| Prymas Polski i Litwy | ||
 | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 1395 | |
| Data i miejsce śmierci | 14 sierpnia 1448 | |
| Miejsce pochówku | bazylika prymasowska Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gnieźnie | |
| Arcybiskup gnieźnieński | ||
| Okres sprawowania | 1437–1448 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Nominacja biskupia | 15 marca 1437 | |
| Sakra biskupia | 1 września 1437 | |
| Kreacja kardynalska | 6 kwietnia 1444 | |
| Kościół tytularny | S. Crisogono | |
| Utrata godności kardynalskiej | 2 października 1447 | |
Wincenty Kot z Dębna herbuDoliwa (ur.1395 wDębnie, zm.14 sierpnia1448 wGnieźnie) –arcybiskup gnieźnieński, prymas Polski i Litwy,podkanclerzy koronny,kardynał z nadaniaantypapieża Feliksa V[1] w latach 1441–1447.Regent Królestwa Polskiego w latach 1444–1447[2].
Urodził się w Dębnie nad Wartą (obecnie: gminaNowe Miasto nad Wartą, województwo wielkopolskie). Przez pewien czas był proboszczem wWitkowie[3]. Studiował naAkademii Krakowskiej od 1413 roku, (bakalaureat w 1415 roku, magisterium w 1417 roku, wykładowca artium)[4]. W 1432Władysław II Jagiełło wyznaczył go jako opiekuna dla swoich dzieci i z poparcia królewskiego otrzymał liczne prebendy kościelne m.in. kanonię gnieźnieńską i poznańską. W 1433 został podkanclerzym koronnym. W 1437 został arcybiskupem gnieźnieńskim. Zwalczał wpływyhusytyzmu, popierającZbigniewa Oleśnickiego, który pobił stronników husyckich wbitwie pod Grotnikami 1439. Poparł antypapieżaFeliksa V i podczaskonsystorza 11 marca 1441 z jego rąk otrzymał kapelusz kardynalski z tytułem kardynała prezbiteraSan Crisogono.
W czasie bezkrólewia po śmierciWładysława Warneńczyka wysunął za poparciem Oleśnickiego kandydaturę do tronu margrabiego brandenburskiego Fryderyka II. 3 marca 1446 na zjeździe wPiotrkowie ogłosił jednak wybór księcia mazowieckiegoBolesława IV na króla Polski. Aktywnie uczestnicząc w życiu politycznym Królestwa Polskiego, nie zaniedbywał działalności duszpasterskiej i przeprowadzał liczne wizytacje kanoniczne w archidiecezji oraz dążył do pomnażania majątku kościelnego.
25 czerwca 1447 koronował ostatecznie w katedrze naWaweluKazimierza Jagiellończyka. Uznając prawowitego papieżaMikołaja V, 2 października 1447 zwrócił mu nieprawnie nabyty kapelusz kardynalski.
Zmarł 14 sierpnia 1448 roku, nie odzyskawszy ponownej, prawomocnej godności kardynalskiej.
kursywą oznaczono kardynałów mianowanych przez antypapieża Feliksa V
w nawiasach podano rok kreacji kardynalskiej
