Wielki Wtorek – w liturgii chrześcijańskiej trzeci dzieńWielkiego Tygodnia. W tym dniu rano uczniowie Jezusa zobaczyli uschnięte drzewo figowe, które Jezus przeklął w poniedziałek (Mk 11, 20-25). Po przybyciu do Jerozolimy Jezus prowadził najgwałtowniejsze polemiki ze starszyzną żydowską (Mt 21, 20-23, 39; Mk 11, 27-32. 41; Łk 20,9 -21, 1). W mowie eschatologicznej zapowiedział całkowite zniszczenie Jerozolimy oraz koniec świata (Mt 24, 1-41; Mk 13, 1-33; Łk 21, 5-34). Zapowiedział także powtórne swoje przyjście na ziemię w chwale (Mt 25, 31-46). W przypowieściach: o roztropnym słudze, o mądrych i głupich pannach oraz o talentach nawoływał do czujności (Mt 24, 42-55. 30; Mk 13, 33-37; Łk 21, 34-36).
Jest to dzień, w którym katolicy rytu rzymskiego słyszą zapowiedź zdradyJudasza i zaparcia sięśw. Piotra[1].Ewangelia na ten dzień zawiera fragment narracji o Ostatniej Wieczerzy zEwangelii Jana (J 13, 21-33, 36-38)[1]. Pierwsze czytanie przekazuje proroctwo prorokaIzajasza o Bożym zbawieniu docierającym aż do krańców ziemi (Iz 49, 1-6)[1]. Wnadzwyczajnej formie rytu rzymskiego śpiewa się w tym dniu Proroctwo Jeremiasza (Jer 11, 18-20) orazPasję wedługśw. Marka.
 | Zobacz kolekcję cytatówo Wielkim Wtorku w Wikicytatach |
| Chrześcijaństwo zachodnie | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Chrześcijaństwo wschodnie |
| ||||||||||||
| Postacie folklorystyczne | |||||||||||||
| Zwyczaje polskie |
| ||||||||||||
| Zwyczaje międzynarodowe |
| ||||||||||||
| Atrybuty |
