 | |||
| Data i miejsce urodzenia | |||
|---|---|---|---|
| Narodowość | polska | ||
| Język | polski | ||
| Alma Mater | |||
| Dziedzina sztuki | Literaturagrozy, fotografia | ||
| |||
| Strona internetowa | |||
Wojciech Gunia (ur.1983 wNowym Sączu) – polski pisarz, autor utworów prozą poruszających się w rejonachdziwności igrozy, także fotograf, publicysta oraz tłumacz[1].
Literaturoznawca, absolwent Wydziału PolonistykiUniwersytetu Jagiellońskiego.
Zadebiutował w 2013 roku w antologiiPo drugiej stronie. Weird fiction po polsku.
W 2018 roku objął funkcję redaktora prowadzącego polskiego rocznikaweird fiction pt.Sny umarłych[2].
Prowadzi blogaLabirynt z liści[3][4].
W 2021 roku zadebiutował jako fotograf.Złe wszechświaty – połączenie albumu fotograficznego i zbioru prozy poetyckiej[5] – ukazały się nakłademWydawnictwa IX.
Mieszkał wKrakowie iBelgradzie[6]. Obecnie mieszka z rodziną wWarszawie.
Prozę Guni zaludniają anonimowiantybohaterowie stawiani najczęściej w niemożliwych do zniesienia sytuacjach, co odzwierciedla skrajnynihilizm autora. Gunia niejednokrotnie sięga po motywy klasyków literaturyabsurdu: wPowrocie odnaleźć można nawiązanie doZamku, zaś wDomu wszystkich snów pojawia się motyw zBecketta, gdzie narratorzyczekają na kogoś, kto nie nadejdzie.
W grudniu 2021 roku zadebiutował na amerykańskim rynku książkowym. Opowiadanie pt.Wojna z debiutanckiegoPowrotu ukazało się w antologiiBook of World Horror Stories[7] z ramienia wydawnictwaValancourt Books[8], pomieszczającej autorów literatury grozy z całego świata.
Wojciech Gunia pytany o najważniejsze[9] inspiracje dla swojego pisarstwa, podajeSamuela Becketta,Franza Kafkę,Bruno Schulza,Stanisława Lema orazFernanda Pessoę. Klasycy literatury grozy –Edgar Allan Poe iH.P. Lovecraft także są dla niego ważni. Gunia także wysoko ceni opowiadaniaStefana Grabińskiego, krótkie prozyAndrzeja Bursy[6] oraz prozę poetyckąZbigniewa Herberta[6]. Współczesny pisarz poruszający się w obszarach dziwności i grozy –Thomas Ligotti, również miał silny wpływ na prozę Gunii.
Wysoko ceni takżeZagubioną autostradęDavida Lyncha[10]
Głównymi inspiracjami[6] dla fotografii Guni są praceEdwarda Hartwiga iTomasza Gudzowatego.
Gunia już od momentu debiutanckiegoPowrotu stał się ważnym głosem w polskiej literaturze grozy. OPowrocieJakub Winiarski pisał:„Cóż za kosmiczna afera! Jak niebywałe pisarskie ambicje! Co za styl! Zaprawdę, powiadam wam: sięgając poPowrót Wojciecha Guni, pakujecie się w poezję, metafizykę i grozę. Nie mówcie, że nie ostrzegałem”[14].Dawid Kain również wyraził uznanie, pisząc:„Opowiadania Wojciecha Guni czyta się, jakby były efektem tajnej współpracyBruno Schulza,Franza Kafki iThomasa Ligottiego. To nastrojowa proza skupiona na sprawach ostatecznych”[14].
W 2017 roku zaNie ma wędrowca otrzymał nagrodę im.Stefana Grabińskiego[15].
W 2021 roku jako pierwszy w historii otrzymał w tym samym roku dwie najważniejsze nagrody środowiska literatury fantastycznej: nagrodę im.Macieja Parowskiego[16] przyznawaną przez redakcjęNowej Fantastyki oraz nagrodę główną im.Jerzego Żuławskiego[17] za "Dom Motta" (powieść w ramach tomu "Dom wszystkich snów").
| Książka Roku(2014-2018) |
|
|---|---|
| Nagroda im. Macieja Parowskiego (do 2019 jako Reflektor) | |
| Polska Książka Roku(od 2019) | |
| Zagraniczna Książka Roku(od 2019) | |
| Wznowienie(od 2019) |
|
| Komiks Roku(2019) |
|
| Zagraniczny Komiks Roku(od 2020) | |
| Polski Komiks Roku(od 2020) |
|
