Większość drzew znanych dotąd jako wierzba krucha (Salix fragilis L.) to mieszańcewierzby białej (S. alba L.) iS. euxina I.V.Belyaeva[4][5][6]. Pozostałe identyfikowane są jakoS. euxina – opisany w 2009 roku gatunek wierzby, znanej wcześniej jakoS. fragilis auct., non L. Naturalnym obszarem jej występowania jest wąski rejon w pobliżuMorza Czarnego – północna częśćAzji Mniejszej iWyżyna Armeńska. Została ona również znaturalizowana wEuropie, ale stanowi tutaj tylko mniej więcej jedną dziesiątą drzew znanych dotąd jakoSalix fragilis[5].
Drzewo osiągające wysokość do 20 m.Korona szerokorozłożysta[7]. Często w pniu starszych drzew występują spróchniałe dziuple. Dość często spotkać można drzewa ogławiane.
Posiada krótki pień[7]. Konary bardzo grube,kora ciemnobrązowa, popękana[7].Drewno bardzo miękkie i łatwo próchniejące.Gałęzie kruche, łatwo odłamują się u nasady. Roczne gałązki są kanciaste, mają żółty lub czerwonawy kolor i są lekko połyskujące.
Lancetowate o długości do 15 cm[7] i szerokości 2–3 cm, ostro zakończone. Są błyszczące[7]. Od spodu mają błękitno-zieloną barwę[7]. Są podobne do liściwierzby purpurowej[7].Przylistki odpadają bardzo wcześnie, tak, że zwykle nie obserwuje się ich na drzewie. Brzegi liścia z gruczołami są zatokowo piłkowane. Ogonek liściowy ma 2–4 gruczoły.
Jest roślinądwupienną.Kwiatostany męskie i żeńskie, zwanekotkami, osadzone są na krótkich (1 cm) szypułkach.Męskie kwiatostany o długości ok. 6 cm, mają nitkipręcików silnie owłosione. Kwiatostanyżeńskie, zwisające łącznie z młodymi, orzęsionymi listkami, są o 1 cm dłuższe. Kwitnie w maju, równocześnie z rozwojem liści. Kwiaty zmiodnikami (męskie mają 2 miodniki, żeńskie 1).
Siedlisko: rośnie przede wszystkim wlasach łęgowych wzdłuż rzek, często tworząc tam wraz ztopolami duże skupienia. Występuje również wzdłuż dróg, nad stawami. W Karpatach występuje do wysokości ok. 1000 m n.p.m. Często jest sadzona. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnychgatunek charakterystyczny dla klasySalicetea purpureae[8]. Jest drzewem raczej krótkowiecznym. Kwiatyzapylane są przez owady, nasiona rozsiewane przez wiatr (anemochoria).
Działanie: salicyna ma działanie przeciwzapalne, przeciwgorączkowe i ściągające. Ma silne i wszechstronne działanie lecznicze. Wykorzystywana jest przy takich dolegliwościach i chorobach, jak:ból głowy,przeziębienie przebiegające z gorączką, różnechoroby reumatyczne,miażdżyca. Obecnie kora wierzby jest zastępowana syntetycznie produkowanymkwasem acetylosalicylowym (nazwa handlowa „Aspiryna”, „Polopiryna”).Napar z kory wierzby nie oddziałuje tak szkodliwie na żołądek, jak aspiryna, mimo że działa równie skutecznie. W medycynie ludowej wykorzystywano korę wierzby również do leczenianerwobólów i jako środka ułatwiającego zasypianie i uspokajającego[10].
Drewno jest powszechnie wykorzystywane jako materiał opałowy. Ma niską wartość opałową.
↑Salix × fragilis L.. [w:]Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2021-09-14].
↑abIrina V. Belyaeva. Nomenclature of Salix fragilis L. and a new species, S. euxina (Salicaceae). „Taxon”. 58 (4), s. 1344–1348, 2009.DOI:10.1002/tax.584021. (ang.).
↑abcYulia A. Kuzovkina, Irina V. Belyaeva. Name change alert: Salix × fragilis L.. „Fact Sheet”. 2, July 2018. University of Connecticut (UCONN), College of Agriculture, Health and Natural Resources, CT, USA; Royal Botanic Gardens, Kew, Richmond, UK. (ang.).brak numeru strony
↑abS. ×fragilis. W: Clive A. Stace: New Flora of the British Isles. Wyd. 4th. Middlewood Green, Suffolk: C & M Floristics, 2019, s. 348.ISBN 978-1-5272-2630-2. (ang.).
↑Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006.ISBN 83-01-14439-4. Brak numerów stron w książce
↑Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006.ISBN 83-01-14342-8. Brak numerów stron w książce
↑abAnna Mazerant-Leszkowska: Mała księga ziół. Warszawa: Inst. Wyd. Zw. Zawodowych, 1990.ISBN 83-202-0810-6. Brak numerów stron w książce
↑Paweł Zarzyński Robert Tomusiak KrzysztofP.Z.R.T.K.BorkowskiPaweł Zarzyński Robert Tomusiak KrzysztofP.Z.R.T.K.,Drzewa polski najgrubsze najstarsze najsłynniejsze, 2016. Brak numerów stron w książce
(js).04.jpg)
(js).01.jpg)
_sl39.jpg)
_sl42.jpg)
_sl14.jpg)
