Wybory do rad narodowych w Polsce w 1984 roku – wybory dorad narodowych wPRL przeprowadzone 17 czerwca 1984 r. na podstawie uchwałyRady Państwa z 16 lutego 1984 r.[1]
Wybierano radnych do:
- wojewódzkich rad narodowych i
- rad narodowych stopnia podstawowego.
Oficjalne wyniki były następujące[2]:
- w wyborach do wojewódzkich rad narodowych:
- w głosowaniu na radnych w 1308 okręgach wyborczych:
- wzięło udział 74,95% uprawnionych do głosowania,
- w każdym z okręgów wzięło udział więcej niż połowa uprawnionych do głosowania,
- głosów nieważnych oddano 394 517;
- w głosowaniu na radnych z 49 list wojewódzkich:
- wzięło udział 74,77% uprawnionych do głosowania,
- na każdą z list głosowało więcej niż połowa uprawnionych do głosowania,
- głosów nieważnych oddano 364 690;
- w wyborach do rad narodowych stopnia podstawowego:
- w wyborach do miejskich rad narodowych:
- wzięło udział 72,61% uprawnionych do głosowania,
- w każdym z 3 644 okręgów głosowało więcej niż połowa uprawnionych do głosowania,
- głosów nieważnych oddano 169 045;
- w wyborach do dzielnicowych rad narodowych:
- wzięło udział 66,85% uprawnionych do głosowania,
- w każdym z 526 okręgów głosowało więcej niż połowa uprawnionych do głosowania,
- głosów nieważnych oddano 91 641;
- w wyborach do rad narodowych wspólnych dla miasta i gminy:
- w 6 246 okręgach wyborczych wzięło udział więcej niż połowa uprawnionych, w okręgach tych:
- wzięło udział 78,34% uprawnionych do głosowania,
- głosów nieważnych oddano 61 420;
- w 6 okręgach wyborczych wzięło udział mniej niż połowa uprawnionych:
- w wyborach do gminnych rad narodowych:
- w 12 713 okręgach wyborczych wzięło udział więcej niż połowa uprawnionych, w okręgach tych:
- wzięło udział 77,90% uprawnionych do głosowania,
- głosów nieważnych oddano 86 506;
- w 79 okręgach wyborczych wzięło udział mniej niż połowa uprawnionych:
- spośród tych okręgów najwięcej było w województwach:
- tarnowskim:Radgoszcz (w 6 okręgach),Wojnicz (6),Tarnów (4),Czchów (3),Wierzchosławice (2),Gromnik (2),Nowy Wiśnicz (2),Rzezawa (2),Szczucin,Wietrzychowice,Zakliczyn,Dębno,Radłów iBochnia,
- nowosądeckim:Korzenna (3),Lubień (2),Ochotnica Dolna (2),Kamienica,Łososina Dolna,
- łomżyńskim:Łomża (3),Kobylin-Borzymy,Mały Płock,Szepietowo,
- miejskim krakowskim:Koniusza (2),Siepraw,
- lubelskim:Wąwolnica (2),Garbów,
- wrocławskim:Długołęka (2),Święta Katarzyna (2),
- rzeszowskim:Niebylec (2),Hyżne,
- siedleckim:Mokobody (2),Wiśniew,
- piotrkowskim:Dłutów (3),
- płockim:Brudzeń Duży (3),
- przemyskim:Wiązownica (3),
- radomskim:Gózd (2)
- oraz wTurośni Kościelnej,Budzowie,Nozdrzcu iCzarni,
- w okręgach tych wybory zostały powtórzone.
Tymczasowa Komisja Koordynacyjna NSZZ „Solidarność” przyjęła 23 stycznia 1984 r.Stanowisko w sprawie wyborów do rad narodowych, w którym stwierdziła, że wybory te będą „służyć zniewoleniu społeczeństwa”, określiła warunki autentycznych wyborów, wezwała do bojkotu oraz zaapelowała do struktur związkowych „o podjęcie akcji propagandowej i przygotowanie się do kontroli bojkotu w poszczególnych okręgach”[3].
Po wyborach TKK opublikowałaStanowisko „Po wyborach” orazKomunikat nr 1 z 21 czerwca 1984 r., w którym wstępnie podsumowała przebieg, frekwencję, bojkot oraz kontrolę bojkotu wyborów. Według TKK frekwencja wynosiła (m.in.):
TKK stwierdziła, że władze sfałszowały wyniki, zawyżając je o 14–20%[4].
