| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 8 Flotylla Obrony Wybrzeża |
| Stanowiska | komendantWyższej Szkoły Marynarki Wojennej |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |

Witold Gliński (ur.10 maja1925, zm.18 października1983) – polskikontradmirał idoktor naukwojskowych.
Był morskim dyplomowanymoficerem pokładowymniszczycieli. W latach 1944–1946 przebył szlak bojowy spodWrocławia podDrezno w składzie2 Armii Wojska Polskiego. PoII wojnie światowej służył wMarynarce Wojennej, dowodzącORP "Grom",7 dywizjonem niszczycieli oraz8 Flotyllą Obrony Wybrzeża. Przed śmiercią zajmował stanowisko komendantaWyższej Szkoły Marynarki Wojennej. Został pochowany nacmentarzu Witomińskim w Gdyni.
Witold Gliński urodził się 10 maja 1925 roku wMalewie, w rodzinie Stefana i Teofili z Mazurów. Od 1932 do 1937 roku uczył się w szkole w Malewie, a do 1938 roku kontynuował naukę wNieświeżu. Następnie uczęszczał do Gimnazjum im.Władysława Syrokomli w Nieświeżu, lecz ze względu na działania wojenne nie ukończył go. Po wcieleniu do2 Armii Wojska Polskiego w 1944 roku ukończyłfrontowy kurspodoficerski.
W 1947 roku zdał maturę i został przyjęty na Wydział PokładowyOficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej wGdyni, który ukończył w 1951 roku. Był również absolwentem kursu (1952–1953) i studiów podyplomowych (1960–1963) w Akademii Marynarki WojennejZSRR wLeningradzie. W okresie od 1966 do 1967 roku studiował wAkademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego wWarszawie.
W 1972 roku zaliczył Kurs Kierowniczej KadryWojska Polskiego w Akademii Marynarki Wojennej ZSRR. W 1976 roku w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego obronił rozprawę nt. obronyprzeciwrakietowej zespołów okrętów i uzyskał stopień naukowy doktora w dyscyplinie nauki wojskowe.
Służbę liniową rozpoczął nafroncie wschodnim w 1944 roku. Otrzymał przydział do kompanii karabinów przeciwpancernych28 pułku piechoty, w której był dowódcądrużyny, a następnie pisarzem kompanii. Brał udział w forsowaniuNysy Łużyckiej oraz w starciach oBudziszyn, Drezno iDěčín. Po zakończeniu II wojny światowej uczestniczył w szeregach 28 pułku piechoty w potyczkach z oddziałamiUkraińskiej Powstańczej Armii.
Pierwsze stanowisko służbowe w Marynarce Wojennej objął na niszczycieluORP "Błyskawica", na którym został oficerem nawigacyjnym. W latach 1953–1957 przebywał w Sztabie Głównym Marynarki Wojennej w Gdyni, kolejno na stanowiskach: pomocnika szefa Wydziału Wyszkolenia Bojowego ds.okrętów podwodnych (w 1953 roku), flagowego oficera nawigatora (1953–1957) oraz starszego inspektora Wydziału Wyszkolenia Bojowego ds. nawigacyjnych (w 1957 roku). Następnie dowodził 7 dywizjonem niszczycieli w Gdyni i jednocześnie niszczycielem ORP „Grom”.
Od 1963 do 1967 roku był szefem Wydziału Operacyjnego w Oddziale Operacyjnym Sztabu Głównego wMarynarki Wojennej, po czym objął funkcję szefa Sztabu – zastępcy dowódcy 8 Flotylli Obrony Wybrzeża w Świnoujściu. Od 1968 roku dowodził 8 Flotyllą Obrony Wybrzeża, a w 1971 roku wyznaczono go komendantem Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte w Gdyni.
Zasiadał wKomitecie Badań Morza i Radzie NaukowejUrzędu Gospodarki Morskiej. Był członkiemTowarzystwa Wiedzy Obronnej. Autor książkiMorskie operacje desantowe w II wojnie światowej oraz kilkudziesięciu artykułów o tematyce wojenno-morskiej.
Zmarł wskutek choroby nowotworowej 18 października 1983 roku w Gdyni. Został pochowany nacmentarzu Witomińskim w Gdyni w nowej alei zasłużonych (kwatera 26-38-14)[1]. W ceremonii pogrzebowej uczestniczyło dowództwo Marynarki Wojennej z adm.Ludwikiem Janczyszynem na czele. W imieniu dowództwa Marynarki Wojennej zmarłego pożegnał kontradm.Romuald Waga.
|
| Tymczasowe Instruktorskie Kursy dla Oficerów |
|
|---|---|
| Oficerska Szkoła Marynarki Wojennej |
|
| Szkoła Podchorążych Marynarki Wojennej |
|
| Szkoła Podchorążych Marynarki Wojennej w Wielkiej Brytanii |
|
| Oficerska Szkoła Marynarki Wojennej |
|
| Wyższa Szkoła Marynarki Wojennej |
|
| Akademia Marynarki Wojennej |
|