strefy. W niektórych strefach wyspyLa Palma opady należą do wysokich (na dużych wysokościach). W przypadku wysp wschodnichFuerteventura iLanzarote klimat należy do bardzo suchych. Średnie temperatury wynoszą +18 °C zimą i +24 °C latem. Średnioroczna suma opadów wynosi 250 mm. Temperatura wody w oceanie waha się od +18 °C zimą do +22 °C latem. W niektórych rejonach wysp (głównie naLa Palmie) w ogóle nie występują burze.
Główną gałęzią gospodarki jestturystyka. Istotną rolę odgrywa teżrolnictwo – z wysp eksportuje się m.in.banany ipomidory. Stosuje się specjalne ulgi dla inwestorów oraz niskie stawki podatków pośrednich (IGIC – 5% podatek obrotowy). Niskimi podatkami akcyzowymi objęte są paliwa, perfumy, alkohol i wyroby tytoniowe. Również cena benzyny bezołowiowej na wyspach jest niska i kształtuje się na poziomie ok. 1,3 € za 1 litr (lipiec 2024)[potrzebny przypis].
Liczba turystów, którzy odwiedzili Wyspy Kanaryjskie w 2017 roku wyniosła około 15 976 000[potrzebny przypis].
Podział według wyspy docelowej wyniósł (w 2017 r.) (w milionach):[7]
Nazwa wysp pochodzi od łacińskiego słowacanis (pies), ze względu na znaczną liczbę dużych psów, co opisał na początku naszej eryPliniusz Starszy w swojejHistorii naturalnej 6, 37, 205[8][9][10]. Nazwa ptaka „kanarek” pochodzi właśnie od nazwyarchipelagu, nie zaś na odwrót.
Mieszkańcy wyspy określają siebie jako Kanaryjczyków (canarios), choć między sobą rozróżniają jeszcze drobniejsze „nacje”:grancanarios – mieszkańcy Gran Canarii,tinerfeños – to mieszkańcy Teneryfy,conejeros – Lanzarote,majoreros – Fuerteventury,gomeros – Gomery,palmeros – La Palmy,herroños – Hierro.
↑Robert Machowski, Mariusz Rzętała. Teneryfa i La Gomera – wyspy przyrodniczych osobliwości dla geografów. „Z badań nad wpływem antropopresji na środowisko”. 12, s. 139–143, 2011. ISSN1895-6777. (pol.).
Robert Machowski, Mariusz Rzętała. Teneryfa i La Gomera – wyspy przyrodniczych osobliwości dla geografów. „Z badań nad wpływem antropopresji na środowisko”. 12, s. 139–143, 2011. ISSN1895-6777. (pol.).
_in_Spain.svg)
.jpg)
